ერთი კვირაა რაც დედაჩემთან ვარ , ერთი კვირაა მას შემდეგ რაც ჰარის არ დავლაპარაკებივარ. თავს მარიდებს.
- ლისა მოდი ისაუზმე- თბილად გამიღიმა დედამ.
- არ მშია..
- გთხოვ შვილო- გვერდით დამიჯდა.
- დედა მართლა არ მინდა.. ამ ბოლო დროს მადა სრულიად გამიქრა.
- კარგი- ამოიოხრა და მისაღებიდან გავიდა.
მეც ფეხზე ავდექი.
- ცოტახნით წავალ და გავისეირნებ.
- კარგი. ფრთხილად იყავი- სამზარეულოდან გამომძახა.
-კარგი-კარები გავაღე და გარეთ გავედი.
სუფთა ჰაერმა ფილტვები ამივსო და თითქოს სიცოცხლე დამიბრუნა.
ტაქსი გავაჩერე და კლარისას სახლისკენ წავედი.
ჩხუბის შემდეგ მასთან არ მისაუბრია , ამის გამო კი თავს დამნაშავედ ვგრძნობ.
სახლთან მისვლის შემდეგ კარებზე ზარს ვრეკავ.
- ლისა!- მეხვევა კლარისა- მომენატრე. როგორ ხარ?
- მეც ძალიან მომენატრე- ვუღიმი და ხელებს ვხვევ- ბოდიში რომ ამ დროის მანძილზე ვერ გინახულე..- სევდიანად ვუღიმი.
- არაუშავს ჩემო კარგო. შენზე როგორ უნდა გავბრაზდე?- გამიცინა- სახლში შემოდი- თავი დავუქნიე და მისაღებში შევაბიჯე. კლარისაც უკან მომყვა და დივანზე ჩემთან ერთად დაჯდა.
- კლარისა ბენი როდის ჩამოდის მივლინებიდან?- ვკითხე.
- სანამ მოხვიდოდი , მანამდე ვესაუბრე. რაღაც პრობლემა შეიქმნა და ალბად ორი კვირა კიდევ დააგვიანდება. და შენსა და ჰარის შესახებაც იცის.- მითხრა და გამიღიმა.
- გაბრაზდა როცა გაიგო?- ვკითხე მიუხედავდ იმისა , რომ ამას ახლა აღარ ჰქონდა მნიშვნელობა.
- ცოტა გაბრაზდა , მაგრამ უფრო გაუკვირდა..- ფრთხილად თქვა.
- რა აზრი აქვს..- ამოვიბუტბუტე
YOU ARE READING
I'll never fall in love with you(დასრულებული)
Random- არასდროს არ მყვარებიხარ!- მითხრა , მე კი გავშეშდი. არ მინდოდა მას ეს სიტყვები ეთქვა ჩემთვის. - მე მიყვარდი...- დავიჩურჩულე. ვერ მივხვდი გაიგო თუ არა ჩემი ნათქვამი. მინდოდა აქედან გავმქრალიყავი. მინდოდა ყველას და ყველაფერს მოვშორებოდი.
