druppels inkt

vlinders

In een vlindervleugslag,
raakte ik net zo goed als jij alles kwijt van wat ooit aan mij had toebehoord.

In een moment van waanzin, bestond onze wereld niet meer.

Vlogen al mijn dienaren aan jou in de vorm van vlinders weg, tot er geen een meer over was.

Mijn buik een kolkende zwarte zee.

'Wiens schuld zou het zijn geweest?' vroegen velen zich af.

Bewees die vraag dat wij het allerergst zijn.

Om egoïstisch genoeg te zijn om het nooit toe te kunnen geven?

We waren allebei

even schuldig.