Mind Games 2 :Her Turn

Πάτρια εδάφη

"Νομίζω πως δε χρειάζονται άλλες εξηγήσεις. Ίσως όμως χρειάζεται κάτι άλλο..." είπε πονηρά χαιδευοντας τα μπούτια της και βάζοντας το χέρι του μέσα από το σορτς της , προκάλεσε αναστεναγμους στα χείλη της...

Έξι ώρες αργότερα...

"Συγχαρητήρια Γκρέγκορ!" Αναφώνησε ο Λιαμ βλέποντας το σπίτι που τους έκλεισε.  Ομολογώ πως δεν περίμενα κάτι τέτοιο..." συνέχισε κοιτάζοντας γύρω του.

"Εγώ πάλι το θεωρώ επικίνδυνο!" Τοποθετήθηκε ο Λαντον. "Φαντάσου να προκύψει μια συνάντηση...Ούτε να το σκέφτομαι θελω!"

"Υπερβάλλεις..." Τον καθησύχασε η Καταλινα

"Υπερβάλλω;; Βρισκόμαστε 100 μέτρα μακριά από την έπαυλη και υπερβάλλω; " τόνισε για ακόμα μια φορά

"Αν θέλεις να επιτύχεις, πρέπει να έχεις κοντά τους εχθρούς. Εκτός αυτού, το σπίτι έχει 3 μέτρα φράχτες. Όπως μου είχατε πει , τα τριγύρω σπίτια ήταν χρόνια ανεκμετάλλευτα  λόγο της αξίας τους. Ούτε που θα μας δει κανένας" έσπευσε να δικαιολογηθεί ο Γκρέγκορ για την επιλογή του.

"Εγώ θεωρώ πως είναι εξαιρετική επιλογή . Βολευτειτε στα δωμάτια σας και ας ξεκινήσουμε. Μάθαμε κατά το ταξίδι πως σκοπεύουν να χτυπήσουν την βίλλα των Ρομπινσον με στόχο φυσικά το κεφάλι του ιδιοκτήτη. Σήμερα θα τους το χαλάσουμε!" Αρκέστηκε να πει η Καταλινα. Τα δίδυμα ανέβηκαν πάνω αλλά το ίδιο και οι υπόλοιποι. Η Καταλινα με τον Κάσιεν έριξαν μια τελευταία μάτια στο σπίτι και αποσύρθηκαν στο δωμάτιο τους για να ξεκουραστούν...

Μια ώρα μετά...

Νιώθοντας τη δίψα να γαργαλαει το λαιμό της , άνοιξε τα βλέφαρα και κοίταξε το ρολόι.

"Γαμω το ! Κάσιεν ξύπνα!" Είπε και τον σκουντηξε

"Πέντε λεπτά ακόμα..."

"Ξύπνα είπα θα αργήσουμε!" Του πέταξε το μαξιλάρι στα μούτρα και σηκώθηκε. Φόρεσε τα ρούχα που είχε ήδη ετοιμάσει και βγήκε για να ξυπνήσει και τους άλλους μα τους βρήκε ήδη στο σαλόνι να περιμένουν.

"Δεν μπορούσε κάποιος να μας ξυπνήσει;;" Αποκρίθηκε εκνευρισμένη

"Έχουμε ώρα μωρέ,  σε λίγο θα ερχόμουν" απαντησε ο Λαντον φτιάχνοντας τη τσάντα του.

"Εγώ τι θα κάνω μου λέτε;" ρώτησε η Καρολάιν απογοητευμένη

"Εσύ θα μείνεις στο σπίτι!" Ακούστηκε η βαριά φωνή του Κάσιεν ο οποίος είχε βγει στο διάδρομο.

