Felaketin İçinde

Bir Kayıp Daha

Ekin içinden ah ne kadarda güzel kokuyor sanki çilek tarlasındaymışım gibi. Ona dokunmak ve hep onunla olmak istiyorum. Sabahları ilk onu görmek ve gece en son gördüğüm kişi olmasını istiyorum.
Berk sanki Ekin'in dediklerini duymuştu,
-Sabahları sesinle uymamak ve gece en son gördüğüm kişi olmanı istiyorum.
Ekin, Berk'e daha sıkı sarıldı.
-Öyle olacam sabahları seninle uyanacam ve gece seninle uyuyacam.
Bu sırada Buse ve Elif odlarına giderken Furkan'ın odasının önünde geçtiler ve içerden ses duydular. Elif kulağını yavaşça kapıya dayadı ve içerdeki sesleri dinledi. İçerden daha önce duymadığı garip sesler geliyordu. Buse, Elif'e bakarak,
-Ne oldu, ses duyuyor musun?
Elif başını evet anlamında salladı.
Buse'de yavaşça kapıya doğru yürüdü ve kulağını kapıya dayadı. O da daha önce duymadığı garip sesler duymuştu.
-Elif diğerlerinede söylemeliyiz.
Bu sırada ordan geçen Mert,
-Burda ne yapıyorsunuz kızlar?
-Mert içerden garip sesler geliyor, gel dinle.
Mert kapıya doğru yürüdü ve kulağını kapıya dayadı.
-Furkan iyi misin? Hey, Furkan.
İçerden ses gelmedi.
-Furkan iyi misin?
-Ben hemen Ekin ve Berk'e de gidip haber veriyorum.
Buse koşarak Berk ve Ekin'in odasının önüne geldi ve kapıyı çaldı. Berk ve Ekin hala birbirlerine sarılı durumdaydılar.
-Ah yine şu güzel anımızı neden bozuyorsunuz acaba.
Ekin yavaşça Berk'i bıraktı, yataktan kalkıp kapıya doğru yöneldi. Kapı tekrarla çaldı.
-Geldim.
Ekin kapıyı açtı ve karşısında Buse'yi gördü.
-Ne oldu Buse?
-Hemen benimle gelmeniz lazım.
Ekin ve Berk şaşırmış bir şekilde birbirlerine baktılar ve Berk'te yataktan kalkıp kapıya doğru yöneldi.
-Bir şey mi oldu Buse?
-Sadece benimle gelin hemen.
Ekin ve Berk odadan çıkıp arkasına kapıyı kapadılar ve Buse'yi izlemeye başladılar.
-Buse ne oluyor?
-Anlatacam Ekin.
Furkan'ın odasının önüne gelmişlerdi, Elif ve Mert'i görünce şaşırdılar.
-Sizin burada ne işiniz var?
-Ekin sakin ol, bak içerden garip sesler geliyor.
-Nasıl yani?
-Kulağını kapıya daya.
Ekin yavaşça kapıya yürüdü ve kulağını kapıya dayadı.
-İçerde ses yok ki.
-Nasıl yok, biraz önce vardı.
-Hey Furkan, bizi duyuruyor musun?
-Furkan aç kapıyı.
Karşılık veren olmadı.
-Tamam ben kapıyı kıracam.
-Saçmalama Mert.
-Başka yapacak bir şey yok.
Mert sert bir şekilde bir kaç defa kapıya omuz attı.
Kapı sonunda açıldı, herkes içeriye baktı ve yerde yatan birini gördüler. Yavaşça herkes odanın içine girdi ve yerde yatan kişiye doğru yürüdüler. Yaklaşınca bu kişinin Furkan olduğunu anladılar.
Ekin yavaşça yere oturdu, Furkan'ın gözlerine baktı ama Furkan'ın gözleri tıpki Ege'nin gözleri gibi bembeyazdı. Ekin, ellerini Furkan'ın üzerine götürdü ve ona sarıldı.
-Çok üzgünüm Furkan, sana yardım edemedim. Çok üzgünüm.
Ekin ağlamaya başladı. Ekin'in ağladığı gören Berk, Ekin'e yaklaştı ve omzuna dokundu.
-Ekin bu senin suçun değil. Bunun olacağı belliydi zaten, ağlama.
Ekin yavaşça Furkan'ı sarılmalı bıraktı, elleri ile gözyaşlarını sildi ve Berk'e baktı.
-Tamam ağlamıyorum.
Ekin yavaşça ayağa kalktı ve Berk'e sarıldı.
-Bu senin suçun değil Ekin.
-Tamam hadi ağlamayı kesin. Ne yapacağız?
-Bilmiyorum Mert ama bu gemi bizi güvenli bölgeye götürecek.
-Hadi çıkalım bu odadan.
Herkes sırayla odadan çıktı ve en son Ekin çıkarken son kez Furkan'a baktı ve içinden üzgünüm Furkan dedi. Arkasındanda kapıyı kapadı.
-Hadi Ekin gidelim.
Herkes odalarına doğru yürürken Berk,
-Güvenli bölgeye ne zaman varacağız, bilgisi olan var mı?
Herkes başını hayır anlamında salladı sonra herkes odalarına doğru yürümeye devam etti. Berk ve Ekin odlarına gelince durdular.
-Görüşürüz.
-Görüşürüz Berk ve Ekin.
-Görüşürüz.
Buse, Elif ve Mert yürümeye devam ettiler.
Ekin'de kapıyı açtı ve Berk ile odaya girdiler. Berk yatağa uzandı, ellerini kafasına götürdü,
-Lütfen bunlar kabus olsun, lütfen.
Ekin'de Berk'in yanına gitti ve yatağa oturdu.
-Aşkım yapma böyle. Olanları geri çeviremeyiz.
Biliyorum arkadaşlarımızı kaybettik ama biz hala hayattayız.
Berk oturma pozisyonuna geçti ve Ekin'e sarıldı.
-Evet biz hala hayattayız.
Ekin'de Berk'e sarıldı ve yine dakikalarca öyle kaldılar.