49. 𝗥𝗘𝗔𝗖𝗖𝗜𝗢𝗡𝗔, 𝗦𝗔𝗥𝗔

8K 1.2K 1.1K
                                    

.capítulo cuarenta y nueve

                           LUCY, AL DÍA SIGUIENTE, había decidido recorrer los pasillos de Hogwarts en su hora libre, tratando de buscar un buen sitio para sentarse y leer

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


                           LUCY, AL DÍA SIGUIENTE, había decidido recorrer los pasillos de Hogwarts en su hora libre, tratando de buscar un buen sitio para sentarse y leer. La nieve se acumulaba afuera, caía sin parar, la última clase de Herbología del trimestre se había cancelado por el temporal.

  Harry había estado tratando de encontrar a Justin durante todo el día, por lo que al final decidió ir él mismo a la biblioteca para buscarlo.

  Se había esparcido el rumor de que Harry petrificaría a Justin.

  Cuando la pelirroja estaba por girar por el pasillo siguiente, unas voces la detuvieron. Eran Sara y Draco Malfoy, ¿pero qué hacían ésos dos juntos?

  Sin querer interrumpir y saber lo que sucedía, Lucy se escondió detrás de la pared y arrimó la cabeza para observar la escena.

—Si sigues molestando... —había dicho Sara, pero Draco la interrumpió.

—Tú no me puedes amenazar a mí, loca —dijo Draco, frunciendo su ceño.

—Puedes meterte conmigo si quieres, pero sigues molestando a mi jefa y... Yo... —la rubia pareció quedar pensando en las palabras, Lucy suspiró pesadamente.

  Draco soltó un resoplido divertido, antes de hablar:

—Mejor guardate tus amenazas, McGregor —dijo el rubio, acercándose a la niña, Sara se alejó inconscientemente y Draco rió entredientes—. Sigues siendo la misma niña miedosa.

  Dijo antes de marcharse y dejar a Sara parada allí. Lucy suavizó sus facciones y miró a Sara.
  La rubia tenía la cabeza gacha y luego de unos segundo se escuchó un gemido de tristeza, la niña estaba llorando.

  Lucy se sorprendió de verla así, Sara comenzó a pasarse el dorso de su túnica por los ojos para detener las lágrimas pero no podía.

  La pelirroja salió de su escondite y quedando en el medio del pasillo, decidió—, por primera vez— llamar a Sara.

Sara —la llamó la pelirroja, la rubia se sorprendió de escucharla y giró rápidamente.

—Je-Jefa... Yo... —pero Lucy la interrumpió.

—Eres ingenua —dijo Lucy, provocando que Sara la viera sorprendida y dolida—, torpe e incluso loca —con la crueldad que Lucy lo decía hizo que una mueca se formara en lo labios de Sara—. Pero no dejes que te ofendan, que te pisoteen, ¿no eres una Ravenclaw? —Sara asintió débilmente con la cabeza—. ¡Pues demuestra tu intelecto a las personas! —gritó Lucy, sorprendiendo a Sara—. ¡No eres valiente, pero puedes serlo! ¡Deja de ser torpe y reacciona!

—Yo no... Yo no soy valiente —murmuró Sara—. Soy una cobard...

—¿Sólo porque lo dicen los demás? —preguntó Lucy frunciendo su ceño—. Las personas dicen muchas mentiras, y yo sé que... en el fondo, eres valiente —dijo la pelirroja—. No quiero que vuelvas a llorar por comentarios que no valen la pena —Sara sollozó—. Ya, deja de llorar.

✓ DRAGONS, harry potter [#1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon