End Of All The Endings (Book 2)

End Game 40

"Liah, I'll just go check out the foods in the kitchen." pagpapaalam ni Divina. Bumalik naman ako sa katinuan.

"Sige lang."

Divina left and then Autumn and I just stared at each other. Ano na naman bang tumatakbo sa isipan ng babaitang 'to?

She squints her eyes at me. "May hinahanap ka 'no?"

"--Si Josephine." mabilis kong sagot.

"Ha! 'Wag ako Liah, I know you too well. Grabe ka naman makatingin sa mga tao eh si Director Josephine lang naman hanap mo."

Inirapan ko siya. "Oh edi sino hinahanap ko?"

She pointed her lips on me. Kumunot ang noo ko. "The freak you're doing?"

Patuloy lang siya sa pagnguso sa akin kaya naman lumingon ako para tignan kung s-sino...

Si Art.

Nasa likod ko.

As in nasa likod.

5 inches apart.

What the f--

"Ms. Sants, we need to discuss few things..."

"We have nothing to discuss Mr.Antonio." I replied.

He stiffed "Sumama ka sa'kin, ngayon na." walang ka-emosyon-emosyon niyang sambit.

Kinalabit ako ni Autumn. "Go on, sumama ka na. I'll be here."

Tumalikod ako kay Autumn at nagulat ako nang naglakad na palayo si Art. ATTITUDE KA HA?!

"Sundan mo na bish." I did what she said. Sinundan ko si Art.

Dinala ako ng mga yapak ko sa suite niya. "You can close the door, or you can leave it open." he said.

Isinara ko ang pinto at tumingin ako sa kaniya. He's staring on the giant window.

"Anong kailangan nating pag-usapan?" mahinahon kong tanong. Hindi siya sumagot. Napasinghap ako sa inasal niya, aba hayop 'to. "Aalis na ako."

"You lied." humarap siya sa akin. "You f*cking lied."

Nabigla ako sa narinig ko mula sa kaniya. F*ck, I'm feeling weak.

"O-on what?"

"You made us all believe that you already bought this movie." mahina ngunit may diin niyang pagsaad. "Pinaasa mo kaming lahat... Ako. Napaka-- bakit mo ginawa 'to?"

I smiled bitterly. "Wow ah? So bakit parang napakalaking kasalanan 'yung nagawa ko? Bakit parang nakasakit ako ng tao? May naapektuhan ba? I'm just doing this in the sake of other people. Ginagawa ko 'to dahil nadamay sila sa katarantaduhang ginawa mo, niyo ni Monica."

I snapped my fingers at tumango-tango ako. "Ah gets... Did Monica made you talk to me?" hindi siya sumagot, nanatili lang ang mga mata niya sa akin. "Kaya nama pala... Well here Mr. Antonio." I raised my middle finger and I salute. "You're a hundred percent f*cker. You got the guts to tell me na pinaasa ko kayong lahat, na nagsinungaling ako. Well oo na! I did lie, masaya ka na? What do you want me to do? Beg on my knees for mercy and forgiveness?"

"Sinabi mo na gagawin nating lahat 'tong pelikula na 'to ulet. Sumaya kami, sumaya ako. Tapos ngayon wala naman palang kasiguraduhan ang mga bagay na binitawan mo? You made yourself looking like a fool. Ako Liah? Masama din bang masaktan ako ha? Masama bang i-point out ko yung maling ginawa mo?"

"Ngayon parang galit na galit ka samantalang hindi ba dapat ako yung magalit kasi I did hold onto something that'll never happen. Wala na din ba akong karapatang masaktan din dahil sa'yo? Ano puro ikaw na lang yung nasasaktan sa atin? Gusto mo laging ikaw yung kawawa tapos ako yung laging masama, ako yung dahilan kung bakit ka nasasaktan? Then t*ngina sige ako na. Sige tatahimik na ako, sige ayos lang na nasaktan mo din ako, ayos na ayos lang na makita kang masaya kahit wala ako." bigla siyang napatigil... He's in tears.

Wala akong masabi... I am lost for words to throw at him.

"I made this story to be alive, I put scenes that did happened on our lives. Special events that I'll never forget, that we used to share. Each lines that I never erased from my memory, each vows that you and I can't commit. Or should I say, my promises that I can't make."

"Nang sinabi mo na ikaw na ang aangkin sa pelikula na 'to, hindi niyo alam kung gaano ako kasaya. F*ck yes! The woman that I wrote this story about will act on it. The woman that I wrote this story about will own the art that I made. You'll own Art."

"Wala pa din ba akong karapatan na magalit kasi may mga posibilidad na hindi na mangyari 'to? Ngayon, hindi mo pa din ako maintindihan?"

Lumapit ako sa kaniya. "Ipaintindi mo sa akin Art!" hinawi ko ang buhok na humarang sa mukha ko. "Ang dami mong sinabi ngayon sa akin pero ni isa sa mga sinabi mo hindi nasagot yung mga tanong sa isipan ko na gumugulo sa akin palagi! What did your statements do? It made me more confused."

"Hindi ako asyumerang tao Art, you know that. Pero ano 'to ha? T*ngina ano ba talaga? Why are you acting like you know nothing? Why are you acting like you still care about our past relationship? About me?!"

His faced softened at napailing ako doon. "Darn it Antonio! I've got no energy to hide shits anymore." bumuga ako ng hangin bago magpatuloy. "What the hell are you hiding from me? From us, who used to be a part of your life."

He seemeds shocked on what I just said. Tama na, ayoko na. Ayoko nang maghintay ng mga sagot. I need to know it now!

"Sheilah." he uttered.

"Anong kinalaman mo sa pagdukot ng mga kaibigan ko?" tears started falling down on my face. "Bakit pagkatapos non, nakipag-hiwalay ka sa akin? Bakit? Bakit ikakasal na kayo ni Monica?"