Bye Bye, My Love

Four

Nagawa kong makapasok ng Intern sa isang Production Studio bilang isang Editing Coordinator. Nakapasa ako sa Interview. My Prof. recommended me kaya siguro mabilis akong nakuha. Pwede na raw akong mag start on Monday at ang pasok ko lang sa kanila ay MWF. Hindi masyadong mabigat sa schedule ko bilang isang estudyante at the same time.

Sa paglabas ko ng building, naglalakad ako habang sinusuot ang face mask ko. Nang magawa ko 'yon, may narinig akong parang nag na-knock sa isang matigas na bagay. I don't know why but i looked around para hanapin 'yon. Na lock ang tingin ko sa isang glass wall ng isang Café kung saan nakita ko si Nolan na medyo ikinabigla ko. He's staring directly at me and he even used his pointing finger para senyasan akong lumapit.

Without thinking, lumapit ako.

I'm standing in front of a glass wall habang nakatitig sa mga mata niya. He gives me his amusing smile.

He write something on the tissue and he showed it to me.

Come inside, silly.

'Yon ba ang ibig niyang sabihin sa pagsenyas niyang lumapit ako? Ang pumasok sa Café?

Pumasok nalang ako, dahil ayaw ko nang i-confused ang utak ko. Dumiretso ako kung saan siya nakapuwesto. I noticed right away yung book na nasa ibabaw ng table niya at isang baso ng juice.

"Take a seat." He told me.

Ginawa ko naman agad 'yon. Hindi ko alam kung bakit parang sinusunod ko siya.

"What are you doing here?" I asked.

"I read here."

That explains kung bakit may book siya sa table.

"You? What are you doing here?" He asked.

"Galing ako sa White Bear Production. Nag apply ako for internship."

"Wearing that mask?"

I shake my head. "No."

"Can you take that off? I can't barely hear you and... I want to see your face."

Napa-blink ako nang maraming beses dahil sa pagtataka. "B-bakit mo naman gustong makita ang mukha ko?"

He shrugged. "I just want. Can you?"

I shake my head. "No!" There's a lot of people here. Ayokong makita nilang may pangit na kasama si Nolan.

"Okay. I respect that." Uminum siya ng Juice. "How was your application? Natanggap ka ba?" He asked.

I nodded. "Yeah!"

"Mmm. Congrats."

"Thanks." This so weird. He's talking to me na parang matagal na kaming magkakilala o na parang hindi niya ako pinansin nung isang araw habang hinihingi ni Alonso ang number ni Kassidy.

What is he really thinking? Mahirap na ba talagang basahin ang utak ng isang malapit nang mamatay?

"Do you want to eat with me?" He asked. Ngayon, gusto namn niya kong kumain kasama niya.

"Why are you doing this?" I asked.

"Doing what?"

"This! You are talking to me na hindi mo naman ginawa noong kasama natin sila Alonso at Kassidy. Alam kong ni-request mo sa'kin na h'wag ikalat ang tungkol sa kondisyon mo, pero kasama ba nun ang hindi rin pagpansin sa isa't-isa?"

He chuckled, amusingly. "May sama ka ba ng loob dahil do'n?"

I blinked, embarrassingly. "W-wala 'no!"