Hindi ako yung tipong magpapa-cute sayo [Ongoing...]

Chapter 17

Luke’s POV

Ugh.

Para naman akong may  date kay Cana kung nerbyusin ako. The eff. Pero kasi.. I feel like, being together with her proves that I’ll be one step closer to Cana.

Will she really come? That Lin, I just don’t know what she’s thinking.

“Oi. I kinda know what you’re thinking.”

“Lin! You came!” I can’t hide my happiness. “Uh what? What am I thinking?”

“You’re thinking of getting closer to Cana by getting closer to me first”

“...” I was dumbfounded. “ I never knew you’d be this sly Lin.. You’re just toooo cunning.”

“Thanks. San ba tayo pupunta”

“Bago yun...Nagpaalam ka ba sa boyfriend mo? Ayokong bigla na lang may sumapak sakin dahil sa misunderstanding ha”

“Boyfriend?”Blank face.

Huh?Th-This girl!

She’s so innocent! Youth huh..Kawawang tanda. I mean--Poor Steven Neil Cross.

Back to topic.“Let’s go?”

I brought her to my house.

Blank face pa din sya. May nasabi ba ‘kong hindi maganda? Hmm..

I invited her to the balcony pagkatapos kong maghanda ng mga pagkain na mukhang nagustuhan naman nya. “I’m listening.” She suddenly said habang kumakain.Ah, that’s the words I so longed to hear..  “...” I looked at the sky. [A/N: for a dramatic effect. Ke ke. ]

“Ikaw Lin.. Tell me, ano yung pinakamasamang kasalanan na nagawa mo?”

“Sa sarili ko, o sa ibang tao?”

“Dont know, maybe both? Basta yung pinaka-worst.”

“... Sa palagay mo ba gagaan yung pakiramdam mo sakali mang mas matindi yung kasalanang nagawa ko kesa sa kasalanan mo? What’s the point in asking?”

“...” speechless ako. I looked down in embarassment. Did I just wished for some kind of salvation?

“Lahat ng tao may kanya-kanyang mabigat na kasalanang tinatago.”She added.

“Sigh....Alright Lin.You got me.” I looked at her with ‘I-dont-know-what-kind-of-expression-am-I-showing’ face. Is it sad? Sorrowful? Guilty? Or what?

“Binabalak mo bang mangumpisal para mabawasan ang guilt mo?”

“ ... can't I?”

“ Mangumpisal ka sa pari.”

“ ......” I keep my mouth shut.

“ Iniisip mong kahit mangumpisal ka wala din namang magbabago. Hindi pa din nito maaalis ang katotohanang nakagawa ka ng matinding kasalanan, na walang sinumang makakapagpatawad sa kasalanang nagawa mo. Hindi ang pari, hindi ang Dyos, hindi ang kahit sino. Para mo lang ipinagsigawan sa mundo ang kasalanan mo sa pag-aakalang mapapatawad ka nila at matatanggap, pero in the end ang kasalanan ay kasalanan. Kahit naman pagbayaran mo ito sa kahit na anong paraan, ang nangyari ay nangyari na. Dadalhin mo lang yun hanggang sa mamatay ka..”

“ ...”

“In short, you believed that there’s no such thing as atonement for one’s sin. Ang mga rapist, kriminal, mamamatay-tao, lahat ng masasamang-loob na nabubulok sa kulungan, hindi ka naniniwalang sapat na kabayaran ito kapalit ng mga kasalanan nila.Tama? Pero sa isip isip mo, wala naman talagang sapat na kabayaran sa bawat kasalanan. Walang sense kahit pa patayin mo sila o isumpa. Walang magbabago.Hindi nito mabubura sa memorya ng bawat tao ang sakit, poot at galit na idinulot ng kasalanan nila.”