ရုပ္ရွင္လက္မွတ္ျဖတ္ရန္ တန္းစီေနသည့္ ျဖိဳးၾကီးကို ကၽြန္မ ေငးမၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္။ ရွင္းသန္႔ေနသည့္ မ်က္ႏွာျပင္က အဖုအပိန္႔လံုးလံုးမရွိ။ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမယ့္ ၀က္ျခံမ်ားႏွင့္ ျပိဳင္သတ္ေနရသည့္ ကၽြန္မႏွင့္ေတာ့ ကြာသည္။ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျပင္မွ ၀က္ျခံမ်ားသည္ ျမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ကတည္းက တြယ္ကပ္ေနသည္မွာ ဘယ္မွမသြားေတာ့ဟု ဆံုးျဖတ္ထားဟန္တူသည္။ မ်ားမ်ားေပါက္ခ်ိန္ႏွင့္၊ နည္းနည္းေပါက္ခ်ိန္သာကြာသည္။ ပါးျပင္မွာ၊ နဖူးျပင္မွာ နားထင္မွာ ေနရာမေရြး ေပါက္ခ်င္တိုင္းေပါက္ၾကသည္။ ႏွာေခါင္းေအာက္နားကတ္သတ္ေပါက္ျပီး ညွစ္ထုတ္မရ။ ကုတ္ဖဲ့မရႏွင့္ ေတာက္ေလ်ွာက္နာေနေအာင္လည္း ႏွိပ္စက္တတ္သည္။
ျဖိဳးၾကီးမ်က္ႏွာကေတာ့ ၀က္ျခံ၊ မွဲ႔ေျခာက္မ်ား ရွင္းေနသည့္အျပင္ ျဖဴသန္႔ေနသည္။ အသားအေရ သိပ္ၾကည္ေနတာပဲဟု အသိအမွတ္ မျပဳဘဲမေနႏိုင္။ အရပ္ကရွည္ျပီး ပိန္လည္းမပိန္၊ ၀လည္းမ၀။ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္သူ အခ်ိဳးက်သည္။ စိုးပိုင္လို ၾကြက္သားအထစ္ထစ္ႏွင့္ မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျဖိဳးသီဟသည္ ဆယ္ခါျပန္ ပိုခန္႔ေနသည္။ မတ္တတ္ရပ္ေစာင့္ေနရင္း လက္ထဲမွဖုန္းကို ငုံ႔ၾကည့္ေနသည့္ ျဖဴျဖဴခန္႔ခန္႔ ျဖိဳးၾကီးပံုရိပ္သည္ အိပ္မက္ထဲ ေရာက္လာဦးေလမည္လားမသိ။
"ဟိတ္ မိျဖဴ။ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနတာလား။"
၀ါငယ့္လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္မွာ ကုန္ေနျပီျဖစ္သည္။ အ၀ါေရာင္လြင္လြင္ျမန္မာအက်ီၤႏွင့္ အနက္ႏွင့္အ၀ါစင္းပါေသာ ထဘီစကပ္၀တ္ထားသည့္ ခ်စ္စရာ႔၀ါငယ့္ကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးရင္း ျဖိဳးၾကီးရွိရာ ျပန္မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။ ၀ါငယ္ဘယ္ေလာက္လွလွ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ခ်ီးထုပ္မေလးပင္။ ဒီမိန္းမမ်က္ႏွာထက္ ျဖိဳးသီဟဆိုသည့္ လူကို ေငးၾကည့္ရတာ အရသာပိုရွိသည္။
"ျဖိဳးၾကီးနဲ႔ အခုျပတ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ကဲတာေနာ္.. ဟဲ့။"
ျဖိဳးၾကီးဆိုသည့္နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မ ၀ါငယ့္ကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္သည္။
"သူ႔ေကာင္မေလး မဟုတ္ပါဘူးဆို။"
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ဟာ။ ဒီေလာက္တြဲေနၾကတာ အားလံုးက ရည္းစားထင္ေတာ့မွာေပါ႔။ ေကာင္မေလးက ေျမာက္ၾကြ ေျမာက္ၾကြနဲ႔။ ငါေတာ့ ၾကည့္မရဘူး။"
YOU ARE READING
စကတည်းက မှားခဲ့သည်
Humor(Unicode & Zawgyi) အစကတည်းက မှားခဲ့တဲ့အမှား အဆုံးရောက်မှ မှန်နိုင်ပါဦးမလား..
