KANKA AŞKI

Bölüm 11 ~ SON 1 GÜN

"Şey Ege sana bir sır vermek istiyorum."

Yerinde kıpırdandı. Heyecanı her halinden belli oluyordu zaten. Ama neden bu kadar heyecanlanmıştı ki ? Ah !

"Tabi seve seve sırrına sahip çıkarım canım."

Canım ?!?

"Tamam. Arda varya hani. Bizim sınıftaki."

"Eeee ? Nolmuş Arda'ya ?"

"Ben 3 yıldır onu seviyorum." bunu hızlı bir şekilde ve sessiz bir şekilde söyledikten sonra Ege'nin yüz ifadesine baktım. Gözlerimi sıkıca kapattım.

"NEEE ?!?!?"

"Duydun işte. " dedim ona.

"Yani...ben..ben...ne diyeceğimi bilemiyorum. Şaşırdım. "

"Bak Ege bunu sadece Cansu biliyor. Yani sana olan güvenimi boşa çıkarma lütfen."

"Tamam canım o iş bende." göz kırptı. Fakat gözlerinde buruk bir ifade vardı.

Sanırım ona şu yüzden söyledim ; benim ölen ikizimin adı da Ege'ydi. Ve ben de ister istemez ona bir sempati duymaya başlamıştım. Ayrıca bu çocuk Tarkan'ın akrabası, ona çok benziyor.

Ah tamam sanırım başkalarına anlatmak iyi hissettiriyordu. Hele de güvendiğin kişilere. Birden aklıma yarınki konser geldi ve çok pis heyecanlandım.

Arda ile gitmemden mi yoksa Tarkan'ı göreceğim için mi diye sorarsanız. Tabiiki de Tarkan konseri olduğu için !!! Cidden aşığım ben bu adama. Yani belki saçma gelebilir size ama Arda'dan daha çok seviyorum Tarkan'ı ben.

Heyecanım içimi yiyip bitiren bir kemirgene dönüşmüştü adeta. O kadar heyecanlıydım ki konser gününü hatta Tarkan'ı gördüğüm zamanı düşünemiyordum.

Okul istediğim gibi hızlı geçmişti ve ders çıkışında öğretmenimin beni yanına çağırdığını gördüm ve hemen yanına gittim.

"Buyrun öğretmenim. " dedim gülümseyerek. Ne de olsa yarın konser var !!

"Nasılsın Bensu ?"

"İyiyim öğretmenim siz nasılsınız ?"

"Sağol canım ben de iyiyim ama sanki sen iyi değilsin şu son haftalar."

Ah öğretmenim siz bir bilseniz neler olduğunu bana durgun olmamda hak verirsiniz. Ne kadar bunları söylemek istesem de söyleyemedim.

"Yok öğretmenim sadece sanırım biraz grip oldum ondandır." tatlı tatlı gülümsedim öğretmenimi ikna etmeye çalışarak.

"Tamam tatlım kendine iyi bak." dedi ve sınıfta beni yalnız bırakıp öğretmenler odasına doğru yol aldı.

Derin bir oh çektim ve ben de okulun çıkış kapısına doğru yürümeye başladım, kapıda beni bekleyen Ege'yi gördüm. Ah ! Bu çocuk....bu çocuk....kelimelerle anlatılamaz.

Beni görünce kendine çeki düzen verdi ve benim az önce öğretmenime yaptığım gibi tatlı tatlı gülümsedi.

"Selam Bensu." derken gözlerinin içi parladı.

"Selam."

"Seni yürüyerek eve bırakmamı ister misin ?"

"Ah tabii neden olmasın." ben de tatlı tatlı gülümsedim ve yürümeye başladık.

Aslında ev ile okul arası yürünecek mesafedeydi fakat sabah erkenden okula gittiğim için annemler güvende olmam için beni servise vermişlerdi.