Apart samen zijn. Twilight wereld

20. Ontwaken

Eva werd wakker toen Chris onder haar uit probeerde te komen zonder haar wakker te maken. Ze had dus de hele nacht geslapen in de zelfde houding. Eva deed maar alsof dat was gelukt om hem geen slecht gevoel te geven. Chris stond voor de kast en trok een blouse van een hanger. Amy had zijn kast gevuld met de goede maat en redelijk goede kledingstijl. Zakelijk maar casual. Chris trok zijn shirt van gisteren uit. Niet dat dat nodig was, hij kon niet zweten en had altijd een heerlijke zoete lucht rond hem hangen. Wel was het nodig voor de buiten wereld. Chris stond met zijn rug naar Eva toe en ze kon het niet laten om stiekem even te gluren.

Zijn gespierde lange rug zag er glad uit. Eva wilde met hem aanraken en met haar vingers zijn ruggengraat volgen. Ze kon zich nauwelijks bedwingen om in bed te blijven liggen. Ze wilde naar hem toe te lopen haar armen om hem heen slaan. 'Eva, doe normaal dat kan niet! Niet nu. Eerst naar Bella en Edward daarna zie je wel verder.' Sprak ze zichzelf kordaat toe. Niet dat het hielp alleen bij het idee ging haar hard al sneller kloppen. Chris lachte en draaide snel om. Zo snel dat Eva niet haar ogen kon sluiten om te doen alsof ze sliep.

Eva was betrapt. Natuurlijk had Chris haar gelijk door. 'Sorry dat ik je bespiede.' zei Eva en ze begon te blozen. Chris moest grijnzen. 'Eva? Hoelang kennen we elkaar?' Eva pakte de robijn van haar ketting vast en antwoordde met tegenzin: 'Ongeveer honderd dagen.' Chris moest lachen en ging naast Eva op bed liggen. 'En hoe lang zijn we daarvan in een relatie?' vroeg hij weer nu op een serieuze toon. Eva dacht na want ze hadden niet een officiële datum in gedachten. Ze antwoordde maar wat zij vond wat de juiste tijd was. 'Ehm... Honderddagen?' vroeg ze aan hem in plaats dat ze zijn vraag beantwoordde. Chris moest lachen en Eva kreeg kippenvel. 'Vind je dan niet dat als ik je míjn vriendin noem en jij mij als vriendje hebt voorgesteld aan je ouders, je dan ook het recht hebt om mij te bespieden?' Chris pakte haar kin vast zodat ze zijn blik niet kon ontwijken. Ze haatte als hij dat deed en de schaamte die ze voelde, werd groter.

Eva dacht na: 'Het is niet netjes van mij. Maar als ik nu toestemming krijg, zal ik me er niet meer voor schamen.' 'Ik kan ook nu mijn kleren weer uittrekken.' Opperde Chris met een brede glimlach. Eva hoofd werd nog roder. 'Nee doe maar niet, laten we vandaag eerst naar Edward en Bella gaan voordat we rare ideeën krijgen. Je hebt geen idee hoe ik mij moest inhouden om je niet te bespringen.' Chris lachte weer en stond op. 'Lieveling, wat ben je toch ook zo schattig als je bloost.' 'Heb jij nooit de behoefde gehad had, ik bedoel te zeggen, heb jij mij wel eens bekeken op die manier?' Eva kwam nauwelijks uit haar woorden, maar moest deze vraag wel stellen. Ze had er zo vaak over nagedacht hoe het voor hem zou zijn. Chris glimlachte: 'Ik heb gelukkig veel zelfbeheersing en zal mezelf niet in verleiding brengen, ook al doe jij dat soms wel.' 'Dat doe ik dan ongemerkt, ik dank god voor je zelfbeheersing.' zei ze sarcastisch, maar ze wist wat er zou gebeuren als hij zich een keer 'liet gaan'. 'God? Ik doe hier al het werk hoor. Je hebt geen idee hoeveel weerstand ik soms moet bieden tegen jou charmes.' Eva rolde met haar ogen en zag op de klok dat het al elf uur in de ochtend is.

