druppels inkt

aanstelleritis

ik zou je ogen uit je gezicht
willen krabben,
je willen slaan en stompen,
tegen een muur willen beuken
en de woorden uit je mond willen trekken, knijpen, sleuren, verscheuren, steken,
stikken, val dood!
maar dan besef ik weer dat we
normaal gesproken vrienden zijn,
en vast wel blijven.
want ik stel me aan
'nee jij stelt je aan'
ik ben hypocriet, of
ben jij dat ook
ik raak gefrustreerd, in de war, boos om niks,
ben verwaand,
want het ligt allemaal aan jou,
huil het uit, vergeet, vergeef, verstop
en uiteindelijk
komt het wel weer goed.