Aşka Tutkun Çocuk | Tutkun Serisi II

A.T.Ç | 3.Bölüm

Çilekli sütlerimmmm  ben geldim😁

Multimedya: bölümden bir kare😓

Umarım bölümü beğenirsiniz♥

*İyi okumalar*

Defne'den

Önümüze çıkan şeyler bazen sen istemeden hayatına dahil olurdu.

İlk seviyor gibi davranır sonrada kalbini söküp atardı. Öyle inanırdın ki ona ondan başka her şeyin yalan olduğunu sanırdın.
Öyle sarıp sarmalardı ki sadece onun koruyabileceğini inanırdın.

Ben de inanmıştım.

Bana aşık olduğunu benden başka kimsenin olmadığına inanmıştım.

Ama yanılmışım...

Annem hep "kalbinin sesini dinle o doğru yolu gösterecektir" derken artık buna inanamıyordum. Çünkü o sesi her dinlediğim de canım biraz daha yanıyordu.
Taşıdığım bu kalp ağır geliyordu.

Keşke hiç tanımasaydım demek istiyordum ama onu bile beceremiyordum.

Ne onla oluyordu ne de onsuz...

O aşkla bakan gözler bunu nasıl yapar diye düşünürken bir cevap bile bulamıyordum.

Beni hiç mi sevmemişti?

O dokunuşlar, o şefkatli bakışları hepsi yalan mıydı?

Yine kafamda takılı sorularla nefes almaya devam ederken içime derin bir nefes çektim.

"Sizce de şu Ezel denilen kız biraz garip değil mi?"

Aren gece gece tırnaklarını törpülerken dediği şeylerle düşüncelerden sıyrıldım.
Ömür yediği çikolatayı yutup "bilmem bence çok tatlı bir kız yüzünden ponçiklik akıyor" dediğin de bu benzetmesi güldürmüştü. Aren yeşil gözlerini bana dikip "iki günde bu kızla yakın olman hoşuma gitmedi. Tanımıyoruz bile" dedikleriyle göz devirdim.

"Abartma Aren o Ekin'nin kardeşi yabancı sayılmaz"

Aren törpüleme işini yarıda kestip bana döndü. "Zaten bu yüzden diyorum ya Ekin'nin sana yaptığı onca şeyden sonra hala-"

"Keser misin?! Bu konuda konuşmak istemiyorum"

Aren sinirle "neyi seni aldattığını mı duymak istemiyorsun? Sen duymak istemiyor olabilirsin ama gerçek bu" dilinden acımasızca dökülen kelimelerle gözlerim doldu.

"Evet aldatıldım ama bari senin gibi ben sevgilimi aldatmadım!"

Aren hızla yataktan fırlayıp öfkeyle bana yaklaştı. "Defne sözlerine dikkat etsen iyi olur! Ben kimseyi aldatmadım!" öfkeden kızaran yüzüne baktım.

Ömür "ne yapıyorsunuz siz böyle? İkiniz de kesin!" diye bağrınca Aren sinirle soluk alıp odadan çıktı. Ben ne yapıyordum böyle? Sevdiğim insanların kalblerini kırmaktan başka ne yapıyordum.

"Ömür ben öyle demek istemedim bir anda ağzımdan kaçtı"

Pişmanlıkla yükselen sesimle Ömür kollarını bana sardı. "Senin bir suçun yok bu ara Aren pek iyi değil" bende ona sıkıca sarıldım.

"Neden böyle oluyor Ömür? Neden canım yanıyor? Sanki hiç sönmeyecek bir alevin içinde yanıyorum"

Saçlarımı okşayıp "geçecek her şeyi unutacaksın, onu unutacaksın"