'Hoelang heb ik geslapen?' vroeg ze geschrokken. Ze was op tijd naar bed gegaan en het kon niet dat ze nu pas wakker werd. 'Vijftien uur, maar je lichaam had het nodig. Je hebt veel inspanning gehad gisteren en je had de avond ervoor al bijna niet geslapen. 'Eva klom snel uit bed en zei: 'De Cullens zitten op ons te wachten. Ik zal me snel klaarmaken.' 'We hebben de tijd, ze zouden komen als je wakker was. En dat ben je nu.' 'Ik vind het gewoon niet prettig dat ze op mij zitten te wachten.' riep Eva terwijl ze de badkamerdeur dicht trok. Ze keek in de spiegel en zag een uitgerust gezicht, beter dan gisteren. Gisteren, wat was dat een dag. De geparkeerde gedachten van gisteren kwamen weer door haar hoofd spoken. Charel, Abraham, de Cullens alle gevoelens van die dag. Ze keek naar haar arm, de zwelling was inderdaad afgenomen en haar arm had bijna weer het zelfde formaat dan de rechter. De kleuren waren ook iets blauwer in vergelijking van gisteren. Het deed minder pijn en dacht eraan om weer een shirt met lange mouwen te dragen om Chris niet de hele tijd te helpen herinneren. Hij had er zo'n moeite mee en Eva wilde hem niet extra er mee confronteren. Met een kwartier kwam ze de badkamer uit en liep naar beneden waar Chris stond te koken.

'Sta jij nu te koken?' Eva wist niet wat ze zag. Ze rook spek en eieren. 'We zijn in Amerika, daar hoort een Amerikaans ontbijtje bij.' Chris legde de spek en eieren op haar bord en reikte Eva het bestek aan. Eva begon te eten en het smaakte erg lekker. 'Hoe gaat het nu met je?' vroeg Chris. Eva nam diep adem tijdens het kauwen door en slikte het eten weg. 'Dat is een vraag met meerdere antwoorden.' zei ze kort. 'Mag ik?' vroeg Chris nieuwsgierig. 'Best.' Stemde Eva toe. Ze had geen zin om alles omslachtig uit te leggen en wilde snel eten. Ze voelde Chris naar binnendringen en liet haar gevoelens en gedachten de vrijeloop gaan.

Chris voelde haar enthousiasme voor vandaag, maar ook de angst van gisteren. Charel en Abraham hadden een diepe angstige indruk op haar achtergelaten. Ze had nu pas door hoe gevaarlijk zijn wereld voor haar was. Hoe de Cullens reageerden op Chris zijn gave en hoe ze tegen de auto werd gedrukt. Ze dacht ook aan het gesprek met de Cullens de verschillende gaven en waarom Chris haar waarschijnlijk kon horen. Dat niet alleen zij geen keus had toen ze hem zag, maar dat hij haar net zo min kon weerstaan.

Chris lachte: 'Je hebt geen idee hoe fijn het voor mij is dat ik jou heb gevonden.' 'Ik heb zo'n idee.' zei Eva terwijl ze de laatste hap naar binnen werkte. Chris keek weer serieus: 'Ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van je geest. Je minder van slag dan gisteren.' 'Ik ben niet van slag, een nacht slapen doet mij altijd goed. En als jij bij mij bent hoef ik toch niet bang te zijn.' Chris knikte: 'Daar heb je helemaal gelijk in.' Hij pakte haar mobiel en begon foto's van Eva te maken. 'Wat doe je? Ik zie er niet uit in de ochtend.' Chris begon ook foto's te maken van de kamer. 'Foto's voor je moeder. Dat had je beloofd.' 'O ja.' Eva was het alweer vergeten. Het was zo gemakkelijk om niet aan haar familie te denken als ze bij Chris was. 'Verstuurd, ben je klaar om te gaan?' 'Bijna.' Eva probeerde haar spullen te verzamelen voor een dag van huis. Chris hielp haar met eten en drinken verzamelen. Ze had geen idee of de Cullens wel of geen eten in huis had. Ze had de vorige keer niets aangeboden gekregen. Maar misschien was het ook wel omdat ze hadden gemerkt dat ze licht misselijk was geworden. Na vijf minuten zaten ze in de auto en reden naar de Cullens toe. In de auto praatte ze op hun manier met elkaar. Over Eva's gevoelens van gisteren. Dat hielp haar bij het parkeren van de gedachte en om vandaag nieuwe herinneringen aan te gaan.