"babam hiçbir şey bilmiyor, bir hırs-" aniden kolumdan çekilip bir odaya sokulduğumda karşımdaki bedene çevirdim bakışlarımı. Beni kendisi ile duvar arasına almıştı yine.
"bana hırsız demeyi kes!" diye bağırdığında kaşlarımı çattım. "hırsız değil m...
Sağa dönmek için hamle yaptığımda bir kol buna engel olmuş, hatta bununla kalmayıp beni çekmişti. Bunun ne olabileceğini düşünüyordum ki tanıdık koku burnuma dolduğunda gözlerimi sonuna kadar açtım.
Dün Jungkook ile uyumuştum!
Sola döndüm ve yüzüne bakmaya başladım. Uyuyordu ya da uyuyor taklidi yapıyordu. Kırpışan kirpikleriyle anlamıştım. Kesinlikle uyumuyordu.
Yüzüne öylece bakarken aniden gözlerini açtı ve gülümsemeye başladı.
"günaydın."
Kolunu üstümden çektim ve ayağa kalktım. "sana da günaydın ve güle güle." tam kapıya doğru bir adım atmıştım ki kolumdan tutup sırtımı tekrar yatakla buluşturmuş, kendisi de üstüme çıkmıştı.
"ne yapıyorsun?" dedim kaşlarım çatık bir şekilde.
"teşekkür..." dedi ve yanağıma öpücük kondurup geri çekildi.
"etmedin.."
"t..teşekkür ederim." demiştim hemen kurtulmak için.
"içinden gelerek söyle, benden kurtulmak için değil.." dediğinde gözlerimi kırpıştırdım.
Şuan zaten pek rahat bir ortamda değildim, benden içimden gelerek teşekkür etmemi istiyordu!
Ne kadar inandırıcı olduğu konusunda tartışılacak bir şekilde teşekkür ettiğimde halen üstümden kalkmamıştı.
"e hadi kalksana." dedim.
"benden bu kadar çok mu kurtulmak istiyorsun?"
"üstümdesin?" deyip göğsünü yumruklamaya başlamıştım ve o elimi tutarak daha fazla vurmamı engellemişti. İki elimi de başımın üstünde birleştirdiğinde gözlerimi sonuna kadar açtım. Boynuma ıslak bir öpücük kondurmuştu.
Sonrasında elimi bıraktı ve üstümden kalktı.
"şimdi gidebilirsin."
Evet, Jeon Jungkook.. şu hareketinden sonra asla yürürken ayağım birbirine takılmaz ve yere düşmem. kesinlikle!
Derin bir nefes aldım ve arkama bakmadan odama çıktım. Şu adam gerçekten beni geriyordu.
Hızlıca üstümü değiştirdim ve mutfağa gidip bir şeyler hazırladım. Onu beklemeyecektim, okula falan da gelmesini istemiyordum.
Hızlıca evden çıktım ve otobüs durağına ilerledim. Geldiğindeyse bindim ve okula doğru ilerlemeye başladı.
Jungkook bu esnada beni birçok kez aramıştı ama ben cevaplamamıştım. Ona kızgın değildim ama yanımda dolaşsın istemiyordum, bir günde instagram takipçi sayısı yüzü geçik bir oranda yükselmişti, benimle uğraşacağına sınıftaki kızlarla da uğraşabilirdi.
Derin bir nefes alıp okula giriş yaptım ve hiç istifimi bozmadan herhangi bir sıraya oturdum. Anlamdıramadığım şekilde kalabalıklaşmıştı birden etrafım ve aptal aptal bakan ifadeler de cabasıydı.
Hepsine "ne var?" dercesine baktıktan sonra sonunda biri konuşmaya başlamıştı.
"jungkook nerede?"
"evet, evet o nerede hastalandı mı yoksa?"
gibi gibi sorularla başımı şişirmişlerdi.
"evet jungkook hasta bugün gelemeyecek." diye bir yalan uydurdum başımdan kovmak için. Sülük gibi yapışmışlardı.
Nihayet ders bitmişti. Kantine ilerlerken birine çarpmamla elimdeki kitaplar yere düşmüştü.
"ah!" diye inleyip yere düşen kitaplarımı almak için uzandığımda karşımdaki kişi de benimle eş zamanlı olarak eğilmiş ve böylelikle ellerimiz değmişti. Elinin üstündeki dövme tanıdık geldiğinde kaşlarımı çattım ve doğruldum.
"yoongi?"
"alkyone?" deyip gülümsediğinde ben de karşılık olarak gülümsemiştim.
"hayırdır senin ne işin var burada?"
"yeni yazıldım, ya sen? senin ne işin var? mezun olman gerekiyordu."
"bir sene sınıfta kaldım." deyip ensesini kaşımıştı.
"alkyone?" Jungkook'un arkadan sesi kulaklarıma dolduğunda kaşlarımı çattım.
"sevgilinle beni tanıştırmayacak mısın?"
nE!?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
jungkook cidden wtf amkbdkodldn
yaa ben sizi hak edecek ne yaptım bilmiyorum cidden yorum sınırı dolsun diye hiç üşenmeden onlarca yorum atıyorsunuz, iyi ki varsınız💜
