Yeni Hayat

Bölüm 1

Ergen çağlarımda yazdığım bir kitap. Başlamadan önce iki kere düşünün ASDDFHHLFDJSGDG

Bu... Bu nasıl olabilirdi? Babam annemi nasıl aldatabilirdi? Bu bir tür şaka mıydı? Evet, kesinlikle şaka olmalı. Bugün 1 Nisan'dı da bizim mi haberimiz yoktu?

"Sen..." dedim. Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki ben bile duyamamıştım.

"Sen bunu bize nasıl yapabildin baba. Hadi kendimi geçtim annem ne halde görmüyor musun?" dedim. Babama karşı birçok şey hissediyordum. Kırgınlık, öfke...

"Neden yaptın baba bunu? Neden bize bunu yaşatıyorsun? Bizden mi sıkıldın? Artık başka aşklara mı yelken açmak istiyorsun?" dedim. Babama o kadar öfkeliydim ki bütün öfkemi dışarı vurmak istiyordum. "Sen ne kadar pislik bir adamsın. Ne kadar aşağılık bir adamsın. Sen, sen, sen..."

"Öykü babanla konuşuyorsun laflarına dikkat et." dediğin de artık sabrımın son raddesindeydim. O kadar sinirlenmiştim ki dişlerimi kırmak istiyormuşum gibi sıkıyordum. Göz ucuyla anneme baktığımda kendini ağlamamak için zor tuttuğunu fark ettim. Annemi böyle gördükçe öfkem daha da artıyordu. Artık dayanamadım ve babamı omuzlarından ittip sendelemesini sağladım.

"Hem suçlusun hem güçlü birde üste çıkmaya mı çalışıyorsun baba? Ben senin böyle bir adam olduğunu hiç bilmiyordum. En sonunda gerçek yüzünü ortaya çıkardın." dedim. Dedikten sonra annem beni kolumdan çekerek babamdan uzaklaştırdı.

"Kızım bırak o beni istemiyorsa ben onu hiç istemiyorum. Bu adama değmezmiş," dedi. Hızla -hatta neredeyse koşarak- annemle babamın odasına gittim. Dolaptan bir tane bavul çıkardım ve babamın bütün eşyalarını hızla yerleştirmeye başladım. Bavulun kapağını kapatırken annem hızla odaya girdi. O kapının orada beklerken ben yanından geçip hızla salona ilerlemeye başladım. Salona vardığım da babamın yanağının kızarık olduğunu fark ettim. Muhtemelen annem, ben bavula eşyaları yerleştirirken babama tokat atmıştı. Ama şuan bu umrumda değildi.
    
"Al." dedim, bavulu bir hışımla yere koyarken. "Bütün eşyaların bunun içinde. Senin yapman gereken tek bir şey var. O da defolup gitmek!" dediğim sırada annem içeri girdi.

Babam söylediğim şeylere çok sinirlenmiş olacak ki bavulu yerden alıp hızla kapıya ilerledi ve kapıyı çarparak evden çıktı. Anneme baktığım da yanağından bir damla yaş süzüldüğünü gördüm. Ona sarılırken, "ağlama anne" dedim. Fakat anneme sarılır sarılmaz benim de yanağımdan bir damla yaş düştü. İkimiz de birbirimize sarılarak dakikalarca hüngür hüngür ağladık. Çünkü artık babam yoktu, sadece ikimiz vardık.