On Dört Şubat Döngüsü [ODŞD] BXB

~35~ Nefret Kadar Güçlü

Güz

"Ya... Sonra?"diye mırıldandı Ömer. "Sudan nasıl çıktın?"

"Gonca çıkardı."

"Sikeyim... Ya gelmeseydi?"

Dolu gözlerle camdan dışarıya baktım. "Boğulurdum."

"Yalgın mı haber vermiş?"

"Kimseye haber verdiğini sanmıyorum,"dediğimde küfür mırıldandı.

"Öylece gitmiş mi?"

"Evet."

"Bir de yüzsüz yüzsüz karşında konuşuyor,"dedi sinirle.

Zevkle gülümsedim. "Emin ol, hiçbir şey bitmedi. Henüz ona tamamen nefretimi kusmadım. Buraya gelmesi bir hataydı."

Şaşkınlıkla kaşını kaldırdı. "Vay be. Ne çok dolmuşsun."

Ortamı dağıtmak için güldüm. "Hak edene göre muammele yapıyorum."

Elini omzuma koyarak okşadı. "Sen çok güçlüsün Güz. Anlattığın için teşekkür ederim."

"Anlatmak gevşetti sanki..."diye fısıldadım.

Ömer çıplak göğsümü okşadığında aralık göz kapaklarımdan üzgün yüzünü izledim.

"Yaşıyorum ya, üzülme artık."

"O çocuklara ne oldu?"

"Bilmiyorum. Kayboldular. Bir daha görmedim. Babamı biliyorsun zaten. Homofobiğin önde gideni. O zamanlar beni suçlamıştı, polise bile gidemedim."

"Baban..."

O an ailemden hiç bahsetmediğimi hatırladım.

"Evet... Annem de pek sıcak bakmıyor. Kız kardeşim destekliyor sadece."

"Hiç bahsetmemiştin,"derken sesi pürüzlüydü.

"Bilmem, seninkiler bu kadar modern olunca sanırım utandım."

"O ne demek ya? Ailen kendisinden utansın, sen harika birisisin amına koyayım!"

Güldüm. "Sakin ol."

"Öyle yaralı yaralı bakınca..."

"Bunları bana acı diye anlatmadım."

Dudaklarıma bir öpücük bıraktı. "Biliyorum aşkım."

Gülümsedim. "Nereye? Üstünü giysene."

"Yemek söylemiştim de." Tişörtünü aldı.

Acıktığım zamanı da iyi biliyordu.

Gülerek arkasından baktım.

Of Güz ne yapacağız biz seninle

Yavaş ilerlediğinin farkındayım ama ben yavaş ilerleyince inanın güzel şeyler vardır kafamda, değer yani.