(Danbi)
Sahil kenarında banklardan birinde oturmuş, elimdeki karton bardaktan yudum yudum sıcacık kahvemi içiyordum. Dalgaların sesi huzursuz ruhuma dinginlik katıyor, düşünmemem gereken şeylerden uzaklaşmaya çalışıyordum.
Bong Cha'dan ayrıldıktan sonra bir müddet yalnız kalma isteğimi içimde bastıramamış ve kendimi buraya atmıştım. Saatlerdir burada bana her şeyin kötü gittiğini haykıran iç sesimi bastırmaya çalışıyordum.
Güneş batmaya yüz tutuyorken, elimdeki kahveden bir yudum daha alıp istemsizce oturduğum yerden kalktım. Şarjım da bittiğinden eve geç gitmek istemiyordum.
Karton bardağı çöp kutusuna atarak çeşitli çiçekler ve çalılarla süslü parktan geçmeye karar verdim. En azından çevremde dikkatimi dağıtacak bir şeylerin olmasını istiyordum.
Parkın taksi durağına uzanan yolunda yürümeye devam ederken, duyduğum inleme sesi beni durdurdu.
Kaşlarımı çatarak birkaç adım geri gidip çalıların arasına göz gezdirdiğimde kahverengi ve siyah tüyleri olan minicik bir köpeğe rastladım.
Niçin acıyla inlediğini merak ederek biraz daha eğildiğimde bacağının yaralı olduğunu görmemle birlikte içimin sızladığını hissettim.
Çalılara daha fazla yaklaşıp canını acıtmadan kucağıma almayı başardığımda minik köpeğin inlemeleri de bir miktar azalmıştı. Kucağımda taşıyarak yolu sonlandırdığımda karşıma çıkan taksilerden birini durdurdum.
"Nereye gidiyoruz hanımefendi?"
Sanırım, Namjoon Oppa bu minik köpeğe yardım edebilirdi.
"Yakınlarda bir veterinere gideceğiz. Ben size yolu tarif edeceğim."
Taksici yola çıktığında ben de kucağındaki tüylü şeyi sevmekle meşguldüm. Yaralı bacağını kendi bacağımın üzerinde sabitlemiştim.
Kısa süren taksi yolculuğumuzun ardından sevimli şeyle birlikte taksiden inip Namjoon Oppa'nın kliniğine göz gezdirdim. Telefonla arayıp soramadığımdan yerinde olmasını umuyordum.
Minik köpeği daha fazla bekletmemek adına içeri geçtiğimde Namjoon Oppa beni karşıladı ve buna hiç olmadığım kadar sevindim.
"Namjoon Oppa, sana ihtiyacımız var!"
Kucağındaki köpeği işaret ederek söylediklerime karşılık Namjoon Oppa kaşlarını çatarak bana doğru ilerledi ve dikkatli bir şekilde köpeği kucağımdan aldı.
"Nasıl oldu bu?"
Bacağındaki kesiği kastettiğini biliyordum fakat buna verebilecek bir cevabım yoktu.
"Onu parkta yaralı bir şekilde buldum.
Namjoon Oppa usulca başını sallayıp içeri geçerken ardından gelmemi söyledi.
"Bu saatte benden başka kimse yok. Bacağındaki açıklığı dikmemiz gerekecek. Bana yardımcı olmalısın."
Pekala, bunu ilk kez yapacaktım fakat kendime güveniyordum. Üstelik minik bir köpeğin acısını dindireceğim için ayrıca cesaretiydim. Ya da bir tür ameliyat yapacak olduğum için oldukça gergindim. Bilmiyordum.
"Danbi, alt tarafı istediğim malzemeleri uzatacaksın. Sakın olur musun?"
Namjoon Oppa gamzeleri "Ben buradayım" diye bağırana kadar gülümsediğinde tuttuğum nefesimi dışarı verdim.
أنت تقرأ
Prince of Seoul ❧ V
قصص الهواة''Kim Taehyung ile evlenmek istiyor musun gerçekten?'' Bana sorulan soru üzerine herkesin bakışları bana kaymıştı. Nedense bütün benliğim bu soruya evet demem gerektiğini söylüyordu. Belki de çok büyük bir yanlış yapacaktım ama bundan kesinlikle hab...
