Belkide İlk Aşk İlk Delilik

♒44.BİAİD♒

Media Eren ve Aren. Yorumları alayım.

Sınırımız 175

İyi okumalar...

Bir süre beni süzdükten sonra kapının önünden çakildi ve merdivenleri gösterdi.

-üst katta, soldan ilk oda.

Ona pis pis bakarak önünden geçtim ve merdivenlerden hızla yukarı çıktım. Bu kızdan ürküyordum. Özellikle de sırrımı bilmesi beni daha çok ürkütüyordu. Merdivenlerden çıktığımda sola döndüm ve ilk odanın önünde durarak kapıya tıkladım.

-yemek istemiyorum dedim.

Rose içeriden bağırdığında yavaşça kapıyı açtım. Rose yatakta sırtını dönmüş yatıyordu. Boğazımı temizlediğimde vücudunu oynatmadan başını çevirdi ve yaşadığı şaşkınlıkla hızla ayağa kalktı.

-s.senin burada ne işin var?!

Hafif bağırmasıyla kapıyı kapayarak içeri girdim.

-izinsiz girdiğim için özür dilerim ama ben biraz konuşmak istemiştim.

Kızaran gözlerini sildiğinde ağladığını anlamıştım. Üzerinde pembe askılı bir atlet ve yine pembe bir şort vardı. Açıkçası bu onu çok tatlı yapmıştı.

-Eren, saat onu geçiyor ve sen bir kızın odasındasın. Bunun farkında mısın?

Gözlerim kocaman açılırken dondum kaldım. Doğru ya, ben bir erkeğim! Ya beni gece kızların odasına girip onlara onları merak ettiğini söyleyen, kırbaçla fantezileri olan değişik bir sapık sanarsa?!

-ş.şey, b.ben gerçekten özür dilerim. Hiç böyle düşünmemiştim. Hemen çıkıyorum.

Hızla arkamı döndüğümde güldüğünü duydum.

-gelmişsin artık. Ne söyleyeceksen söyle de öyle git.

Tekrar arkama döndüm ve ona baktım. Ardından odadaki tek kişilik pembe koltuğu işaret ettim.

-oturabilir miyim?

-tabi.

Ben koltuğa oturduğumda o da benim sağ çaprazımda kalan yatağına oturmuştu. Şimdi fark ettim de oda baştan aşağı pembeydi. Gözlerim Rose'a takıldığında ne konuşacağımı beklediğini anladım. Boğazımı temizledim.

-şey, aslında ben seni merak etmiştim. Yani geçen geldiğinde öyle koşarak evden çıkınca...

Rose gözlerini kaçırdığında tekrar konuştum.

-yani yanlış anlama. Sana karşı bir şey hissettiğim falan yok. Zaten nasıl hissedebilirim ki yani ben bir şeyim...

-nesin?

CAFEER?! BEZ YETMEZ HORTUM GETİİR!

-şey işte canııım...

Kahkaha atarak bacağına vurduğumda çıplak bacağından çıkan şak sesi daha da utanmama neden olmuştu. Allahım, kız beni kesin sapık sanıyor!!

-p.pardon. Ben vurdum ama bizim çocuklardan alışkanlık olmuş işte. Kızlarla pek konuşmadığımdan nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.

Aslında doğru söylüyordum. Uzun süredir onlarla takıldığım için hareketlerim tıpkı bir erkek gibiydi. Gülerek başını salladı.

-bu kadar paniklemene gerek yok, seni anlıyorum.

Huh... Beni anlayan birinin olması iyi çünkü ben bazen kendimi anlayamıyorum.