Pretending Mrs. Acosta (COMPLETE)

Chapter Twenty-six

Bullet's POV

            Did she really mean that? Babalik talaga siya sa Carlo na 'yon?

            I know she is really hurt while looking at the photo of Carlo and Charlotte in Instagram. Kung bakit kasi pinakita pa ni mama ang mga pictures na ito.

            Sumulyap ako kay Amy at pilit na pilit ang mga ngiti niya habang nakatingin sa mga pictures na ipinapakita ni mama sa kanya.

            "Look at this. Look at the cake. Mas maganda pa ang ipinagawa kong cake para sa iyo. Kahit kailan talaga cheap pumili 'yan si Sonia," sabi pa ni mama habang nagba-browse ng mga litrato.

            "K-kailan po ito?" Muntik ng pumiyok ang boses ni Amy.

            "Well, it is happening right now. Ayan at walang katigil-tigil ng kaka-post si Sonia. Naka-tag pa si Charlotte." Panay pa rin ang browse ni mama sa mga pictures.

            Talaga 'tong matatandang 'to. Kung bakit kasi natuto pang gumamit ng social media si mama. Akala ko kapag nandito siya sa Quezon matatahimik siya at matitigil na ang rivalry nila ni Sonia Santos.

            Tingin ko, konting-konti pa ay bibigay na si Amy kaya tumayo na ako at lumapit kay mama.

            "'Ma, puwedeng aalis lang kami saglit ni Aria?"

            Nagtatanong na tumingin sa akin si mama. Pati si Amy ay nagtaka rin.

            "May bibilhin lang ako sa city and para hindi siya mainip dito."

            Ibinulsa ni mama ang telepono niya.

            "Aria, aalis daw kayo. Go with Bullet para makapasyal ka din. Pag-uwi 'nyo saka ko ipapatuloy kay Bullet ang pag-aayos ng kuwarto ni baby Hunter."

            Tumingin ako kay Amy at nakatingin lang siya sa akin.

            "Are you still going to change?" Tanong ko kay Amy.

            "Aria, wear the maternity dress that I gave you last time. 'Yung kulay moss green. I like that." Sabat ni mama.

            Tumango lang si Amy at tumayo para tumungo sa banyo. Halatang hindi na maganda ang mood. Gusto kong mainis kay mama.

"I'll wait for you downstairs." Sabi ko sa kanya at niyaya ko na si mama na lumabas para huminto na ang nanay ko sa pagpapakita ng mga litrato kay Amy.

            "Why are you too clingy?" Nagtatakang tanong ni mama sa akin habang palabas kami ng kuwarto. Nakakapit pa kasi ako sa braso niya.

            "Masama ka bang lambingin?" Balik-tanong ko sa kanya.

            Umingos sa akin si mama. "Inuuto mo ako, Bullet. Anong kailangan mo?"

            Natawa ako. "Anong kailangan? Wala akong kailangan. Masama bang lambingin ang pinakamagandang babae na nasilayan ko sa buong buhay ko?"

            Ang ganda ng ngiti ni mama habang inayos ang buhok ko.

            "Naninibago ako sa iyo. Hindi ka na masungit. Hindi ka na suplado. You became the old Bullet that I know. What happened?"

            "Anong what happened? Nothing happened. This is me." Nagkakamot sa ulong sagot ko.

            Umiling si mama. "No. What you are right now is your old self. The old Bullet that I know before Hunter went away. The happy and jolly Bullet." Tinapik ni mama ang mukha ko.