Ik zal wachten,
op de grond van stenen voor jouw huis.Ik zal wachten,
starend naar voorbijgangers die niets lijken te zien.Dat meisje op de stoep niet onderscheiden van het donker.
Geen moeite doen om rond te kijken.
Maar het geeft niet.
Want jij bent de enige waarop ik wachten wil.
Ik zal wachten.
Voor altijd?
~*~*~*~
Ik sta op het perron.
Kijken naar de treinen,
die langzaamaan
voorbij razen.Geen eentje stopt,
niemand neemt me mee.De mensen lopen snel.
Alles wordt een waas,
waar alleen jij me uit kan halen.Maar je bent er niet,
je had de verkeerde trein genomen.
Kom je ooit nog terug?
YOU ARE READING
druppels inkt
PoetryEen mens kan niet meer vertellen dan hij aan verstand heeft meegekregen.