Apart samen zijn. Twilight wereld

12. De reis

Eva's moeder pakte het niet goed op dat Eva vertrok naar Amerika. Ze had ook gelijk. Eva kende Chris net een paar maanden en ze liet alles vallen om met hem mee te gaan. Een ouder zou dat nooit goedkeuren. Zeker niet omdat Eva zelf niet wist hoelang ze weg bleef. Chris had het over een paar weken, maar dat hing er vanaf hoe groot de klik zou zijn met de andere vampiers. Gelukkig was haar moeder uiteindelijk toch begripvol en bood ze aan om de planten water te geven en de brievenbus in de gaten te houden.

Het was stipt zes uur toen Eva buiten stond te wachtten op Chris. Daar kwam hij aan gescheurd in zijn Jaguar. Er was niemand op straat en hij bewoog zich zoals hij altijd bewoog als niemand keek. Snel stond hij naast haar en kuste haar hoofd. 'Hoi, ben je er klaar voor?' Eva zuchtte: 'Ja, laten we maar gaan.' Ze wilde haar koffer oppakken maar het was al verdwenen. Chris had hem al in de kofferbak gezet en stond te wachten als een echte heer bij de passagierskant tot dat Eva instapte. Eva stapte in en voelde weer de pijnlijke steek in haar hoofd. 'Je weet dat ik in de ochtend een ochtendhumeur heb, dus ik denk niet dat je graag in mijn hoofd zit nu.' Eva's gezicht zag er moe uit. 'Heb je dan niet geslapen?' vroeg Chris bezorgd. 'Jawel maar vrij kort, ik was te gespannen. Ik maak niet elke dag een lange reis naar de USA.' Eva gaapte: 'Ben bang dat ik in het vliegtuig in slaapval tegen een stinkende kerel aan.' Chris moest lachen en Eva's humeur klaarde iets op. Zijn lach klinkt altijd als muziek in haar oren. 'Dat zal niet gebeuren.' zei Chris nog steeds grinnikend. 'Wacht maar af.' zei Eva. 'Echt weer iets voor mij om naast iemand te komen zitten die stinkt.' 'Probeer nu maar je ogen dicht te doen, dan zijn we er zo.' Eva en ze probeerde zijn advies op te volgen en sloot haar ogen.

'Eva, lieveling wakker worden we zijn op het vliegveld.' Eva keek op en merkte dat Chris zijn auto letterlijk op het vliegveld geparkeerd stond. 'Hoe heb je dat nu weer voor elkaar gekregen?' vroeg Eva nog steeds half slaapdronkend. 'Stap nu maar uit. Dan kunnen we vertrekken.' Eva keek voor zich en zag een klein vliegtuigje staan. Haar ogen werden groot en wende haar hoofd naar Chris. 'Christiaan, heb jij een privévliegtuig geregeld?' Doordat Eva zijn volledige naam gebruikte schoot Chris gelijk in de verdediging. 'Je weet dat ik niet van vliegen houd, zo wordt het nog eens leuk. En je hoeft niet tegen iemand aan te zitten die je niet kent. Ik heb het niet gekocht, gewoon gehuurd.' 'Gewoon gehuurd...' sputterde Eva tegen. 'Ach kom nou, verpest het nou niet. We moeten uren doorbrengen in een vliegtuig dan kunnen we dat beter zo comfortabel mogelijk doen.' Chris keek Eva aandachtig aan. Eva wilde niet de dag nu al laten tekenen met haar humeur en wilde haar excuses aanbieden. 'Dat lijk mij ook een goed idee.' zei Chris die blijkbaar nog steeds bezit had van haar. Eva lachte en liep richting het vliegtuig.

Eva en Chris werden begroet door het personeel en na alle securitychecks namen ze plaats. Het vliegtuig zag er erg lux uit. Crème witte meubels en mahonie gekleurde accenten. Er waren zes stoelen, een bank, tv en een tafel voor twee stoelen. Daar ging Eva zitten en Chris ging naast haar zitten. 'Je mag best tegenover mij zitten als dat gemakkelijker is.' bood Eva aan ook al wilde ze dat zelf niet. Chris glimlachte: 'Nee, het is goed zo. Ik heb er al iets minder moeite mee als ik het vergelijk met een paar maand geleden.' Eva was verrast om dat te horen. Ze wist dat Chris minder last had, maar dat het zo goed ging was nieuws. 'Ik heb het gevoel dat ik meer gewend raak aan je geur.' vertelde Chris nuchter. 'Twee maanden geleden had ik het nooit aangedurfd om zolang met je in een afgesloten ruimte te zitten. Nu? Niet zo'n groot probleem.' Chris haalde zijn schouders op. Eva's wenkbrauwen schoten omhoog. 'Echt? Dus het wordt echt steeds gemakkelijker voor je?' 'Ja.' zei Chris terwijl hij Eva hielp met de gordel. 'Maak je maar geen zorgen, ik bijt niet.' Op dat moment liep de stewardess langs en Eva schrok. Het kon niet anders of deze huppelende blondine had alles gehoord. Chris grijnsde: 'Rustig nou maar, niet iedereen maakt gelijk de conclusie dat ik een vampier ben.' 'Je vergeet dat dit nieuw voor mij is.' zei Eva hard op. 'En jij vergeet dat ik dit al járen meemaak. Ik ben niets meer dan een mythe. Vooral in deze tijd met alle cosmetische chirurgie valt mijn uiterlijk niet op. Mijn gedrag, daar heb ik aan gewerkt.'

De stewardess die zichzelf voorstelde als Kim legde de veiligheidsinstructies uit. Natuurlijk kon ze alleen maar naar Chris kijken en Eva probeerde geërgerd alle informatie in zich op te nemen. 'Ze wil samen met jou op een onbewoond eiland belanden als de jet neerstort. Want blijkbaar boeit het haar niet als ik niet weet hoe ik moet handelen in een noodsituatie.' Chris moest glimlachen en wendde zijn blik af van Kim en keek Eva aan. 'Ik red je wel, maak je geen zorgen.' 'Zijn alle instructies duidelijk?' vroeg Kim nog steeds haar aandacht op Chris gericht. 'Ja hoor, heel duidelijk.' antwoordde Eva krachtig zodat Kim haar moest aankijken. Kim knikte en liep naar de cockpit. 'Wees lief tegen haar, ze bedoeld het wel goed.' Eva zuchtte: 'Je hebt gelijk, maar ik word gewoon een beetje prikkelbaar als vrouwen je aanstaren.' Chris moest hardop lachen het geluid bulderde het vliegtuig door. 'Volgens mij heet dat jaloezie.' 'O ja?' vroeg Eva. 'Neem eens een kijkje, want echt jaloers voel ik me niet.' Chris concentreerde zich. 'Hmm, je hebt gelijk. Ik bespeur maar een vleugje jaloezie. Ik voel dat je vooral niet leuk vindt dat iedereen mij behandeld als een lustobject. Dat irriteert je.' Eva was blij dat ze gelijk had, meestal had ze haar gevoel feilloos door, maar sinds ze Chris had ontmoet wist ze het allemaal niet meer zo zeker. 'Je bent altijd nog de baas over je gevoel. Ik kan dat niet beïnvloeden, alleen interpreteren.' 'Ja, dat moest er nog eens bijkomen.' zei Eva en ze hoorde de kapitein door de intercom systeem praten. 'We gaan vertrekken.' zei Chris en pakte Eva's hand stevig vast. 'Lets go!' riep Eva enthousiast en Chris lach weer dubbel om haar accent. 'Nou meneertje ik weet het allemaal zo goed. Hoeveel talen spreek je eigenlijk als je de hele wereld hebt rondgereisd?' Chris dacht na: 'Vloeiend? Dan negentien talen. Er zijn nog een paar waar ik nog aan moet werken en dan zit ik op vierentwintig.' Eva's ogen werden groot. 'Dat zijn veel talen.' 'Ja, je pakt het aardig op als je een goed geheugen en tijd hebt.' Eva voelde het vliegtuig bewegen en werd nerveus. Ze hield niet van vliegen. Ze was alleen nog maar naar Frankrijk gevlogen. 'Het komt goed. We zijn geland voordat je het weet.' Na zijn woorden lieten ze Nederland achter hun liggen.

Ze waren al vier uur onderweg en waren druk in gesprek. Niet dat iemand dat door had. Van een afstand leek het vast dat ze chagrijnig voor ze uit aan het staren waren. Chris had een gefocuste blik omdat hij de gedachten van Eva vast probeerde te houden en Eva dacht na over de vragen dit Chris haar stelde. 'Intern' hadden ze het best gezellig. Chris vroeg zich af hoe het met Eva's familie ging en of Eva al wat meer besluiten had genomen richting haar toekomst. Eva vertelde in geuren en kleuren over Janneke en Peter. Ze praatten nog na over het telefoongesprek met haar moeder.

Toen kwam Kim binnen gelopen. Niet dat ze weg was geweest, maar ze kwam vanuit de achtergrond naar voren gestapt. 'Kan ik iets voor jullie doen?' Eva keek naar Chris. Chris antwoordde: 'Eva zou denk ik wel een ontbijtje lusten.' Natuurlijk had hij door dat ze nog niets had gegeten. 'Ja dat lust ik wel.' beaamde Eva. 'Doe er ook maar een goede bak koffie bij voor de cafeïne.' Chris keek Eva aan. 'Misschien kun je dat beter niet doen. Jetlag is een naar iets. Probeer maar wat te slapen zodat je straks in Seattle de hele dag voor je hebt liggen.' 'Oké, dan niet.' zei Eva instemmend en keek weer naar Kim. 'Prima, dan ben ik zo terug.' en Kim liep weer naar achteren. 'Je wilt vast dat ik in slaap val zodat je even een pauze van mij hebt.' zei Eva plagend. 'Tuurlijk niet, elke minuut met jou koester ik. Ik dacht alleen dat we zodra we geland zijn aanstalten zouden maken om naar Forks te gaan. Als jij straks nog even een paar uur probeert te slapen, hebben we de hele dag om bij de Cullens te zijn.' Eva haalde haar schouders op. 'Prima, jij hebt gelijk. Ik zou best nog wel een paar uur mijn ogen dicht kunnen doen.' Kim kwam terug met een dienblad vol eten. Een hard bolletje, croissantje, een gekookt eitje, sap en beleg waar ze uit kon kiezen. 'Bedankt.' zei Eva voordat ze aanviel. 'Hoef ik echt niets voor u te halen?' vroeg ze met een verleidelijke stem aan Chris. 'Nee, maar bedankt voor het aanbod.' Kim liep weer terug naar haar plek. Chris vertelde verder: 'Als we aankomen staat de gehuurde auto al klaar en gaan we gelijk langs de supermarkt en in mijn huis je spullen afleveren. Ik neem aan dat je nog iets wilt opfrissen en gaan we gelijk door naar Forks.' 'Goed plan.' dacht Eva. Ze wilde niet praten met volle mond. Na het ontbijt voelde Eva zich slaperig en Chris had het door. 'Je kunt de stoelen naar achteren zetten.' zei hij terwijl hij de stoel van Eva al naar achteren had gezet. 'Bedankt.' Dacht Eva weer en ze sliep.