96/100

1K 90 11
                                    

       "Luka, artık çıkabilirsin, gerisiyle biz ilgileniriz." Genç adam onayladı ve hemşirenin uzattığı peçeteyi alarak alnını sildi. Uzun zamandır bu kadar yorucu bir gün geçirmemişti, bu yüzden eve gidip hemen uyumak istiyordu. Hatta ona kalsa, hastanedeki ziyaretçi koltuklarının birinin üstüne kıvrılıp uyuyabilirdi ama Marinette'in gazabından korkuyordu.

       Genç kız onun evine gelip akşam yemeği hazırlayacağını söylemişti. Bu oldukça şaşırtıcı bir durumdu, çünkü Marinette üniversiteye başladıklarından beri Luka'dan biraz uzaklaşmıştı. Bunu nedeni artık ondan hoşlanmıyor olması falan değildi. Okul fazla zordu ve genç kız Luka'yı da rahatsız etmek istemiyordu.

        Genç adam hastaneden çıktı ve otoparka yöneldi. Lacivert renkli bir arabası vardı, kendisine sevgilisini hatırlatıyordu hep. Ama alırken aklından bu düşünce geçmemişti, sadece laciverti sevdiği için almıştı bu arabayı.

Marinette'i göremedikçe daha da özlediği kesindi.

       Çoktan kararan hava genç adamın endişelenmesine neden oldu, saat kaçtı acaba? Daha doğrusu, Marinette saat kaçtan beri bekliyordu? Telefonunu cebinden çıkardı ve sessizde olduğu için kendine içten içe küfretti. Birçok cevapsız arama ve mesaj vardı. Tabii, operatörler ya da gereksiz arkadaşlardan gelen arama ve mesajlar da vardı ama hiçbiri Marinette'inkilerle yarışamazdı bile.

       Hızını birazcık daha arttırarak onu evine götürecek sokağa yöneldi. Otoparka girdiğinde Marinette'in arabasını görememişti. Genç kıza ailesinin bir hediyesiydi bu araba ve evleri uzak olduğu için araba olmadan gelmesi imkansızdı. Gitmiş olabileceği ihitmali her ne kadar genç adamın zihninde yer edinmeye başlasa da, arabadan çıktı ve evine yöneldi.

Ne olursa olsun, görmeden emin olması imkansızdı.
...

more than a friend [lukanette/texting] ✅Where stories live. Discover now