melancholia | ʲʲᵏ

Ο άντρας

Άνοιξα τα μάτια μου και έβλεπα θολά, δεν μπορούσα να καταλάβω που βρισκόμουν, το αλκοόλ είχε κυριεύσει τον οργανισμό μου και είχα πονοκέφαλο.
Πήγα να σηκωθώ αλλά έπεσα και ένιωθα το σώμα μου να πονάει παντού, σαν ένα βάρος, τότε κατάλαβα πως ήμουν δεμένη, το κεφάλι μου ακούμπησε στο πάτωμα, είχε τόσο κρύο που τα μάτι μου έκλεισαν για ακόμα μια φορά.

"Ε σήκω, τελείωνε" άκουσα μια βαριά φωνή να φωνάζει πάνω από το κεφάλι μου και τότε τραντάχτηκα και πετάχτηκα όρθια, προσπαθώντας να μην ξανά πέσω. Το πρόσωπο που αντίκρισα ήταν ενός άντρα... άγνωστος, δεν τον είχα ξανά δει ποτέ μου.

"Που είμαι; Γιατί είμαι δεμένη" ο τόνος της φωνής μου άρχισε να μεγαλώνει.

"Βούλωστο!" φώναξε και έβγαλε ένα όπλο από το πίσω μέρος του παντελονιού του.
Τότε κόντεψα να πνιγώ, δεν ήμουν καλά, νόμιζα θα πάθω κρίση πανικού και άρχισα να κλαίω.

"Λίο!!" φώναξε κάποιος και μπήκε μέσα στο δωμάτιο βαρώντας την πόρτα στον τοίχο. Ταυτόχρονα και αυθόρμητα μια κραυγή φόβου ακούστηκε από εμένα που έσβησε πολύ γρήγορα μόλις κατάλαβα τι είχα κάνει... οι δύο τύποι κοιτούσαν πλέον εμένα.

"Άστην, θα την αναλάβω εγώ" είπε η καινούρια φυσιογνωμία στον Λίο και ο Λίο έφυγε από το δωμάτιο. Τότε ο άγνωστος άντρας με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του πάνω μου, νόμιζα θα πεθάνω.

"Καημενούλα, τι σου έχουν κάνει..." μου είπε με μια έκφραση, σαν να με λυπάται και άρχισε να βγάζει τα σκοινιά, μόλις τα έβγαλε με μια γρήγορη κίνηση τον χτύπησα και άρχισα να τρέχω προσπαθώντας να βγω από το δωμάτιο και να προλάβω να φτάσω στην πόρτα που ήταν μισάνοιχτη.

Τότε ήταν η στιγμή που κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος είχα κάνει όταν με άρπαξε και με χτύπησε πάνω στην πόρτα με αποτέλεσμα να κλείσει με δύναμη.

"JK όλα καλά εκεί μέσα;" μια φωνή απ' έξω ακούστηκε αλλά αυτός δεν απάντησε.

Είχαμε έρθει πρόσωπο με πρόσωπο, φαινόταν πολύ θυμωμένος και άρχισα να ανασαίνω πολύ γρήγορα, με είχε πιάσει ταχυπαλμία και φοβόμουν να τον κοιτάξω στα μάτια.

"Άκου να δεις" μου λέει και συνεχίζει "από την στιγμή που βρέθηκες εδώ, θα κάνεις ότι σου λέω εγώ" μου λέει με ένα ειρωνικό ύφος "και αν τολμήσεις να ξανά επιχειρήσεις κάτι τέτοιο θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα" μου φώναξε και με τράβηξε από το χέρι.

"Ελα μαζί μου" μου είπε και με έβγαλε έξω από το δωμάτιο, τότε αντίκρισα 4 αγόρια στον καναπέ να κάθονται και να μας κοιτάνε... ενώ όταν αυτός με τραβούσε στον πάνω όροφο, αυτοί σφύριζαν και πετούσαν υπονοούμενα.