Gizemli Adres

18.Bölüm

Selam canımın içlerii🌼bu bölüm en sevdiklerimden biri,daha yazmadım ama şimdiden söylüyorum mutlu bir bölüm. Gerçi ufak bir spoiler vermek gerekirse,herşey göründüğü gibi değil😜

İyi okumalar dilerim.

3 gün sonra..

"Pınar Allah rızası için sakin ol" diye beni sarsan Dalga sayesinde kendime geldim.

"Gerizekalı,sevinmek de mi suç" dedim sinirle karışık dalga geçerek.

"Tamam,bende seviniyorum. Ama bıraksak şuan hastaneyi dans pistine çevireceksin"

"Her an her şey değişebilir kankalar" dedi Hale eşyalarını çantaya doldururken. Ona gözlerimi devirdim,şu mutlu anımı bile mahvediyordu.

"Bir de bana pozitif ol diyordun" dedi Dalga.

"Sana demiyorum,Pınar bir saattir koridorda zıplayarak geziyor ve bana bağırarak şarkı söylüyor" dedi Hale gülerek.

"Sen taburcu oluyorsun" dedim gülerek. "Ne yapmamı beklersin ki?"

"Herşeyi salın" dedi Dalga elini sallayarak. "Şimdi nereye gidecekseniz?"

Hale ile birbirimize baktık. Yine Emine Hanım'ın evine mi gidecektik yani? Onun bizi merak ettiğinden emindim de,günler geçmişti ve bizden haber alamamıştı. Hale'nin başına gelenleri bilmiyordu.

"Emine Hanım'ın yanında kalacağız" dedi Hale,benim düşünceme cevap vererek.

"Bizi almazlarsa ikimiz mi sokağa düşeceğiz?" diye sordum.

"Çok beklersiniz" dedi Dalga. "Gerekirse banka soyar ev alırız"

Gülümsedim. İçimde tarifi garip bir his vardı.

"Tabi tabi" dedi Hale gülerek. "Şu lanet yerden bir çıksak da yine nereye gideceğimizi buluruz"

"Aynen" dedi Dalga. "Benimde artık yurda geri dönmem gerekiyor."

"Yurtta mı kalıyorsun?"

"Yıllardır" dedi Dalga elini sallayarak. "Büyük ihtimal beni görmezlerse bayağı bir ceza alacağım."

"Günler geçti,fark etmişlerdir" dedi Hale.

"Sanmıyorum,okulda zaten hep ruh gibiydim yani. Doğru düzgün odadan çıkmıyordum,varlığımdan pek de haberdar değillerdi"

Düşündüm. Dalga yurda,Hale ve ben Emine Hanım'ın evine mecburen geri dönecektik.

Hastaneden çıktığımız gibi Dalga taksiyle gitti,biz de Emine Hanım'ın evine doğru yol aldık.

Eve yaklaşmıştık iyice ve içeride yolunda gitmeyen bir şeyler var gibiydi. Neler oluyordu? Hale ile bakışıp durduk.

Eve girdiğimiz anda... İşte her şey o an bitmişti.

Kırık camlar,merdiven başında kafası kanlar içinde yatan Akça Abla ve deprem misali kırık olan vazo ve tablolar..

************
Bir gün önce... Gece 01:59

Emine Hanım oğlunun yanından geç dönmüş,evdeki herkesin uyuduğunu düşünerek sessizce girmişti içeri.

"Geldi!" diye ufak çaplı telaşla söylendi Akça. "Saklan,şuraya saklan!"

"Akça sığmam ben buraya"

"Sığarsın sığarsın"diye dolabın kapağını örtmeye başladı Akça ve kilitledi.