melancholia | ʲʲᵏ

Τα λεφτά

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και αρχίζω να ψάχνω τα συρτάρια με τα περιοδικά.

"Έλα έλα που είναι..."

Σηκώθηκα και άρχισα να ψάχνω στη βιβλιοθήκη, κάθε βιβλίο, αλλά όχι... την προηγούμενη φορά έψαχνα ένα βιβλίο για διαβάζω στον ελεύθερό μου χρόνο, άρα αυτό θα πει πως ξέρει ότι μπορεί να ξανά έρθω και να ψάξω για κάποιο άλλο βιβλίο, έκανα ένα βήμα πίσω.

Χμ;

Κοίταξα κάτω και ένα κομμάτι από το ξύλινο πάτωμα έτριζε πάρα πολύ, λες;

Έσκυψα και προσπάθησα να το ανοίξω, άνοιξε πολύ εύκολα και το κλειδί φάνηκε, το πήρα και έτρεξα γρήγορα πάνω στις σκάλες, ρίχνοντας άλλη μια κλεφτή ματιά έξω από το παράθυρο πριν ανέβω πάνω.

"Ωραία.." είπα στον εαυτό μου όταν η μικρή αυτή πορτούλα της σοφίτας ξεκλήρισε, την άνοιξα και τράβηξα την σκάλα που είχε, ανέβηκα πάνω.

Η σοφίτα ήταν αρκετά ευρύχωρη και μεγάλη αλλά ήταν πολύ σκοτεινή, δεν μπορούσα να βρω αν είχε ή όχι διακόπτη για το φως και ήμουν αρκετά αγχωμένη μην έρθει κανείς, όποτε άρχισα να ψάχνω όσο έβλεπα.

Ξερόβηχα από την σκόνη και η μυρωδιά σιγά σιγά άρχισε να με πειράζει, δεν άντεχα άλλο και πήγα να κατέβω.

"Άουτσ..." είπα και έπεσα πάνω σε κάτι σχετικά μαλακό, μην μου πεις...

Ήταν ο σάκος.

Έψαχνα το φερμουάρ και μόλις το βρήκα, το τράβηξα.
Είδα τόσα πολλά λεφτά που ο φόβος και το άγχος που είχα μετατράπηκαν σε θυμό και δάκρυα.

Πήρα μερικά λεφτά, έκλεισα τον σάκο και κατέβηκα από την σοφίτα, την κλείδωσα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο μου.

"Που να τα βάλω..." ψιθύρισα και άρχισα να ψάχνω ένα μέρος στο οποίο δεν θα έψαχνε ο JK.

"Το βρήκα!" είπα και βγήκα από το δωμάτιο για να πάρω την καρέκλα.

Την έφερα μέσα στο δωμάτιο και την τοποθέτησα μπροστά από την ντουλάπα, ανέβηκα πάνω της και κοίταξα πάνω από την ντουλάπα. Όπως το φαντάστηκα...

Ήταν γεμάτη σκόνες, έβαλα τα λεφτά εκεί όσο πιο μέσα μπορούσα και σκέφτηκα την περίπτωση αν ο JK καθαρίσει ποτέ την ντουλάπα... μπα... δεν νομίζω!

Κατέβηκα και από την καρέκλα και κοίταξα πάνω για να βεβαιωθώ ότι τα λεφτά δεν φαινόντουσαν. Στη συνέχεια, σήκωσα την καρέκλα και την κατέβασα πάλι στην κουζίνα, περνώντας από το σαλόνι, πριν πάω στο δωμάτιο του JK, έριξα πάλι μια κλεφτεί ματιά έξω από το παράθυρο και πάλι καλά δεν είδα κανέναν.

Άνοιξα την πόρτα για να μπω στο δωμάτιο και άρχισα να περπατάω τριγύρω από την βιβλιοθήκη για να βρω πιο κομμάτι από το ξύλινο πάτωμα ήταν εκείνο που έτριζε, γιατί για καλό και για κακό όταν πήρα το κλειδί, έκλεισα και την κρυψώνα.

Έκανα ένα βήμα πίσω ξανά και το βρήκα, έσκυψα και αφαίρεσα το ένα κομμάτι ξύλου, τοποθέτησα το κλειδί πίσω στη θέση του και βεβαιώθηκα πως όλα ήταν στην θέση του, ξανά τσέκαρα και τα άλλα δωμάτια για να είμαι σίγουρη.

Αφού τελείωσα έκατσα στον καναπέ με σταυρωμένα τα χέρια και σκεφτόμουν, όταν τελικά μου ήρθε μια αναλαμπή και το κεφάλι μου γύρισε προς τη κουζίνα.

Κοίταξα το τηλέφωνο που αγριοφαίνονταν πάνω στο πάγκο και κατευθύνθηκα προς τα εκεί και έμεινα να κοιτάω το τηλέφωνο. Δεν ήθελα να δει ο JK την κλήση και μετά να πάει να μετρήσει τα λεφτά, γι'αυτό πάτησα το κουμπί για να το ανοίξω αλλά είχε κωδικό.

"Γαμώ..." άρχισα να γράφω και να προσπαθώ διάφορους κωδικούς.

"Έχετε άλλη μια ευκαιρία πριν το κινητό κλειδώσει"

"Σκατά!"

Δεν με ένοιαζε και πολύ όμως, αν κλείδωνε θα έβρισκα τρόπο να κάνω κάτι, και έτσι συνέχισα με τον τελευταίο κωδικό.

Ήταν περίεργο, ήμουν και εγώ περίεργη, προσπάθησα να μην σκεφτώ πολύ.

"ΚΑΤ" ήταν ο τελευταίος κωδικός που έβαλα και το κινητό κλείδωσε για τα καλά, ναι τελικά το όνομά μου δεν ήταν ο κωδικός... έπρεπε να το φανταστώ, αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες.

Τώρα τι θα κάνω; Κοιτούσα το κινητό και απλά το άφησα εκεί που ήταν, έκανα τον σταυρό μου όταν άκουσα ένα αυτοκίνητο να σταματάει έξω από το σπίτι και έτρεξα στο δωμάτιό μου.