imagine

2. thinking

2. thinking

Het is ondertussen avond en Ariana is weer naar huis gegaan. Ik pak een kant en klaren ovenmaaltijd en stop het in de oven. Ik kijk op me telefoon en me Instagram is ontploft. Ariana heeft een foto samen met mij geplaatst en zoveel mensen hebben een volgverzoek gestuurd. Ik accepteer de meeste. Tussen de volgverzoeken zit ook die jongen, Justin Bieber. Ik accepteer hem en volg hem ook gelijk terug. Als ik op terug volgen wil drukken word ik ineens gebeld. Het is mijn moeder.

Shawn: Hey mam.
Mama: Hoi lieverd hoe is het?
Shawn: Goed met jou?
Mama: Ook goed, alleen ik heb slecht nieuws.
Shawn: Wat voor slecht nieuws?
Mama: Ik zal langer in Zweden moeten blijven.
Shawn: Waarom?
Mama: Ze willen dat ik hier langer blijf zodat het project beter opstart maar ik kom zo snel mogelijk weer naar huis dat beloof ik je.
Shawn: Het geeft niet mam. Ik zie je snel weer!
Mama: Oké lieverd, ik ben trots op je!
Shawn: Dat weet ik.
Mama: Hoe is het eigenlijk op je nieuwe school?
Shawn: Leuk hoor.
Mama: Gelukkig, dan spreek ik je snel weer. Kusjes!
Shawn: Doei mam!

Ik eet mijn eten wat klaar is snel op en ga beginnen met oefenen voor school. Van mevrouw Swift moeten we voor morgen onze stem oefenen. Ik pak de papieren en begin met het warm maken van mijn stembanden. We moeten zelf een stukje schrijven en daar emotie in brengen. Ik vond het vroeger altijd al leuk om zelf teksten te schrijven, maar ik schreef altijd als er wat was gebeurt. En aangezien het nu niet zo'n moment is heb ik geen flauw idee wat ik moet gaan schrijven. Ik loop onrustig heen en weer door het huis. Waarom kan ik nu toch niks bedenken. Misschien moet ik maar opgeven? Nee, niet opgeven Shawn dat is niks voor jou, dat zit niet in je bloed. JA! Daar is het, ik weet wat ik ga schrijven. Alles zit helemaal in mijn hoofd en begin zo snel mogelijk alles uit te werken op papier. Ik pak mijn gitaar erbij en schrijf het hele liedje af. Het duurde me maar een uur om tot dit prachtige resultaat te komen. Maar hoe ga ik het liedje noemen? Ik kijk de tekst van het liedje door en weet het zeker. In My Blood. Zo gaat mijn liedje heten. Ik ben best trots op mezelf dat ik dit helemaal alleen heb geschreven. Ik ben op Artist High School gegaan om mezelf verder te ontwikkelen als een schrijver. Maar dat het zo snel ging had ik niet verwacht. Maar eerlijk gezegd ben ik er nog lang niet, ik heb nu pas 1 liedje geschreven. En misschien vind iedereen het wel helemaal niks. Opnieuw moet ik me niet zo gek laten maken. Het liedje is ook nog niet helemaal af er moeten nog wat puntjes op de i worden gezet maar dat komt vast wel goed. Misschien kan Ariana me daar wel mee helpen.

Het is een vermoeiende dag geweest, dus ik besluit om lekker op tijd naar bed te gaan. Ik heb zoveel eerste indrukken gemaakt. Ik blijf in me hoofd alleen maar aan die ene jongen denken. Hoe heet die ook al weer? Justin, was het. Ik kan zijn gezicht niet meer uit mijn hoofd verwijderen. Hij had blond haar wat zeker weten geverfd was, maar het stond hem wel. Zijn bruinen ogen kan ik ook niet meer vergeten. Hoe die zo glinsterend naar me keken. Als ik er aan denk moet ik er weer van blozen. Weer krijg ik dat rare gevoel in mijn buik wat ik ook kreeg toen hij tegen me aan botste vanochtend. Ik weet niet wat het is maar het is een buikpijn wat gek genoeg geen pijn doet? Volgens mij heb ik gewoon slaap nodig. Ik kijk nog 1 keer op mijn telefoon. Ik zie dat mijn foto geliked is door.. Justin. Ik doe mijn ogen dicht en val rustig in slaap.