Mind Games 2 :Her Turn

Θα μου το πληρώσεις!

"Το ερώτημα είναι, εσύ το νιώθεις αυτό;" απάντησε πιέζοντας την σθεναρά πάνω στο σκληρό του μόριο.

"Όχι. Ίσως μπορούμε να φωνάξουμε τη Βανέσα όμως και να μας πει τι θέλεις ακριβώς να νιώσω...!"

"Είσαι αστεία όταν ζηλεύεις..."

"Θα θελες Γκαρσία..."

Η Καταλινα έσκυψε και πιέζοντας τη λεπίδα του χαμογέλασε.

"Κάποια τελευταία επιθυμία Rey ;" ρώτησε γδερνοντας ελαφρά  το λαιμό του. Εκείνος ξεροκαταπιε. Αυτή τη φορά η λεπίδα ήταν ένα χιλιοστό πριν σκίσει εντελώς το δέρμα του.

"Για την ακρίβεια έχω μια..." κατάφερε να πει

"Είμαι όλη αφτιά. Έχεις στη διάθεσή σου δεκαπέντε ολόκληρα δευτερόλεπτα πριν κλείσω τον ανοιχτό μας λογαριασμό..."

"Δεκαπέντε ε;"

"Ναι , δεκαπ..." Η λέξη κόπηκε μαχαίρι όταν τα χέρια του ζουληξαν τα οπίσθιά της.

"Πάντοτε με άναβε η δολοφονική σου πλευρά...Πόσο μάλλον τα ένστικτα επιβίωσης σου..."

"Πάρε τα γαμημένα τα κουλά σου! Δεν σε σώζει τίποτα Γκαρσία! Πόσο μάλλον αυτός ο ψεύτικος σεξιστικος λόγος σου !"

"Θεωρείς ψεύτικο αυτό;" της είπε και πιέζοντας το κορμί της προς τα κάτω, ανασηκωσε το δικό του δίνοντας της μια πλήρη αίσθηση... Εκείνη ανασηκωθηκε σχηματίζοντας μια τέλεια ορθή γωνία.

"Αντίο..." ψέλλισε και τραβώντας τις λεπίδες της από το λαιμό του , στόχευσε τη καρδιά. Εκείνος τη κοιτούσε ήρεμος... Τρομακτικά ήρεμος... τα χέρια της έμειναν μετέωρα πάνω από το κορμί του ενω πάλευε να τα κατεβάσει και να μετατρέψει το δωμάτιο σε λουτρό αίματος . Γιατί δεν τον σκοτώνω;; αναρωτήθηκε βλέποντας τον να τη κοιτάζει.

Ξάφνου ο Ίαν σήκωσε το κορμί του μονομιάς πιάνοντας την απροετοίμαστη και χαμένη στις σκέψεις.  Την έπιασε από το λαιμό, και όρμησε στα χείλη της. Οι λεπίδες έβγαλαν έναν μακάριο ήχο πέφτοντας κάτω ενώ σε δευτερόλεπτα,  τη γύρισε,  την ξάπλωσε και άρχισε χαϊδεύει το κορμί της.

"Ανάθεμα αν δε το θες όσο κι εγώ να σε πηδήξω αυτή τη στιγμή!" Τον άκουσε να λέει εξτασιασμενα μέσα στο λαιμό της . Ένιωσε τα χείλη του να ρουφάνε τη σάρκα της σε τέτοιο βαθμό που ο πόνος ήταν αφόρητος. Οι ανάσες τους έβρισκαν η μια την άλλη γρήγορα και φτάνοντας στα χείλη της ,  σταμάτησε και τη κοίταξε πριν τα φιλήσει...

"Τι διάολο;;;;" ακούστηκε μια τσιριχτη φωνή από πίσω και η Καταλινα λειτουργώντας ενστικτωδώς, πεταχτηκε ορθια , άπλωσε το χέρι της στο πάτωμα, αρπαξε τη λεπίδα και πετώντας την με δύναμη βρήκε τη Βανέσα στη κοιλιά.

