سهام الحُب

البارت الثالث عشر

فى النهار الساطع نركض اليهم وهما على مائده الافطار

صفيه وتندهش من حديث ولدها : عمر سافر ازاى يا شريف ما قلش يعنى ؟

شريف ويتناول افطاره : سفر شغل يا امى ومش هيغيب ان شاء الله

صفيه : طيب يارب يوصله ويجيبه بالسلامه امال فين بثينه مش هتفطر ولا ايه

شريف ويحاول تغيير الحديث : سارا هى داده سعاد راحت للدكتور ولا نسيت

صفيه وتنظر الى ولدها التى لاحظت انه قام بتغير الحديث : وله يا شريف بتغير الموضوع ليه هو حصل حاجه تانيه وانا ما اعرفش

شريف : انتى عارفه عمر ابنك يا امى ما بيقولش حاجه

صفيه توجه كلامها لــ : سارا هى بثينه لسه نايمه فوق

سارا وتنظر الى زوجها : احم لا يا ماما دى راحت عند جوز عمتى اصله تعبان شويه وقالت هتزوره

صفيه : والله عال انا بقيت اخر من يعلم فى البيت ده بقيت تقيله عليكم بتعملو اللى على هواكم ولا كأنى موجوده وسطكم وياترى خدت معاها ملك ولا ملك راحت فين

سارا : احم لا ملك مع عمر يا ماما خدها معاه

صفيه وتزداد ضربات قلبها ارهاقا وبصوت شبه طالع : ايه كمان اخد ملك معاه ااااه يا قلبى

شريف وركض اليها : امى امى سارا اتصلى بالدكتور بسيونى بسرعه

سارا وتركض الى مكان الهاتف وتقوم بعمل اتصال بالدكتور

********************

ونذهب هذه المره الى مكان اخر لكن المره هذه فى الجو جالسون ويتحدثون ع احدى المقاعد فى الطائره

عمر ينظر الى احمد بابتسامه : تلاقى رهف دلوقتى بتدعى عليا

احمد وكان ساند برأسه لخلف المقعد وشارد الذهن : ها انت بتقول حاجه يا عمر

عمر : انا بقول حاجات ياخويا انت مش انت وانت بعيد عن رهف بالمره

ابتسم احمد علي مدح عمر , فنظر لساعه يده وداعب شعر ملك

ملك : حلوه اوى الطياره يا بابا انا كنت عاوزه ماما وبودى يجو معانا

احمد : اه بصحيح كنت جبت بثينه وبودى واهو بالمره يغيرو جو

عمر ويداعب خصلات شعر ابنته بيده : لا كده كويس يااحمد انا ناقص خوته انا جبت ملك عشان تتفسح وكمان اكشف عليها

احمد : ليه مالها

عمر : انت ناسى ان فاطمه امها الله يرحمها توفيت بالمرض الخبيث وكانت حامل فيها قلت اطمن واعملها شيك اب كامل عشان اطمن

احمد : ربنا يحفظهالك

عمر : يارب بكره ربنا يكرمكم باطفال وهتعرفو معنى الضنا غالى اد ايه