«Και χωρίς πυξίδα και με τα μάτια κλειστά, τα όνειρα ανοίγουνε τον δρόμο...»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ναυάγια
PoetryΉτανε κάποτε ένα πλοίο˙ ξεκινούσε το παρθενικό του ταξίδι. Βγήκε στ' ανοιχτά. Η θάλασσα: το σπίτι του, τα κύματα: οι φίλοι του, οι αφροί: τα στολίδια του. Το πρόδωσαν και το άφησαν βουλιαγμένο, να συνεχίζει να δοξάζει και να ατενίζει το μεγαλείο του...
Τοποθεσία: Καμπίνα Πηδαλίου
«Και χωρίς πυξίδα και με τα μάτια κλειστά, τα όνειρα ανοίγουνε τον δρόμο...»