"Το ξέρω αυτό αλλά τι θα κάνω μόνη σε ένα τεράστιο σπιτι; Δεν έμαθα έτσι.. "

"Μην αγχώνεσαι. Θα είσαι τα μάτια μας ..." απάντησε η Καταλινα αυτή τη φορά και όλοι την κοίταξαν περίεργα "Μη με κοιτάτε έτσι. Σκέφτηκα να μας οδηγήσει εκείνη από τα υπόγεια τούνελ και να έρθει μαζί μας ο Γκρέγκορ...Έτσι θα τσεκάρω και τις ικανότητες της !"

"Και θέλεις να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στη κρίση της; Τρελάθηκες εντελώς;" πετάχτηκε Ο Λιαμ.

"Εμένα θα μου άρεσε να ακούω και μια γυναικεία φωνή στο αφτί μου πάντως..." επενέβη ο Λουκ κοιτώντας την πονηρά.

"Είναι καλή ιδέα όντως" είπε και ο Τζόναθαν

"Σκασμός!" Φώναξε ο Κάσιεν απλώνοντας το δωμάτιο στη σιωπή.

"Μη μου λες εμένα να σκάσω!" Αντιγυρισε ο Τζόναθαν ώσπου ένας πυροβολισμός στο ταβάνι, τους ανάγκασε να σωπασουν πραγματικά.

"Και τώρα που έχω τη προσοχή σας..." είπε η Καταλινα σοβαρή, "Το σχέδιο έχει ως εξής..." ξεκίνησε να αναλύει το τρόπο με τον οποίο θα μπουν στη βίλλα αλλά και το μονοπάτι που θα ακολουθήσουν. Σύνολο υπήρχαν έξι διαδρομές μέσα από τους μεγάλους σωλήνες του εξαερισμού της έπαυλης. Όλοι οδηγούσαν στη κουζίνα και εκεί ήταν το πρόβλημα. Η ομάδα της έπρεπε να φτάσει πριν του Ίαν. Να σκοτώσει τον Ρομπινσον , και να πάρει το βραβείο... Ο Γκρέγκορ ήδη είχε έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο που έβγαλε το κεφάλι του στο σφυρί και εκείνος δέχθηκε. Όποιος τον σκότωνε πρώτος , θα έπαιρνε και το χρήμα. Όλα αυτά φυσικά με την προϋπόθεση να μην ενημερωθεί η αντίπαλη ομάδα. Όταν τελείωσε την αγόρευση της για το τρόπο που θα γίνουν όλα , έδωσε εντολή στους ανθρώπους της να ετοιμάσουν ο καθένας τα πράγματα του. Η Καταλινα ήθελε να παίξει αλλά η εντολή ήταν πως αν έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τους άλλους θα ανοίξουν πυρ. Κάθε απώλεια από τη πλευρά τους , θα ήταν κέρδος. Χωρίς φυσικά να αγγίξει κάποιος τον REY ...

"Λιαμ ! Ετοίμασε τα τζιπ , Λουκ  βάλε τα πράγματα πίσω. Κάσιεν έλεγξε τα όπλα μας !Ο Τζόναθαν, ο Γκρέγκορ   και ο Λαντον  θα μείνουν έξω κι αν τυχόν υπάρξει κάποια στραβή , θα αναλάβουν να μας βγάλουν από την βίλλα!" Ειπε και όλοι άρχισαν τις ετοιμασίες.

"Να σου πω λίγο;" είπε χαμηλά ο Γκρέγκορ μόλις έφυγαν όλοι προς τα έξω  και πιάνοντας την ελαφρώς από το χέρι, την πήγε στη κουζίνα.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησε ενοχλημένη από το τρόπο που την έπιασε.

"Άκουσε με καλά..." ξεκίνησε να της λέει κι εκείνη όσο της μίλαγε, άλλο τόσο φουντωνε...

Σας φιλώ ...
Επόμενο αργά το βράδυ! Και ναι.... Θα έχουμε ένα πολύ πολύ δυνατό κεφάλαιο! (Ελπίζω δηλαδή)