Aşka Tutkun Çocuk | Tutkun Serisi II

A.T.Ç | 30.Bölüm

Böğürtlenli turtalarım ben geldim!

Bir gelemedin diyenleri duyar gibiyim, üzgünüm bu ara böyle oluyor.

Bu arada fark ettim ki şu iki bölümdür yorumlar düştü. Sanırım geç gelmemin cezası ama güzel mesajlarınız beni motive ediyor eksik etmeyin...

Umarım bölümü beğenirsiniz...

Multimedya: bölümden bir kare (temsili)😰 + Seni Seviyorum - Jehan Barbur 🐚

*İyi Okumalar*

Ezel'den

İnsan her adımında biraz daha büyürdü.
Tökezlese bile tekrardan kalkardı. Çünkü bu hayatta düşersen yenilirdin. Kanayan dizlerin acısa da, akan gözyaşlarınla ayağa kalkardın.

Kesilen nefesine eşlik eden zaman tükensede pes edemezdin. Her vazgeçtiğinde tekrardan devam ederdin.
18 yılım bununla geçmişti. Etrafımda olan onca insanı aldırmadan kalbimde büyüyen mucizeye yürümekten pes etmemiştim.

Mutlu olmak için gülümsemekten vazgeçmemiş, umudumu kaybetmemiştim.

Ama bu sefer yeni yaşımla birlikte yeni duygular eklenmişti. Nefesimi kesen, kalbimi hızlandıran, anlamsızca gülümseten bu duygu, öyle içime işlemişti ki sanki onunla nefes alıyordum. İçimde kopan duyguları bi' onunla atlatabiliyordum.

Odanın her tarafına asılan mavi balonlar tavana değerken uçlarına asılan fotoğraflara kıkırdadım. Azra'yla yaptığımız tüm saçmalıklar fotoğraf karelerine yansımıştı. Balonların arasından kapıya ilerlerken pijamalı olmamı umursamdan çıplak ayaklarla odadan çıktım. Fotoğraflar koridorun duvarlarınada asılmıştı. Bu kız deliydi. Merdivenlerden inmemle karşımda bababı ve annemi gördüm.

"Bugün hayatımıza neşe saçan küçük prensesimin doğum günüymüş. İyi ki doğdun fındık kurdum"

Babamla o konuşmamızın ardından bir daha konuşma fırsatım olmamıştım. Aşık bir adamın aşka düşman olmasına ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Beni koruyordu bunu biliyordum ama artık o küçük kız değildim. Onu kırmamak için her zaman yaptığım şeyi yaptım. Hissettiklerimi içime atıp gülümsedim. Sanki hiçbir şey olmamış gibi...

"Ne ara 19 oldun hiç aklım almıyor. Seni kucağıma aldığım an dün gibi aklımda.
İyi ki doğdun güzel kızım"

Annem bana yaklaşıp sıkıca sarıldı. Saçlarımı öpüp "umarım bu yaşın sana mutluluk getirir." dedi. Yanaklarını öptüğümde yüzümdeki gülümseme genişledi. "Teşekkür ederim" dün iyi uyumadığım için yorgun çıkan sesimi düzeltmek için öksürdüm. Annemden sonra babama sarıldım. Alnımı öpüp "şimdi bana kızgın olduğunu biliyorum ama gelecekte beni anlayacaksın bebeğim. İyi ki doğdun iyi ki bizimlesin" demesiyle cevap verememiştim. Bunun cevabını sadece kalbim verebilirdi.

"Aaa pastasız olmaz ama"

Mutfaktan fırlayan Azra neşeyle gülüp elindeki pastayı yaklaştırdı. "Hadi üfle ama dilek tutmayı unutma!" demesiyle gülüp gözlerimi kapattım.

"Her şeyin güzel olması umuduyla..."

Üflediğim mumlarla Azra dudaklarını ısırıp bir anda pastayı yüzüme yapıştırdı.
"İyi ki doğdun Ezi!" şaşkınlıkla Azra'ya baktım. "Azra!" bağrışımı umursamadan bana sıkıca sarıldı. "İyi ki varsın güzel arkadaşım sen olmasan ben ne yapardım?
Bir kardeşim yok ama sen varsın. Mavi gözlerine kurban!" sinirlensem mi gülsem mi bilememişti.

Bu deli kız iyi ki vardı.

Yüzümdeki pastayı parmaklarımla silip Azra'nın yanağına sürdüm. Kahkaha atmamla o da bana eşlik etmişti. "Arıza falansın ama seviyorum seni" turuncu saçlarını yana ayıp "beni sevmeyeceksin de kimi seveceksin? Üstüme kuma getirirsen seni yolarım!" kıskançlık dolu sesine karşı sadece gülmüştüm.