Aşka Tutkun Çocuk | Tutkun Serisi II

A.T.Ç | 66.Bölüm Part 1

Merhaba ben geldim 🥺

Nasıl geldim, nerden geldim bilmiyorum ama geldim işte. Yarı da bırakmak bana göre değil. Ben hayatım boyunca iyi olmak için çabaladım, hep daha iyisi için çalıştım ama sanırım artık neysem oyum deme zamanı geldi.

Ben yıllarca emek verdiğim bu kitapların yazarıyım ve bundan gurur duyuyorum. Hata da benim, yanlışta benim. Kötü de benim, iyi de benim. Bu kitaplar benim parçam ve ben ayrı kaldığımda bir şeyleri düzelteceğime inanmıştım ama hiçbir şeye yaramadı daha da dibe battım.

Bari dedim ki dibe batmaya devam edeceksem bunu yıllardır arkamda olan okuyucularımla birlikte yaşayayım. Kim bilir belki bataklık neşeli bir lunaparka dönüşür. 😂

Kısacası kürkçü dükkanına geri döndüm.

Hadi bitirelim bu kitabı!

Bu bölüm baya kısa kendimi adam akıllı toparlayayım yine uzun bölümlerle geleceğim lütfen beni Linçlemeyin 🤗

Biliyorum bir çoğunuz kitaptaki detayları unutmuş olmalı. Bir karışıklık olursa aklınızda satır arasında sorunuzu sorabilirsiniz, elimden geldiğince yanıtlayacağım. ☺️ Soruyu sorduktan sonra beni etiketleyin ki görmem daha hızlı olsun.

*İyi Okumalar"

1 Ay Sonra...

Ezel'den

Neydi hayat?

Bu koşuşturma ne içindi?

Nereye yetişmeye çalışıyorduk?

Tüm zamanlar bizimken neye acele ediyorduk?

Her şeyin tadını çıkarta çıkarta derin bir nefes almayı bir türlü beceremiyorduk. Aldığım derin nefesle ayağımdaki patenlerin hızına kapılıp 25 numaralı masanın lazanyasını bırakmak için yavaşladım.

"Afiyet olsun."

Bıraktığım tabaklarla arkamı döndüğümde Azra'yla bakıştık. Turuncu saçlarını savura savura servis yapmaya devam ediyordu. Bir kaç genç ona hayranlıkla bakarken, yakında mekanı Çınar'ın basmasından korkuyordum.

Azra ve benim, babamın mekanında çalışmaya başlamamızla mekanın genç müşteri oranı gözle görünür bir şekilde artmıştı.

Burada çalışmaya başlamamızın iki sebebi vardı. Birincisi babama yardımcı olmak ikincisi ise Azra'nın kafasını dağıtmaktı. Baya da işe yarıyordu, Azra oldukça kendine gelmişti.

Tabii bunu Çınar ve Kerem için diyemeyecektim. İkisi de bu durumdan memnun değildi. Kerem inatla buna gerek olmadığını söylüyordu ama ben kendimi çok iyi hissediyordum.

"Bu tam olarak ne?"

Azra'nın yüksek sesiyle bakışlarım önünde durduğu masaya döndü. İki genç çocuk ona alayla bakıyordu.

"Telefon numaram."

Azra elindeki kağıda kısa bir bakış atıp genç çocuğa küçümseyerek baktı. "Ya bende not ortalaman sanmıştım. Sen yks sınavına girdim mi bakayım?" Azra'nın sorusu çocuğa tuhaf gelmiş olmalı ki bizim kıza hayretle baktı.

"Ya şen büyüdün de ablan yaşındaki kızlara mı yürüyon şen!"

Azra sözlerinden sonra çocuğun uzun saçını tutup geriye doğru çekti. "Aç bakayım ağzını, bak uçak geliyor!"

"Ne yapıyorsun ya?"

Çocuğun direnişi bir işe yaramıyordu. Bu tabloyu bozmak istemediğim için kimsenin duruma müdahale etmesine izin vermedim.