my badboy

|| sherlock ||

-Nina-

Dexter en ik hebben elkaar nu al een maand niet meer gezien of gesproken. Ik had gewoon zijn nummer moeten vragen, maar dat deed ik niet en toen ik hem een kus gaf duwde hij me weg. Ik weet dat hij me leuk vindt, maar ik betwijfel of dat genoeg is voor hem om me vaker te zien. Het verhaal van Esmee blijft door mijn hoofd spoken. Zijn ex-vriendinnetje is dood en hij is er nog steeds kapot van. Het raakte me ontzettend toen ik hem zag huilen, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Nog nooit ben ik in zo'n situatie geweest met een jongen.

 Ik zit in stilte aan de ontbijttafel. Mijn vader leest zijn krant en ik werk met tegenzin een boterham weg. Ik heb mijn moeder nu ook al een aantal weken niet gezien. Vlak nadat ik Dexter voor het laatste zag ben ik weer naar mijn vader gegaan. Iris zei dat mijn vader me harder nodig had dan wie dan ook en ze had gelijk. Mijn vader had al dagen niks gegeten en leefde op de alcohol. Hij is kapot van de scheiding, dus ik besloot bij hem te blijven. "Heb je een beetje kunnen leren voor je proefwerk van vandaag?" vraagt mijn vader. Ik haal mijn schouders op. 

"Redelijk" zeg ik. "Ik ken niet alles, maar genoeg voor een zesje" 

"Ik heb vertrouwen in je, lieverd" zegt mijn vader. Ik glimlach. Daarna valt het gesprek weer stil. Mijn vader praat echt amper. Met heel veel moeite krijg ik een paar woorden uit zijn mond en als hij me een vraag stelt dan blijft het ook bij die ene vraag. Een goed gesprek zit er niet meer in, dus beginnen over Dexter zou al helemaal dom zijn. Ik vind Dexter leuk, dat weet ik zeker, en de onzekerheid blijft groeien. Waarom duwde hij me weg? Ik heb hier met Iris over kunnen praten, maar zij weet er net zoveel van als ik. We snappen het beiden niet. 

---

"We hadden vandaag een geschiedenisproefwerk" vertelt Iris enthousiast aan Ian. "En het ging echt heel goed" zegt ze. 

"Ook bij jou?" vraagt Ian aan mij. Ik knik en glimlach. "Lekker bezig hoor, meiden!" zegt Ian. Ik kijk recht voor me uit terwijl we over de donkere straten van Amsterdam lopen. Een vriendin uit mijn klas, Dana, geeft deze avond een feestje en volgens Iris zou het ook wel een keer goed voor me zijn om een avondje te feesten. Toen ik nog met Ryan had deed ik dat bovendien iedere avond, maar nu het over is ben ik niet echt meer in de stemming voor feestjes. Toch is het Iris gelukt me mee te slepen naar dit feest. Ik zie in mijn ooghoeken dat Ian zijn arm om Iris heenslaat. Ik glimlach. Ik ben blij voor die twee, ondanks mijn eigen verlepte liefdesleven. 

"Nina had trouwens een 8 voor haar wiskundetoets" zegt Iris. 

"Jezus!" zegt Ian. Ik grinnik en kijk dan dankbaar naar Iris. Ze wilt me altijd bij gesprekken betrekken. "Die examens komen wel goed bij jou" zegt Ian. 

"Dat mag ik hopen" zeg ik. "Maar ze zijn nog maanden weg joh" 

"En ik voel die stress nu al" zegt Iris. 

"Jij stresst om alles" lacht Ian. Ik grinnik en stop mijn handen in mijn jaszakken. Het is bijzonder koud voor de tijd van het jaar. Het is net augustus geweest en ik kan mijn winterjas al pakken. 

"Het is hier!" zegt Iris en ze loopt een oprit op. Het huis van Dana heb ik al vaker gezien. Een simpel rijtjeshuis. Het verbaasd me nog dat we hier mogen gaan feesten. De feestjes van Dana zijn namelijk altijd erg luidruchtig, maar ik hoor nu geen muziek. Iris belt drie keer aan. De vader van Dana, Wim, staat in de deuropening en glimlacht naar ons. 

"Dana is in de club" zegt hij met een glimlach. 

"Huh... Ze zou het feest toch hier geven?" vraagt Iris. 

"Klopt, maar Dana besloot een paar minuten geleden dat een club wat leuker zou zijn. Ik geef jullie het adres wel even" zegt Wim. 

Een minuutje later komt Wim terug met een blaadje in zijn hand. "Dit is het adres, mochten jullie het niet vinden dan kunnen jullie me altijd bellen!" zegt hij. 

"Dankjewel" zeg ik en ik neem het blaadje aan. "Fijne avond meneer Otten" zeg ik. 

"Fijne avond" zegt Wim en hij sluit de deur. 

"Godver. Nog verder lopen" zucht Iris. 

---

Met zijn drieën stappen we de club in. Ik herken gelijk al mijn schoolvrienden, maar ook wat vrienden van Ryan. Wat alleen kan betekenen dat Ryan hier ook is. Ik voel me gelijk een stuk somberder door die gedachte, maar Iris geeft een geruststellend klopje op mijn schouder. "Het komt wel goed" zegt ze. Ik glimlach. 

"Blijf je een beetje bij me?" vraag ik. 

"Tuurlijk!" zegt Iris. "Maar je krijgt Ian erbij" ze lacht kort en geeft me dan een knuffel. "Geniet een beetje" 

"Shotje dan maar?" vraagt Dana die op ons af komt lopen.  

"Daantjee!!" schreeuwt Iris enthousiast en ze slaat haar armen om Dana heen. Dana trekt mij bij de knuffel. 

"Mijn favoriete meiden!" zegt Dana en ze geeft me een kus op mijn wang. Ik glimlach. Dana laat Iris los uit de knuffel en pakt mijn gezicht tussen haar handen. "Ik zweer het je lieverd, ik heb Ryan niet uitgenodigd" verontschuldigt ze zich. "Hij is meegegaan met Logan" zucht ze. Logan is een vriend van Dana en de beste vriend van Ryan. 

"Het is prima" zeg ik. "Ik kan hem gewoon ontwijken" Dana knikt tevreden en ze overhandigt me een shotje. 

"Drink" zegt ze. Ik glimlach en sla het glas achterover. Daarna geef ik het lege glas weer aan Dana. "Je weet waar de bar is" lacht Dana die het glas weer in mijn handen duwt. Ik rol lachend met mijn ogen en loop naar de bar. Ik zet mijn lege glas op de bar neer. 

"Wat doe jij hier?" hoor ik een stem achter me vragen. Ik draai me om en kijk in de ogen van Dexter. Ik frons mijn wenkbrauwen. 

"Wat doe jij hier?" vraag ik terug. 

"Ik vroeg het eerder" zegt Dex. "Dus geef antwoord" 

"Mijn beste vriendin geeft een feest" zeg ik. "Wat doe jij hier?" 

"Een vriendin geeft een feest" zegt Dex.

"Dana?" vraag ik.

"Ja" zegt Dex. "Laat me raden, dat is jouw beste vriendin?" 

"No shit sherlock" zucht ik en ik maak aanstalten om weg te gaan. 

"Nina..." begint Dex. Ik vouw mijn armen over elkaar, maar Dex maakt zijn zin niet af. "Veel plezier vanavond" zegt hij. 

"Jij ook" zeg ik kortaf en ik loop weer naar Dana.