Crushes (EDITING)

Chapter 15

Chapter 15: It's been a while

Katrina's POV.

*Phone rings

"Uhm" I slowly opened my eyes when I heard my phone ringing, I'm still sleepy.

I'm trying to reach my phone on the side table while still laying on my bed, I answered the call when I finally reached it.

*Mom is calling;

"Uhm?"

"What a sleepyhead hihi"

"What's with the call mom?"

"We will be there this afternoon, get ready okay?"

"Po?"

"Just do as I said okay? Bye!"

*End call

"Weird" Yon nalang ang naibulong ko sa sarili bago tumayo at mag-shower

Tumayo na ako agad at baka makatulog pa ako, actually inaantok pa talaga pa ako sobra, madaling araw na ako nakatulog kakapanood.

After I took a shower is I blow dried my hair and apply make up, I wore my uniform also and curled my hair, I checked my self at the mirror first before I walked down the stairs holding my Chanel back pack.

Nasa kalagitnaan na ako ng byahe nang biglang mag red ang stop light.

Fck! I hate stop light, nasasayang oras ko dito. I checked my watch to see if I'm late but I still have 30mins before the class start, and I'm now 13mins away to school.

While waiting for the red light is, I saw from my peripheral the other car appeared behind me, I bit my lips when I realized what car it was.

Lamborghini Huracan, rich kid din.

Ngunit na ngunot ang noo ko nang mapagtanto kung sino ang nag mamaneho nito, pero agad rin itong napalitan ng ngisi

Turns out, Red light wasn't that really bad after all.

Pinindot ko ang busina ko dahilan para humarap siya saakin, agad ko namang naiiwas ang tingin para hindi ma-kilala, bumusina ako ulit at sumenyas sa harap.

Napangisi ako nang bumusina ito pabalik, mukhang naintindihan ang binabahagi ko.

Umayos ako ng upo at hinigpitan ang hawak sa manobela, I lick my lips and fixed my sunglasses.

Inilibot ko ang paningin sa daan kung may mga sasakyan na nasa likod namin o sa harap at buti nalang wala, maaliwalas ang daan.

Nang biglang mag green ang ilaw ay agad kong pinaharurot ang kotse ko, napapatingin pa ako sa gilid at pantay lang kami nang takbo, minsan ay nauuna siya ngunit hindi ko iyon hinahayaan kaya nag papantay kami.

Napansin kong inilalapit niya ang kotse niya sa kotse ko, na tawa naman ako nang mapagtantong may binabalak siya, tinaasan ko ang speed ko kaya naiwan ko na siya sa daan.

Mahina masyado sa karera.

Nasa parking lot na ako ng FU nang saktong pag dating naman ng kotse ni quenji, nag park na ako at sumunod naman itong mag park sa katabi ko.