Aşka Tutkun Çocuk | Tutkun Serisi II

A.T.Ç | 45.Bölüm

Özlem kokan bitter çikolatalarım ben geldim! 🐙

Birileri demiş wattpad'i bırakmış diye merak etmeyin kral geri döndü! 😂👑

Sizi bırakıp bir yere gitmedim sadece biraz ara verdim ama kendimi toparlayıp bomba gibi geri döndüm. Ben aşk kokan bu kitabı bırakmam, bırakamam 😊

O gittigim için giden takipçilerim geri gelirseniz beni baya mutlu edersiniz öyle arkanıza dönüp gitmek yok efenim 😘

Bitirmemiz gereken bir kitap var 👊

Kitabımı seven herkese kapım hep açık buzsel hep burada!

Motive amaçlı delicesine bir oy ve yorum yağmuru istiyorum. Wattpad'de geldiğimi bilmeli 😂

Sizleri seviyorum ve aşk kokan Bölümle baş başa bırakıyorum 😍

---

Multimedya: bölümden bir kare + Sevsem - Kahraman Deniz ❄ (şarkıyı benim kadar sevmeniz dileğiyle...)

Bölümün etiketi; #herşeyaşktan

*İyi okumalar*

Rüzgar'dan

Bazen görmen gereken şeyleri görmek istemezdin. Öylesine kapılırdın ki nereye savrulduğunu bilmeden, yolu görmeden ilerlerdin. Belki ilk defa hata yapmamıştım ama ilk defa yaptığım hatadan pişman olmuştum. Pişman olmayan ben şimdi baya kıvrılıyordum. Yüzümdeki buruk gülümseme derinleştiğinde önümdeki manzaraya sadece bakmakla yetindim.

"Şimdi gerçekten ayrıldınız mı? Hayır ama bu olamaz!"

Azra inanmakta güçlük çekerken ben tepkisizce önümdeki masaya bakıyordum. Aramızda bir adım vardı ama öyle bir duvar vardı ki üstünden atlamak bile imkansızdı.
Azra üzgünce bana baktığında her zaman ki gibi hiçbir şey olmamış yüz ifademi takındım. "Denedik ama olmadı. Ölüm yok ya ucunda unuturuz." Dudaklarımdan çıkan sözler ağzımda kötü bir tat bırakmıştı.

Unutmak mı?

Ben onu unutsamda yatağa sinen kokusunu nasıl unutacaktım? Ne ara bu kadar aşık olmuştum? Beynimi kemiren sorulara bulamadığım cevapla delirmek üzereydim. Ev onsuz çok boştu. Evde yankılanan sesini özlüyordum. Meğer o ev onla güzelmiş. O yokken tüm anlamını yitirmişti. Gözlerimi kaçırmadan karşımdaki masaya bakarken Arel inatla bakmıyordu.

Arkadaşları ne dese sessiz kalıyor ve sadece yağan karı izlemekle yetiniyordu. "Kızım ikinizde aşkınızdan ölüyorsunuz. Neden kendinizi işkence çektiriyorsunuz?" Duyduğum soru karışında sessizce iç geçirdim.

Ben savaşmak için hazırdım ama o çoktan vazgeçmişti.

~~~

Dün

Ne olduğunu anlamadan döndüğümüz Bursa gezimizden tek hatırladığım Arel'in soğuk bakışlarıydı. Eve döndüğümüzden beri banyodan çıkmasını beklerken elim ayağım birbirine girmişti. Artık bu aramızdaki sorunu çözmeliydik, yoksa daha kötü olacaktı. Rahatsızca oturduğum koltukta diken üstünde beklerken aldığım nefesler kesik kesikti. Biliyorum çok tepki vermiştim. Onu suçlamış, güvenmemiştim.

O başındaki dertlerle uğraşırken ben saçma sapan şeyler düşünüp onu olmayacak şeylerle suçlamıştım. Pişmandım ama zamanı geriye alamıyordum. Ellerimi soğuktan ovuştururken daha yakmaya fırsat bulamadığımız şömineye baktım. Biraz olsun ısınmak için köşede duran odunları şömineye attığım sırada banyodan gelen sesle başım arkaya döndü.
Elindeki havluyla saçlarını kurutmaya çalışan adama iç geçirerek bakmaktan kendimi alamadığım esnada o başını bile bana çevirmeden arkasını döndü.