"Identity ဆိုတာကို နင္ ဘယ္လိုနားလည္လဲ ၀ါငယ္။"
"ဟင္.."
"နင့္ကိုယ္နင္ ဘယ္လိုသတ္မွတ္လဲ။"
"ငါလား။ ၀ါငယ္ေလ။"
"မဟုတ္ဘူးေလဟာ။ ၀ါငယ္ဆိုတာ နင့္ကို နင့္အေမက ေပးခဲ့တဲ့နာမည္။ နင့္ကိုယ္နင္ကိုေရာ..."
"အင္း.. ငါက လူသားတစ္ေယာက္ေပါ႔ဟ။ အထူးအဆန္းလုပ္လို႔ မိျဖဴရာ။ အဲ.. မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေပါ႔။"
"ေအး.. နင့္လိုပဲ တစ္ခ်ိဳ႕က မိန္းမအျဖစ္ သတ္မွတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေယာက္်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဲ့ဒီ့လိုအတိအက် ခံယူမထားသူေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္။"
"အေျခာက္ေတြေပါ႔။ နင့္ေကာင္ကို နင္ ကာေျပာဦးမလို႔လား မိျဖဴ။"
၀ါငယ့္အေမးေၾကာင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ ကၽြန္မျပံဳးျဖစ္သည္။ ကၽြန္မအခန္းထဲမွ ဖ်ာခင္းအိပ္ရာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းရင္း စကားတိုးတိုးေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီညတြင္လည္း ၀ါငယ္သည္ ကၽြန္မအိမ္တြင္ လာအိပ္သည္။ ျဖိဳးၾကီးအေၾကာင္းကို သိခဲ့ရသည့္အခ်ိန္သည္ ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ထိုညက ျဖိဳးၾကီး၏ အျပံဳးႏြမ္းႏြမ္းကို ကၽြန္မ ျမင္ေယာင္ေနေသးသည္။ စကားကိုေရွာင္ေျပာရင္း ၾကိဳးစား စေနာက္ေနခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔၏ စကား၀ိုင္းေလးသည္ သာယာမွုမရွိခဲ့။
ၾကာခဲ့ျပီဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပင္။ သာယာမွုမရွိသည့္ ညစာအျပီးတြင္ တစ္ညလံုးမ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ကၽြန္မအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။
ပထမဆံုး မရဲတရဲ ေတြးခဲ့မိသည္က ျဖိဳးၾကီးကို ေျပာင္းလဲေပးခ်င္စိတ္ပင္။ ကၽြန္မေၾကာင့္မ်ား ျဖိဳးၾကီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့လ်ွင္ လူပံုအလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္စရာမလိုေတာ့။ အျခားသူမ်ား ခ်ိဳးႏွိမ္ျခင္းကို ခံယူစရာမလိုေတာ့ဟု ေတြးကာ သူရဲေကာင္းမမ လုပ္ခ်င္ခဲ့မိသည္။ ျဖိဳးၾကီးသာ ကၽြန္မကိုခ်စ္မိသြားလ်ွင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မည္လဲဆိုသည့္ အေတြးကိုသာ ထပ္ခါထပ္ခါ ေတြးျဖစ္ခဲ့သည္။ ျဖိဳးၾကီး ဒီလိုအေျခအေနေရာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သူ တရားခံမ်ားကိုေတြးကာ စိတ္နာခဲ့သည္။ ပထမဆံုးရည္းစားေၾကာင့္လား၊ ဒုတိယရည္းစားေၾကာင့္လား။ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခံစားရေသာ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္လား။ အသိုင္းအ၀ိုင္းေၾကာင့္လား။ အေတြးမ်ိဳးစံုႏွင့္ ခံရခက္ခဲ့သည္။
YOU ARE READING
စကတည်းက မှားခဲ့သည်
幽默(Unicode & Zawgyi) အစကတည်းက မှားခဲ့တဲ့အမှား အဆုံးရောက်မှ မှန်နိုင်ပါဦးမလား..
