Brother from an other mother [dutch]

Hoofdstuk 7

Als mijn ouders weg zijn word ik gewassen door de zuster. "Wil je een jurkje aan?" Ik knik van ja. Het maakt toch niet zoveel uit. Ook vlecht ze me haar in. "Zal ik je dan ook meteen opmaken?" "Waar is dit allemaal voor?" "Oh gewoon, ik wil gewoon dat jij je goed voelt" ik glimlach. Het is echt een lieve zuster. Uiteindelijk doet ze mijn nieuwe ketting om en geeft ze me mijn oorbellen aan. Wauw ik zie er echt geweldig uit, al zeg ik het zelf.

"Hup uit je bed!" Voor me staat Lucas. Ik word blij als ik hem zie. Zijn blonde haar wat weer perfect zit, zijn felblauwe ogen die twinkelen en zijn zachte lippen die zijn witte tanden laten zien als hij lacht. Ik kijk hem verbaasd aan. "Oh nee, je bent onze date toch niet vergeten?!" "Nee!" Roep ik. Natuurlijk wil ik op een date met hem. "Het is alleen.. Uh ik mag niet lopen en al helemaal het ziekenhuis niet uit". Weer laten zijn lippen die mooie tanden zien. "Daar weet ik wel wat op". Hij loopt de kamer uit en komt terug met een rolstoel met daarop een ballon met *birthday girl*. "TADAAA" roept hij triomfantelijk. Ah hij is zo lief! Hij roept een zuster en ze helpen me samen in de rolstoel. "Zorg goed voor haar he, en niet het ziekenhuis uit! En heel veel plezier!" Roept de zuster ons nog na. Lucas is al begonnen met duwen. "Waar gaan we heen?" "Dat is nog een verassing". Na tien minuten rond geduwd te worden en net aan mensen ontweken hebben komen we in de binnentuin van het ziekenhuis. Hij rijd recht af op een tafeltje dat tussen de rozenstruiken staat. Hij zet mijn rolstoel op de rem en gaat op de stoel zitten aan de andere kant. Hij haalt twee champagne glazen en een fles cola uit een box onder de tafel. Ik ben sprakeloos, is dit allemaal zo lief! Dan komt een er dokter aan met een zilveren schaal in zijn hand. "Alstublieft, een lasagne speciaal". Ik zie Lucas me aanstaren met nogsteeds dezelfde grijns op zijn gezicht. Ik word er verlegen van en begin te blozen. "Waar kijk je naar?" "Het mooiste meisje dat ik ken". We weten allemaal dat dat niet waar is maar hij bedoeld het zo lief, dus ik zal er niet tegenin gaan. "Dankje, jij mag er opzich ook wel wezen" zeg ik met een knipoog. Jammer dat de date zo snel voorbij ging. Na een uurtje moest ik weer naar mijn kamer terug. Op de terugweg zwijgen we, het lijkt alsof we op deze manier laten zien hoe jammer we het vonden dat het zo snel ging. Hij stopt de rolstoel voor mijn bed en kijkt me weer aan met die glimlach. Ik kijk hem weer nieuwsgierig aan. "je bent een bijzonder meisje" zegt hij uiteindelijk. Als hij me optilt op me in mijn bed te leggen komt hij met zinn hoofd dichterbij. We zoenen, het lijkt alsof het uren duurt maar tegelijkertijd ook veel te kort. Ik sla mijn benen om zijn middel en zoen hem weer. Dan legt hij me op mijn bed en geeft nog een zacht kusje. "Ik hou van je". Wat?! Zei DE Lucas dat hij van me houdt? "Ik hou ook van jou". Ik zucht gelukkig, dit was de mooiste dag uit mij leven.

-----

"En?" Ik zie de zuster als ik mijn ogen opdoe. "Wat en?" "Hoe was je date? Je denkt toch niet dat ik je voor niets mooi maak?" Ik lach. "Ik ben trouwens Marloes" "hoi Marloes" zeg ik monotoon. "En vertel nu over je date!" "Het was GE-WEL-DIG! Lucas is zo lief hij had dit allemaal geregeld en hij is zo knap zeker als hij lacht en we zaten in de thuis tussen de rozen, het was zo mooi, en toen kwam de dokter met lasagne en dat was het lekkertje wat ik ooit gehad heb. En we hadden champagneglazen maar dan zonder champagne maar met cola. En dat was zo lief bedacht." "Ho ho, rustig aan!" Ik kijk haar een beetje verlegen aan. Ik kan soms zo veel praten als ik enthousiast ben. "En toen hij me weer op bed ging leggen..." "Zoende hij je, haha ik had het gezien, ik wou je helpen op bed te komen, maar ik zag dat die jongen het prima alleen afkon". Ik vertel daarna echt alle detailles tot ik zo uitgeput ben dat ik in slaap val.

Oh jongens, wat ben ik toch weer romantisch ingesteld. Is Lucas een leuke match voor Roos of is Wietse leuker? Wat vinden jullie?

X Eveline