Mind Games 2 :Her Turn

Το ξέσπασμα

"Πάψε πια !!! Νομίζεις ήθελα να φτάσουν εδώ τα πράγματα;;Άφησα έναν αθώο να καει ζωντανός ανάθεμα σε !!! Ο Τζόναθαν δεν έφταιγε..." αποκρίθηκε σκεπτόμενος πως δεν του είπε τίποτα για τις βόμβες εκείνη τη μέρα. "Και τώρα;;;" συνέχισε φωνάζοντας δυνατά "Τώρα μαθαίνω πως με πρόδωσε το ίδιο μου το αίμα για τα βρωμολεφτα!!!"

"Μη φωνάζετε..." είπε άξαφνα ο Κρίστιαν βγαίνοντας από τον επάνω όροφο. "Κατάφερα να ανατρέξω στις εικόνες από τις κατεστημένες κάμερες..." τους ανακοίνωσε σοβαρός

"Και τι βρήκες;" ρώτησε ο Ίαν πλησιάζοντας τον ...

"Η Καρολάιν τη πήρε..." είπε και βάζοντας το βίντεο να παίζει, τους έδειξε πως την έβαζε στο αυτοκίνητο.

"ΓΑΜΩΤΟ! ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ !!!!" Ακούστηκε ο Κάσιεν και πιάνοντας το κεφάλι του , σωριάστηκε στο πάτωμα και πάτησε τα κλάματα. Από τη πλευρά του, δεν ήταν λίγο να τον συγχωρεί ο Ίαν. Όπως δεν ήταν λίγη και η συνειδητοποίηση του πόνου που ένιωσε ξέροντας πως η Καταλινα ήταν στα χέρια της αδερφής του. Φυσικά και την αγαπούσε... Θέλοντας και μη την αγάπησε στη πορεία αλλά δεν είχε ούτε τα κότσια να το παραδεχτεί στον εαυτό του. Τυφλωμένος και κάτω από την επήρεια της εκδίκησης της αδερφής του , δεν έβλεπε καθαρά.

"Σταμάτα τη κλάψα!" Διέταξε ο Ίαν. "Δεν θα τη φέρει πίσω. Κανονικά έπρεπε να σου πάρω το κεφάλι, τόσο το δικό σου όσο κι εκείνης..."

"Αλλά κι εσύ ο μαλακας καταβαθος την αγαπάς..." τον διέκοψε ο Λιαμ σοβαρός και ο Ίαν τον αγριοκοιταξε.

"Όχι. Η προδοσία της , ισχύει. Εκείνη δεν είχε να κάνει με την Καρολάιν. Άλλο το ένα άλλο το άλλο"

"Ωωω έλα τώρα! Κόψε τις παπαριες! Δεν είμαστε ηλίθιοι! Αν το παραδεχτείς επιτέλους θα δεις πιο καθαρά! Ο Πάμπλο ήθελε εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα σου, η Καρολάιν ήταν μια τρελή που μας έκανε άνω κάτω , η Καταλινα  αγνοείται, η έπαυλη μοιάζει με νεκροτομείο! Συγκεντρώσου επιτέλους να μπούμε σε μια σειρά και να δούμε τι θα κάνουμε!!" Τον επέπληξε ο Λαντον αυτή τη φορά.

"Συμφωνώ. Ίσως με πιο καθαρό μυαλό μπορέσω να εντοπίσω κάποιο ίχνος. Με τόσα πτώματα εδώ μέσα δεν λειτουργώ!"

Ο Ίαν ξεφυσησε... Κατέβηκε τη σκάλα και πιάνοντας το πρώτο πτώμα, το έβγαλε στο πίσω κήπο σιωπηλά ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν ένας ένας να ακολουθούν το παράδειγμα του...

Την ίδια στιγμή.

Το δέρμα έτσουζε. Το κεφάλι της ήταν αρκετά βαρύ ενώ δεν άργησε να καταλάβει πως ήταν  δεμένη χειροπόδαρα...

"Πάρε αυτό... Θα διώξει το πόνο Καταλινα. Πρέπει να μας σωσω από εκεί μέσα και να πάμε κάπου ασφαλή..."

Θυμήθηκε να της λέει η Καρολάιν δίνοντας της ένα χαπάκι και προσπαθώντας να βγάλει φωνή , συνειδητοποίησε πως ήταν φιμωμενη.

Άρχισε να μουγκριζει... να χτυπιέται όπως όπως ώσπου η πόρτα άνοιξε. Η Καρολάιν μπήκε μέσα και την χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο. Όχι μια αλλά δεκάδες φορές εχοντας κάτι σαν ρόπαλο στα χερια. Το αίμα από τα φρύδια και τα χείλη ενώθηκε αλλά δεν ήταν ικανοποιημένη. Της έσκισε τη μπλούζα και γέμισε και το κορμί της μελανιές...

"Τώρα είσαι πιο όμορφη... Έλα να σε βγάλω μια φωτογραφία..."

Έβγαλε από τη τσέπη της το κινητό και πλησιάζοντας την , φωτογράφισε το πρόσωπο της.

"Τέλεια βγήκες!" Αποκρίθηκε και την άφησε ολομόναχη να παλεύει με τη ζωή της...

Στην έπαυλη...

"Ίαν!!! Ίαν τρέξε!!! Κάσιεν !!" Τσιριξε ο Κρίστιαν βγαίνοντας στο πίσω κήπο με το λαπ τοπ στα χέρια.

"Είχαμε νέα;;" είπαν και οι δυο με μια φωνή. Εκείνος κατέβασε τα μούτρα του στην οθόνη.

"Νομίζω πως έχουμε πρόβλημα..." ψέλλισε και τους έδειξε τη φωτογραφία με την σημείωση.

Σας δίνω περιθώριο δύο μέρες. Θέλω σε έγγραφη μορφή, τα συμβόλαια τόσο της έπαυλης του Μεξικού όσο και του Μπρούκλιν. Σαφώς και θέλω και από τα υπόλοιπα ακίνητα αλλά αυτά τα δύο με ενδιαφέρουν πιο πολύ. Όλα αυτά , θα πρέπει να βρίσκονται σε μια βαλίτσα γεμάτη με όλα τα λεφτά που υπάρχουν στις τράπεζες. Τα θέλω σε δεσμιδες των 100. Αν δεν τα έχω στο μέρος παράδοσης την ώρα που θα πω, αυτή η ομορφιά της φωτογραφίας θα σας επιστραφεί κομματιασμενη .

Και κάτι τελευταίο προς τον αδερφό μου... Αν ζει φυσικά...

Λυπάμαι Κάσιεν. Ήσουν αδύναμος τελικά...

Κοίταζαν όλοι τη φωτογραφία της Καταλινας ξανά και ξανά  ώσπου ο Ίαν ξέσπασε πρώτος. Έβγαλε το όπλο και σημάδεψε τον Κάσιεν αποδίδοντας του ευθύνες και ξεχνώντας τη συγχώρεση που του έδωσε...

"ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΚΑΤΑΡΑΜΈΝΕ!" Κραυγασε τρέμοντας ολόκληρος από το νεύρο....

Σας φιλώ...