Felaketin İçinde

Seni Seviyorum

-Günaydın.
-Günaydın.
Berk'in içinde kelebekler uçuşuyordu. Daha önce böyle bir deneyimde bulunmamıştı. İkisinin yüzünden çok mutlu oldukları belli oluyordu.
Bir anda kapı çaldı. Ekin ve Berk kafalarını kapıya doğru çevirdiler.
-Bir dakika.
Hemen üstlerini giyindiler ve Ekin kayıpa doğru yöneldi ve kapıyı açtı. Kapının diğer tarafında Mert vardı.
-Berk içerde mi?
-Sanada günaydın. Niye sordun?
-Konuşmam lazım.
Ekin kafasını Berk'e doğru çevirdi. Berk'te kafasını olur anlamlında salladı.
-İçerde.
-Berk, gelebilir misin?
Berk kapıya doğru yöneldi.
-Berk bir kaç dakika gelebilir misin?
-Geleyim.
Berk kapıdan dışarı çıktı.
-Sen kapıyı kapatabilirsin Ekin.
Ekin, Berk'e baktı, Berk yine başını evet anlamında salladı. Ekin, Berk'e gülümseyerek kapıyı kapadı.
-Berk, olanları duydum. Kapına kilit asılmış, Furkan söyledi. Açmayı denedik ama olmadı. Kilit açılana kadar Ekin ile mi kalacaksın?
-Bilmiyorum, niye sordun?
-İstersen benimlede kalabilirisin, istediğin kadar.
-Teşekkürler ama ben iyiyim. Ekin ile aynı odadan kalmaktan memnunum.
Mert'in yüzü düştü.
-Tamam öyle olsun, istediğin zaman benimlede kalabilirisin.
Berk bir şey demedi ve Mert kendi odasına doğru yöneldi. Berk kapıyı çaldı, Ekin kapıyı açtı. Berk içeri girdi ve yatağa oturdu. Ekin'de, Berk'in yanına oturdu.
-Ne dedi sana?
-Kapı kilidini sordu.
-Bu kadar mı? Neden benimle kaldığını sordu mu?
-Sordu bende Ekin ile kalmaktan memnunum dedim.
-İyi demişsin.
İkiside gülmeye başladılar.
-Berk sana bir şey diyecem.
-Söyle Ekin.
-Seni seviyorum.
Berk bunu duyunca içinde kelebekler uçuşmaya başladı daha önce hiç böyle hissetmemişti. Berk, Ekin'in elini tuttu ve gözlerinin içine bakarak,
-Bende seni seviyorum prensim.
Ekin, Berk'e sarıldı ve yanağından öptü. Berk'te, Ekin'e sarıldı. Bir kaç dakika öyle kaldılar. Sanki zaman durmuştu ve sadece ikisi varmış gibiydi. O sırada kapı çaldı. Bu sefer Berk kapıya bakmak için ayağa kalktı ve kapıya yönelip kapıyı açtı. Kapıda Furkan vardı.
-Günaydın Berk.
-Günaydın Furkan.
Ekinde ayağa kalkıp kapıya yöneldi.
-Hey, günaydın Ekin.
-Günaydın Furkan.
-Kahvaltıya gelmiyor musunuz?
-Geliriz birazdan.
-Tamam o zaman ben gidiyorum, sizde geç kalmayın.
Furkan gidince Ekin kapıyı kapattı ve Berk'in omzuna dokundu.
-Hadi gel bizde gidelim.
-Tamam.
Ekin ve Berk odadan çıkıp salona doğru ilerlerken Ekin birden durdu.
-Ne oldu Ekin?
-Elimi tutsana.
Berk şaşırmıştı. Ekin'e baktı ve elini Ekin'in eline uzattı ve tuttu. Yürümeye devam ettiler. Salon kapısına gelmişlerdi. Durdular ve birbirlerine baktılar. Sonra salon kapısından içeri girdiler.
-Arkadaşlar size bir haberimiz var.
Ekin, Berk'in tutuğu ellini havaya kaldırdı. Herkes çok şaşırmıştı. Furkan yanlarına gitti.
-Vay be, tebrikler.
-Teşekkürler kanka.
Mert'in yüzü düşmüştü ve salondan çıktı.
-Ne oldu şimdi buna?
-Bilmiyorum ben bakıp geleyim.
-Tamam Furkan.
Buse ve Elif, Berk ve Ekin'in yanına geldiler.
-Tebrikler.
-Tebrikler.
Masanın başında oturan Ege'de ayağa kalktı. Ekin ve Berk'in yanına geldi. İkisinede sarıldı.
-Tebrikler kardeşlerim.
-Teşekkürler Ege.
-Teşekkürler.
-Hadi o zaman bu güzel günümüzü, güzel bir kahvaltı ile devam ettirelim.
Herkes masaya oturdu ve kahvaltı yapmaya başladılar.
Bu sırada Furkan'da, Mert'in peşinden gidiyordu.
Mert yere oturmuş ve ağlamaya başlamıştı.
-Mert, kalk ayağa.
-Git burdan Furkan.
-Hayır gitmiyorum, niye ağlıyorsun?
-Furkan git dedim.
Furkan sinirlenmişti.
-Gitmiyorum ve sende hemen ayağa kalkıyorsun.
Bunun üzerine Mert ağaya kalktı ve Furkan'a baktı.
-Niye ağladığını söylecek misin?
Mert derin bir nefes aldı.
-Berk'in elini tutan kişi ben olmalıydım. Ekin değil, o kişi ben olmalıydım.
Furkan bu sözün üzerine şaşkınlıkla Mert'e baktı.
-Mert, sen ne diyorsun? Berk'i mi seviyorsun.
Mert evet anlamında başını aşağı yukarı oynattı.
-Mert saçmalama, tamam seviyor olabilirsin ama Berk, Ekin'i seviyor. Lütfen bu duyguyu içinde yaşa.
-Haklısın bu duyguyu içinde yaşamalıyım.
-Hadi şimdi salona geri gidiyoruz, sil göz yaşlarını.
Mert elleri ile göz yaşını sildi. İkiside salona doğru yürümeye başladılar.