On Dört Şubat Döngüsü [ODŞD] BXB

~20~ Sahne İşi

Güz

"Günaydın."

Esneyerek yatakta gerindim. "Günaydın."

Ömer yatağa oturmadan önce dudaklarıma bir öpücük bıraktı. Oturur pozisyona gelip kucağında duran tepsiye baktım.

Bana kahvaltı hazırlamıştı.

Çeşit çeşit peynirlere, ince ince dilimlenmiş salamlara, bir kasenin ağzına kadar dolmuş salataya baktım. Kalp atışlarım hızlandı. Bakışlarımı takip etti.

"Seni seviyorum,"dedim aniden. Duygularımı Yalgın'dan sonra fazla açabilen birisi olmadığımdan Ömer bunu üçüncü kez falan duyuyordu, kaşlarını kaldırdı önce, sonra yerini  kocaman bir gülümsemeye bıraktı.

"Bundan sonra her zaman kahvaltı hazırlayacağım,"dedi gülerek.

Gülümseyişiyle gülümseyerek salatadan ağzıma attım.

"Sahne alacağım..."dedim bir süre sonra.

Gözleri heyecanla parladı. "Nerede? Ne zaman? Neden söylemedin?"

Salata boğazımda düğümlendi, bir süre kıvrandım.

"Yalgın'la..."

Susarak yüzüme bakmaya devam etti.
"Duru ayarlamış..."

"Sorun değil aşkım. Sen rahat olacak mısın?"

"Öyle umuyorum."

Ensemden tutarak alnımı öptü. "Ben köşeden izliyor olacağım, arkanda olacağım,"diye fısıldadı.

Gözlerimi kapattım ve dudaklarının dudaklarımla buluşmasına izin verdim.

Ol, tek başıma olmak istemiyorum onunla.

Yalnız kalmak istemiyorum.

Artık yalnız değilim ben.

"Ömer..."

"Hı?"diye mırıldandı.

"Hiç,"dedim gülümseyerek. "İzleyecek misin sahiden?"

"Tabii ki. Bana bakarak söyle,"dedi alayla.

Sana bakarak söyleyeceğim Afrodit.

Evet, evet bu Afrodit'e ithafen millet. Kapayın çenenizi şimdi.

"Yemeğimi bitirdiğimde daha güzel şeyler söyleyeceğim,"dedim küçük bir kıkırtıyla.

Omzuma vurdu.

Off şu beraber sahne işi var ya efsanee olacakdhsh Umarım yazabilirim, ilham dileyin bana!