Lucienne Simons, also known as Lush Fox, is a best-selling mystery writer who is worshipped by millions of her fans. Everyone is eager to find out who she is, pero nanatiling tago sa publiko kung sino siya. Hanggang sa literal na nabuhay ang mga bag...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Dagger1Unwritten #DaggerSeries
CHAPTER 3
LUCIENNE'S POV
Hindi ko magawang i-alis ang mga mata ko sa laptop ko na kasalukuyan na nakapatong sa coffee table. Pinapalabas doon ang isa sa mga paborito ko na pelikula. Kahit na bahagya kong naririnig ang mga pagkilos sa paligid ko at paminsan-minsan ay napapatingin sa mga napapadaan ay muli lang bumabalik ang mga mata ko sa pinapanood. Matagal na rin mula nang huli akong nakapag movie marathon. Masyado kasi akong abala sa pagsusulat kaya kadalasan isa-isa lang ang panonood ko. Iba pa rin ang pag movie marathon. Imagine a nonstop movie watching, good food to eat, with you in your most comfortable clothes? Heaven!
My eyes blinked automatically when the film I'm watching gave another jump scare. Nagugulat din naman ako sa mga nakakatakot na palabas pero sa pagkakataon na ito ay inaasahan ko na kasi iyon. Ilang beses ko na rin kasi itong napanood. Hinihintay ko na nga lang ang mga susunod na episode no'n kaya nagsimula ulit ako sa simula habang naghihintay.
Ipinatong ko ang dalawa kong siko sa coffee table at idinantay ko ro'n ang mukha ko habang pinapanood ang pang-anim na episode ng The Walking Dead.
"Ang gwapo talaga ni Andrew Lincoln. Kahit na mukhang ang dungis niya." bulong ko habang pinapanood ang bidang lalaki. "Pero bakit kaya hindi na lang sila magpasabog o kaya manunog sila? Mas malaki ang coverage ng pagpatay no'n kesa iyong baril ang gamit nila. May stock sila ng bala pero walang gasolina?"
"You know it's not really wise to talk about killing when you're still basically a suspect for multiple murders."
Nilingon ko ang nagsalita at nabungaran ko si Thorn na nakatayo na pala sa gilid ko at nakatingin sa pinapanood ko. Lumipat sa akin ang tingin niya at katulad ng dati ay wala pa rin akong makita na kahit ano do'n. May emosyon pa kaya ang taong 'to?
"Nanonood lang ako ng zombie movie. Saka isa pa nandito naman ako sa poder niyo. Walang ibang makakarinig sa akin kundi kayo lang." Hinawi ko ang magulo kong buhok na muli lang tumabing sa mukha ko. Ngumiti ako sa lalaki at inabot ko ang box ng pizza na nasa tabi ng laptop ko. "Gusto mo?"
"No."
Napapakamot na lang ako sa may hoodie ko na ulo at muli kong binaba ang kahon ng pizza. Ang hirap namang maging friendly.Kung naging babae lang siguro ang taong 'to iisipin ko na pinaglilihian niya ako. Napakasungit eh.
"Okay...? Sige na asikasuhin mo muna ang mga pinagkakaabalahan mo. Pasensya na sa istorbo." Bahagyang napakunot-noo ako sa sinabi ko dahil parang mali ata ang sinabi ko. Hindi naman ako ang nang-istorbo dahil siya ang lumapit sa akin. Ay hayaan na! Sensitive pa naman si Bossing Thorn kaya mas mabuti ng 'wag na galitin masyado. "Fighting!"
"I want the list."
Kaagad na sinarado ko ang laptop ko at iniwas ko 'yon sa kaniya. Paano niya nalamana ng ginawa ko eh wala naman akong pinagsasabihan no'n? "Anong list? Wala na ah! Mapagbintang kayo. Kinuha niyo na di ba?"