"Οφθαλμός αντί οφθαλμού..." είπε λαχανιασμενη  προς τον Ίαν ο οποίος κοιτούσε έκπληκτος. Έβγαλε  το μαχαίρι από την Βανέσα που είχε πέσει στο πάτωμα και έφυγε τρέχοντας από την έπαυλη...

Είκοσι λεπτά αργότερα...

Έλεγξε για ακόμα μια φορά την αιμορραγία που προκλήθηκε στη πληγή και αναστέναξε. Είχε ήδη φτάσει στο σημείο αλλά κρατούσε απόσταση. Το τζιπ του Κάσιεν ήταν παρκαρισμένο στην άκρη του δρόμου με σβησμένα φώτα  κι εκείνη προσπαθούσε να βρει το ψυχικό σθένος να πάει κοντά. Αναγνώρισε τη Καρολάιν που κάπνιζε ακουμπώντας στο καπό αλλά και τον Γκρέγκορ που μιλούσε με τον Κάσιεν λίγα μέτρα πιο μακριά.

Δεν σταμάτησε λεπτό να μαλώνει τον εαυτό της για όσα έγιναν ενώ βλέποντας την αγωνία στο πρόσωπο του Καδιεν και τις 30 κλήσεις στο κινητό, γνώριζε πως η αντάμωση δεν θα ήταν καλή.

Όπλισε τον εαυτό της με θάρρος και αποβάλλοντας τα νεύρα της , κατέβασε τη μπλούζα και τσουλησε τη μηχανή προς το μέρος τους.

"ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΘΩ ΤΙΠΟΤΑ;;"
Ο Κάσιεν ξεκίνησε να ουρλιάζει ταραγμένος βλέποντας την να κατεβαίνει ενώ γύρω της έσπευσαν να πλησιάσουν τόσο η Καρολάιν όσο και ο Γκρέγκορ. "ΠΟΥ ΔΙΑΟΛΟ ΠΗΓΕΣ;  ΑΝΑΤΙΝΑΧΘΗΚΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΊΤΙ!!! ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΡΩΤΟ ΘΕΑΜΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΈΣΑ...." ξαφνικα σταμάτησε και έβαλε τα κλάματα βγάζοντας κραυγές θυμού.

Ο Γκρέγκορ τον άγγιξε στον ώμο μα ο Κάσιεν τίναξε το χέρι του και ξεκίνησε να κλωτσάει τις ρόδες του αυτοκινήτου.

"ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΙ!!! ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΛΟΓΟ! ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΈΝΟ ΛΟΓΟ!!!!"

"Με πρόδωσαν. Αυτό αρκεί. Σου δίνω τη δυνατότητα να φύγεις τώρα. Αν μείνεις δεν θα υπάρχει γυρισμός..."
Του απάντησε ήρεμη και κάνοντας νόημα στην Καρολάιν, εκείνη της άναψε ένα τσιγάρο και της το έδωσε.

"Ο Λουκ σε είχε σαν αδερφή...Ο Λιαμ... Ο Λαντον ... ενώ ο Τζοναθαν ;;;" Ο Κάσιεν ξέσπασε σε λυγμούς βρίζοντας θεούς και δαίμονες.

"Όλοι αυτοί με τη πρώτη  ευκαιρία θα μου τιναζαν τα μυαλά στον αέρα... Λυπάμαι Κάσιεν... Λυπάμαι αλλά ο Λαντον, έκανε ένα μεγάλο λάθος. Μου είπε την αλήθεια..."

Ο Κάσιεν γύρισε έξαλλος προς το μέρος της μα σαν την είδε καλύτερα υπό το φως της λάμπας, τράβηξε το όπλο και της το κόλλησε στο κούτελο. Η Καρολάιν αλλά και ο Γκρέγκορ αντέδρασαν αμέσως στοχεύοντας τον με τα δικά τους .

"Εκείνοι πέθαιναν...πέθαιναν κι εσύ πηδιοσουν με τον εχθρό..." είπε λυπημένος και όπλισε...

Σας φιλώ...