Φεγγαρόλουστος

44 15 0
                                    

Και είναι η ίδια ταράτσα
το ίδιο χιλιοπατημένο τσιμέντο
με τις αμέτρητες γόπες
σβησμένες επάνω του
το ίδιο αεράκι που ανακυκλώνεται
πάνω από τα κεφάλια μας
και σφυρίζει περνώντας με ελιγμούς
ανάμεσα απ' τα κάγκελα.

Βρώμικο πάτωμα
σπασμένες πλαστικές καρέκλες
και ξύλινα ετοιμόρροπα τραπεζάκια
βιδωμένα στο τοιχάκι.
Γωνίες που άλλοτε γέμιζαν με κορμιά
που με τη σειρά τους γέμιζαν
το ένα το άλλο με φιλιά.

Τώρα γεμίζουν μονάχα οι καρέκλες
με τα πόδια ψηλά και το κεφάλι πίσω
νιώθεις το αεράκι ολοένα και πιο ψυχρό.
Το ξέρεις απέξω κι ανακατωτά το σκηνικό.
Είσαι δίπλα του και προσποιείσαι
ότι δεν σε αφορά το ότι ζηλεύεις
μέχρι και τον άνεμο που γλυκά
του χαϊδεύει τα χείλη ή
τον ουρανό που καθώς σκοτεινιάζει
του τραβάει την προσοχή.

Δεν έχει σημασία πόσες λιωμένες σόλες
θ' αφήσουν το στίγμα τους σ' αυτό
το μπαλκόνι του κόσμου σου
εσύ πάντα θα αναγνωρίζεις τη στάχτη
τα υπολείμματα καπνού από
εκείνο το τσιγάρο που κάπνισε
μαζί με έναν φίλο σου μια από
όλες τις τόσο ίδιες μα τόσο
ουσιαστικά διαφορετικές νύχτες
που βρεθήκατε εκεί.

Και το φεγγάρι
πιο λαμπερό από ποτέ
-λόγω καλοκαιριού ξέρετε-
σαν να μετρούσε με κλεψύδρα
αντίστροφα τις στιγμές
εωσότου θα καθόταν
στην άκρη της ξύλινης σανίδας
για να ρίξει όλο του το φως πάνω του.
Τον έλουσε με μια παραπανήσια γοητεία
και οι τεχνητοί προβολείς
έχασαν κάθε λόγο ύπαρξης.

Δεν είχα ξαναδεί τίποτα πιο όμορφο
τίποτα πιο αξιομνημόνευτο
από αυτήν την εικόνα του
να γίνεται ένα με την φεγγαρόσκονη
να μετατρέπεται σε μια βουβή έκρηξη
δικών μου σκέψεων επειδή
τα ουράνια σώματα αποφάσισαν
πως εκείνη τη νύχτα
σε εκείνο το μέρος έπρεπε
να αναδείξουν το μεγαλείο του
με κάθε τίμημα.

Χαμογέλασε στο φεγγάρι
-ίσως είχαν συνεννοηθεί τελικά.
Κοίταξε στο πάτωμα
τον καφέ που καιγόταν.
Η μυρωδιά ήταν μεθυστική.
Όχι όσο η δική του όμως.
Χαμογέλασε στον εαυτό του
και η σελήνη ντράπηκε
να συνεχίσει να λάμπει.
Κρύφτηκε πίσω από
τα σύννεφα στιγμών
που θόλωσαν το μυαλό του
στιγμές που έζησε
και στιγμές άλλες
που δεν πρόλαβε να ζήσει ακόμη.

Μην ανησυχείς, αγόρι μου,
και αύριο εδώ θα είμαστε.

ΝαυάγιαΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα