melancholia | ʲʲᵏ

Η φωτογραφία

Αυτός απότομα σήκωσε το κεφάλι του, "φύγε στο δωμάτιό σου" μου λέει και φτιάχνεται, καθώς ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω.

Δεν πρόλαβα να πω κάτι ως συνήθως, το μόνο που έκανα ήταν να σηκωθώ και να φτιαχτώ και εγώ λίγο πριν βγω από το δωμάτιο. Πήρα το βιβλίο και άνοιξα την πόρτα.

Κοίταξα τριγύρω μπας και ήταν κανείς αλλά όχι, δεν ακουγόταν τίποτα, μάλλον θα ξανά έφυγαν...

Ανέβηκα πάνω και μπήκα στο δωμάτιο που θεωρούταν πλέον δικό μου.

Έβγαλα το νυχτικό και το πέταξα πάνω στο κρεβάτι, πήρα μια πετσέτα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο, άνοιξα το νερό να τρέχει ώσπου σιγά σιγά η μπανιέρα γέμισε, μπήκα μέσα και χαλάρωσα όσο περισσότερο μπορούσα.

Στην συνέχεια πήρα το βιβλίο στα χέρια μου και άρχισα να το διαβάζω, φαινόταν ωραίο και έκανε τον χρόνο να κυλήσει γρηγορότερα.

Μετά από αρκετή ώρα κατάλαβα ότι το δέρμα μου είχε μουλιάσει και πως έπρεπε να βγω. Σηκώθηκα, άδειασα το νερό και τύλιξα την πετσέτα πάνω στο κορμί μου.
Άνοιξα την πόρτα και κρύος αέρας αγκάλιασε το σώμα μου, άνοιξα τα συρτάρια, αυτή την φορά ελπίζω να φορέσω κάτι που δεν θα είναι του JK.

Αρχικά διάλεξα ένα μαύρο δαντελωτό εσώρουχο μιας και ήταν το μοναδικό πιο νορμάλ πράγμα που έβλεπα εκεί μέσα, στην συνέχεια φόρεσα μια μακριά μαύρη φούστα που είναι μέχρι τον αστράγαλο, τώρα δεν νομίζω να φοράει και φούστες ο JK! Και τέλος μια μαύρη φαρδιά φούτερ, μπορεί να έμοιαζα λες και βγήκα από την λαϊκή, δεν ξέρω, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας.
Έφτιαξα το δωμάτιο και κάθισα στο κρεβάτι. Άνοιξα πάλι το βιβλίο και συνέχισα την ανάγνωση και ξαφνικά βλέπω κάτι.

Ήταν μια φωτογραφία από μια γυναίκα, έμοιαζε σαν ηθοποιός, δεν την ήξερα αλλά μπορούσα να διακρίνω πολλές ομοιότητες μεταξύ μας, έβαλα την μικρή φωτογραφία πίσω, ανάμεσα στις δυο σελίδες και έκλεισα το βιβλίο.

Επιχείρησα να κατέβω ξανά κάτω.

Αυτή την φορά πέτυχα τον JK στην κουζίνα, καθόταν στο τραπέζι και κοιτούσε το κινητό του.
Δεν είχα θάρρος γι'αυτό που θα έκανα αλλά κάπως έπρεπε να αρχίσω, πήγα και εγώ και τράβηξα την καρέκλα δίπλα του και έκατσα, το σώμα μου έτρεμε, αυτή την φορά λιγότερο από ότι τις προηγούμενες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν εξακολουθούσα να τον φοβάμαι...

"JK.... θέλω να μιλήσουμε" είπα αποφασιστικά με έναν ήρεμο τόνο στην φωνή μου.

Αυτός πήρε τα μάτια του από το κινητό, με είδε και σηκώθηκε για να φύγει αλλά εγώ του έπιασα το χέρι ελαφρά. "Jungkook σε παρακαλώ μπορούμε να μιλήσουμε;"