I AM NINA: Saving Lives

CHAPTER 20: CHAOS

"Don't you dare hurt my son!" Sigaw niya na lalong nagpamulagat sa aming mga mata.

Ano ba talaga ang nangyayari!

Nagpatuloy ang suntukan ng dalawa. Nanginginig ang mga tuhod kong lumapit sa kanila para subukang umawat. Mahigpit kong hinawakan ang braso ni Tito Karding.

"Tama na Tito, Sir Art!" Sigaw ko.

Wala talaga silang balak tumigil. Naramdaman kong hinatak ako ni Tito karding at initsa palayo. Ang lakas niya! Tumilapon ako paatras at tumama ang aking tagiliran sa hamba ng hagdanan.

Napaluhod ako sabay hawak sa aking tagiliran. Shit! Ang sakit! Bakit ba kasi masyado akong pakielamera? Sa liit ng katawan ko nagfefeeling pa akong kaya kong awatin ang dalawang lalaking malalaki ang katawan.

Hindi lang driver si Tito Karding, tumatayo rin siyang bodyguard ni Dad kaya matangkad at matipuno ang kanyang pangangatawan kahit may edad na siya.

Muling umawat si Reyden. Pumasok ang dalawang guard na tinawag ni Ate Bel para tumulong sa pag-awat sa dalawa. Napaghiwalay sila pero patuloy pa rin ang pagmumura at pagsigaw ni Tito.

Inilabas nila ang nagwawala pa ring si Tito Karding. Rinig na rinig pa rin namin ang kanyang sigaw mula sa labas ng mansyon.

-----------------------------

Reyden

"Pa, tama na! Tama na!" Paulit-ulit kong sigaw habang hinahatak namin siya palayo sa mansyon.

Hirap na hirap kaming tatlo na pigilan siya. Nagpupumiglas pa rin siya at nagwawala hanggang sa maipasok namin siya sa quarters. Sandali siyang tumigil para kumuha ng hangin. Mabilis na lumabas ang dalawang gwardiya.

Isinara ko ang pinto at humarang dito. Hindi ko hahayaang makalabas siyang muli. Humihingal ako sabay pahid sa dugong tumutulo mula sa aking labi.

Napatitig ako sa aking ama. Nanlilisik ang kanyang mga mata habang humihingal hingal siyang nakatayo sa gitna na sala.

Humugot ako ng malalim na hininga. Hindi pa rin ako naniniwala sa narinig ko kanina. Hindi iyon totoo. Hindi iyon pwedeng maging totoo.

"Pa!" Tawag ko sa kanya.

Tinitigan niya ako.

"Umalis ka riyan sa pinto kung ayaw mong sa'yo ko ibunton lahat ng galit ko!" Singhal niya.

Napatiimbagang ako. "So be it! Sa akin mo na lang ibunton!" Matapang kong hamon.

Napalunok ako nang mabilis siyang lumapit sa akin at nagpakawala ng suntok. Titig na titig ako sa kanyang mga mata. Rinig na rinig ko ang pagtama ng kanyang kamao sa kahoy na pinto sa gilid ng aking tenga. Hindi niya inalis ang kanyang braso.

"Kaya pala hindi ko maramdamang anak kita dahil hindi naman talaga!" Nanginginig niyang sigaw.

"Pa, ano bang sinasabi mo!?" Lakas loob kong tanong.

"Nagsisisi akong inalagaan ko ang anak ng mga traydor!" Singhal niyang muli sabay suntok na naman sa pinto.

Nakamulagat lang akong hindi kumikilos sa aking kinatatayuan. Hindi ko maintindihan ang mga nangyayari. Matagal ko nang nararamdamang mailap ang pakikitungo sa akin ni Papa. Matagal niya na bang alam na hindi niya ako anak?

Naalala ko noong bata pa ako, madali siyang mainis at mabwisit sa akin na humahantong sa pananakit. Sumali ako sa taekwondo team para mapagtakpan ang mga pasang natatamo ko mula sa kanya sa tuwing sasaktan niya ako. Sa tuwing tatanungin ako ng ibang tao kung bakit ako may pasa, ang isasagot ko ay dahil sa practice. Ni minsan wala akong pinagsabihan na sinasaktan niya ako.

Namuo ang luha sa aking mga mata.

Dumudugo na ang kanyang kamao sa patuloy na pagsuntok sa pintong malapit nang bumigay.

Nasasaktan ako ngayon pero mas masakit makita na nagkakaganito ang taong itinuring kong ama.

Hinawakan ko ang magkabilang braso niya at mahigpit ko siyang niyakap para patigilin sa kanyang pagwawala.

"Hindi ako naniniwala sa'yo Pa! Sinungaling ka! Alam kong mahal mo ako dahil kung wala ka talagang pakialam sa akin, ako na lang sana ang pinagsusuntok mo at hindi iyang pinto!" Sigaw ko.

Tuluyan nang tumulo ang aking mga luha.

Naramdaman kong medyo napatigil si Papa. Hingal na hingal siya. Marahan niya akong hinawi. Binitawan ko siya nang mapansing unti-unti na siyang kumakalma at nauubusan ng lakas.

Tumalikod siya sa akin at lumakad palayo. Paos siyang sumigaw sabay hawi sa lahat ng bagay na nasa ibabaw ng mesa. Nabasag ang mga pinggan at baso pagkahulog ng mga ito sa sahig.

Napahawak siya sa kanyang batok. Paakyat na siya ng hagdan nang bigla siyang tumumba.

"Pa!" Gulat kong sigaw.

Napatakbo ako palapit sa kanya. Wala na siyang malay! 

-------- to be continued--------

Hope nagustuhn niyo ang chapter na ito. 

Favor po sa lahat ng readers na hindi pa nakapagvote sa Book 1, pa-flood vote naman po! Salamat in advance.  Luv u all! 

😊 good night!