Felaketin İçinde

Söz

Salonun kapısından içeriye girdiler ve masanın başına geldiler.
-Tekrardan tebrik ederim.
-Teşekkürler Furkan.
-Teşekkürler.
Furkan, Mert'i dürttü. Sonra yerine geçip oturdu.
-Tebrik ederim ikinizde.
Berk, Mert'e baktı.
-Teşekkürler.
Ekin'de başını salladı. Mert yerine geçip oturdu.
-Afiyet olsun arkadaşlar.
Furkan'ın sözü bitince herkes yemeğe başladı. Yemek yenirken Furkan,
-Arkadaşlar hepiniz biliyorsunuz, dün akşam Berk'in kapısına kilit asıldı ve açılmıyor. Bunu yapan kişiyi gördünüz mü?
Herkes birbirine baktı. Mert kısık bir ses tonuyla,
-Kesin Ekin yapmıştır.
Furkan, Mert'in dediğini duydu.
-Niye Ekin yapsın ki?
Mert,Ekin'e baktı.
-Belkide Berk ile aynı yatakta uyumak için yapmıştır.
-Saçamla Mert. Ekin böyle bir şey yapmaz.
-Benimki sadece bir düşünce.
Ekin sinirlenmişti, bunu fark eden Berk elini, Ekin'in eline götürdü ve Ekin'in sinirini önlemeye çalıştı. Etraf gerginleşmişti. Furkan gerginliği önlemek istedi.
-Bugün yemekler çok güzel olmuş, her zamanki gibi.
-Teşekkürler Furkan.
Gerginliği fark eden Ege,
-Aynen elinize sağlık.
-Teşekkürler.
Yemekler bitince herkes odasına doğru ilerledi. Buse,Elif ve Ege koridorun diğer tarafına gittiler.
Ekin, Berk, Mert ve Furkan'da diğer tarafa gittiler.
Mert odasın önüne gelince durdu.
-Tekrardan tebrik ederim.
-Teşekkürler Mert.
Mert odasına girdi ve kapıyı kapadı.
Furkan, Berk ve Ekin yürümeye devam ettiler. Berk, Furkan'a baktı.
-Furkan sence kim benim odama kilit astı.
-Bilmiyorum Berk ama merak etme bulacağız kim olduğunu.
Berk ve Ekin odalarında geldiler.
-Görüşürüz Furkan.
-Görüşürüz.
Ekin ve Berk odanın içine girip kapıyı kapadılar.
Berk yatağa oturdu.
-Acaba kildi asan kişi kimdi.
Ekin'de, Berk'in yanına oturdu.
-Bilmiyorum ama kimse onu bulacağız.
Berk başını, Ekin'in omzuna yasladı. Ekin'de kolunu Berk'in sırtına götürdü. Berk'in içine huzur dolmuştu. Ekin'e baktı.
-Siz ne zamandır burdasınız ?
Ekin derin bir nefes aldı.
-Bizim ailemizde düşman kişiler tarafından yok edildi. Birkaç gün oldu buraya geleli.
Berk kafasını yere doğru eğdi, Ekin elini, Berk'in eline doğru uzattı.
-Ben her zaman senin yanındayım. Seni hiçbir zaman bırakmayacam.
-Söz mü?
-Söz.
Ekin ve Berk birbirlerine sarıldılar. Berk kendini, Ekin'in yanında güvende hissediyordu.
Berk tekrardan Ekin'e baktı.
-Peki biz şuan nereye gidiyoruz.
-Bizim gibi olan insanların yanına gidiyoruz, orda bizim gibi bir sürü kişi var.
Berk tekrardan Ekin'e sarıldı, Ekin'de, Berk'e sarıldı.
-Gel sana bir yer gösterecem.
Berk ve Ekin odadan çıkıp, Ekin'in dediği yere doğru gittiler. Koridor boyunca el ele yürüdüler.
-İşte burası, burası benim çanım sıkılınca gelip yıldızları izlediğim yer.
Berk yıldızların güzelliğine dalmıştı.
-Çok güzeller.
Ekin'in yüzünde tebessüm oluştu, yeri gösterdi.
-Oturalım mı?
-Olur, oturalım.
İkiside yere oturdular. Berk başını, Ekin'in omzuna dayadı. Ekin'de eli ile Berk'i arakadan sardı ve yıldızları izlemeye başladılar. Yıldız kaydı. Ekin, Berk'e baktı.
-Dilek tut.
-Tuttum.
-Ne tuttun?
-Söylemeyem söylersem gerçek olmaz. Sen tuttun mu?
-Bende tuttum.
-Ne tuttun?
-Söyleyemem, söylersem gerçek olmaz.
İkiside birbirine bakarak gülmeye başladılar.