Chapter 24

47 2 1
                                    

Neil's POV

Ouch ang sakit sakit ng ulo ko..Ang sakit sakit ng tuhod ko.. Anong nangyari?

Babangag bangag akong bumangon mula sa higaan muntik pa akong natumba pagtayo ko dahil nga sa sobrang sakit ng tuhod ko. May nambugbog ba sa akin kagabi at ganto kasakit to??! "Ugh"

"Son-in-law.. you dare to marry my daughter? You dare to marry my daughter? Drink this.G'mon. Drink." 

"G'mon..Bottom's up"

Oo nga pala pinainom sa akin ni Mr.Maxis yung--ugh. Hindi na ako iinom ulet. Maya-maya biglang umikot yung sikmura ko kaya dali-dali akong tumakbo papuntang cr para sumuka. "Urgghhhgrr ayoko naaa"

Shit ang sakit talaga ano ba to.. Epekto ng pasko? "!!" ayan sumuka nanaman ako. Ugh.

Nung medyo nahimasmasan na ako idinaan ko na lang sa ligo bago ako lumabas ng kwarto ko. "Nasan na sila?"

"Anak goodmorning gising ka na pala.Kumusta pakiramdam mo?Anong gusto mo coffee or chocolate?"

"Morning ma eto masakit lang tuhod ko. Coffee na lang po thanks."

"?" Wala na bang magbabago sa mga to? Gloomy masyado. "Nasan si Luke?" casual na tanong ko sa kanila bago ako umupo sa may couch. "...."  Nandito kami sa may living room.

"Umalis na sya." -Nia.

"Eh? Bakit daw? may problema ba sa agency nila?" biglang tumayo si Cana na sobrang weak ng itsura.

"Pupunta na syang America" -Nia

"WHAT?Akala ko ba pagkagraduate nya pa?!"

"Di din namin alam wala na sya paggising namin eh nag-iwan lang sya ng notes" biglaan naman!? Panong--? Hindi man lang nagpaalam ng maayos samen?What the--

"..." this time, si Lin naman ang tumayo. Sumunod siguro kay Cana.

"...." yung sakit ng ulo ko parang dumoble, ah hindi. Parang nagtriple. "Ugh"

Cana's POV

Pagkabasa ko nung sulat nya, parang biglang nagblur ang lahat sa akin.

To everyone:

Pasensya na kung hindi na ako nakapagpaalam sa inyo minamadali na talaga ako ng agency ko eh. Actually nakiusap lang talaga ako para sa araw ng pasko, last week pa dapat ako sa U.S. Pasensya na talaga sa biglaang pag-alis ko. Gusto ko lang sanang magpasalamat sa inyo. Akala ko dati mananatili na lang akong isang anino habang buhay. Pero dahil sa nakilala ko kayo mas nakilala ko yung sarili ko. Ngayon kaya ko ng harapin ang lahat.

Maraming salamat sa pagbibigay nyo sa akin ng opportunity na maranasan ang isang maligayang pasko.

I'll contact you soon.

Hindi ko mapigilan yung paglabas ng luha sa mga mata ko.

"Gusto ko lang sanang sabihin na.. ano man ang mangyari, sana wag mong pababayaan ang sarili mo.."

"Naniniwala akong makikilala mo din yung taong magmamahal sayo at talagang makakapagprotekta sayo."

Hindi ako yung tipong magpapa-cute sayo [Ongoing...]Where stories live. Discover now