Yeni Hayat

Bölüm 3

Eve döndüğümde annemi bilgisayara odaklanmış bir şekilde buldum. Annemin bilgisayarda ne yaptığını merak ettiğim için yanına gittim. Fakat annem daha ben bakamadan hemen bilgisayarı kapattı.

"Kızım, sen mi geldin?" dedi annem. Madem bilgisayarda ki şeyi benim görmemi istemiyordu, bende üstelemezdim. Ama itiraf etmeliyim ki orada ne olduğunu merak ediyordum.

"Yok annecim, hâlâ dışardayım," diyerek dalgaya aldım. Annem bu dediğime gülümseyerek karşılık verdi. Onu gülümserken görmek hoşuma gidiyordu. Sofraya baktığımda annem yine her zaman ki gibi döktürmüştü. Bu kadar şeyi ne ara yapmıştı? Gerçi yaklaşık kırk dakikadır bankta oturduğum ve annemin de eli çabuk olduğu için bunu garipsememem lazımdı.

"Ooo, yine döktürmüşsün bakıyorum Yağmur Hanım," dedim annemin yanağına öpücük kondururken.

"Abartma canım," dedi annem biraz utanarak. "Her zaman yaptığım şeyler işte." Cevabına karşılık olarak sadece gülümseyebildim. Çünkü o kadar açtım ki, artık konuşacak gücüm bile kalmamıştı.

"Eee, ne bekliyoruz. Soğutmadan yiyelim şunları." Annem çok aç olduğumu anlamış olacak ki, hemen çaylarımızı doldurdu. Bende o arada tabakalarımıza sucuklu yumurtadan ve kahvaltılıklardan yerleştirdim. Annem de sofraya oturunca yemeğe başladık. Birkaç dakika sonra artık birazcık doyduğumu hissettim ve merakımı giderip anneme bilgisayarda ne yaptığını soracaktım.

"Anne bir şey sorabilir miyim?"

"Tabii kızım, sor."

"Bilgisayarda ne yapıyordun? Yani ben bakmaya çalıştım ama sen çektin. E merak ettim doğal olarak," dedim.

"Birşey yapmıyordum. Yemek tariflerine bakıyordum. Sadece senin geldiğini duymadım ve birden karşımda görünce korktum," dedi.

Açıkçası bana hiç inandırıcı gelmemişti. Ama eğer gerçek bu ise daha fazla kurcalamaya gerek yoktu."Peki, sen öyle diyorsan öyledir."

Kahvaltımızı yaptıktan sonra anneme sofrayı toplamasına yardım ettim. Müzik eşliğinde- ki müziği kendimiz söylüyorduk- sofrayı toparladık.

İşimiz bittikten sonra annem, küçük bir işi olduğunu, yarım saatliğine evden çıkması gerektiğini söyledi. Nereye gideceğini sorduğumda önemli bir şey olmadığını söyledi. Sanırım annem bana gizem kastırmaya bayılıyordu.

Annem gittikten sonra buzdolabından dondurma çıkardım. Yemek için sabırsızlanıyordum. Salona geçip bilgisayardan bir film açtım ve dondurma yiyerek izlemeye başladım.

Saate baktığımda 11:30 olduğunu gördüm. Annem birazdan gelirdi herhalde. Annem gelmeden dondurma kabını çöpe attım. Birkaç dakika sonra kapının açıldığını duydum. Muhtemelen annem gelmişti.

"Kızım, ben geldim."

"Hoşgeldin anne," dedim. Annem yanıma geldiğinde sebepsizce gülümsediğini fark ettim.

"Hayırdır, neye gülüyorsun öyle?" dedim. "Sana bir sürprizim var," dediğinde kaşlarımı çattım. Ona soru soran gözlerle bakınca artık pes etti ve bağırarak, "İstanbul'a geri dönüyoruz!" dedi.