Chapter Thirty Seven: AWWW.. T_T
“WHAT?” Sobrang lakas ng sigaw ni Mark over the phone.
Doomsday.
“I-I wasn’t that aware.. I’m sorry..”
“Wasn’t aware? You just kissed someone!” He's irritated..
“I WAS kissed. Hindi ako yung nanghalik.”
“Bakit hindi ka umiwas?”
“I don’t know.. Hindi nga kasi ako gano’ng aware..”
“GINAGANTIHAN MO BA KO?” Now he’s mad..
Anong gagawin ko???
“Bakit naman kita gagantihan?!”
“THEN WHAT THE HELL ARE YOU DOING?”
“H-hindi ko alam..” Natatakot na naman ako.. Pakshet.
“Hindi ko akalaing gagawin mo sa’kin ‘to.. Lahat naman ginawa ko para sa’yo di ba? May kulang pa ba? Pinauwi mo ko dito remember? Don’t mess up again di ba? Ano to? Nahulog lang ako sa bitag mo??”
“…”
I heard a faint laugh. “Ano? Masaya ka na ngayon? Kasi nakaganti ka na?”
“Hindi!.. Hindi ako gumaganti.. Mark..”
“Hindi ka pa rin ba naniniwala sa’kin na hindi ko hinawakan yung babae?”
“Naniniwala na ko! Saka wala na sa’kin yon..” Wala na talaga sa’kin yon..
“Pero bakit mo ginawa ‘to?”
“I’m sorry..” I can’t lie..
“Sana sinampal mo na lang ako ng sinampal noon, Jackie.. Pero siguro you want greater damage, right?”
“Mark..”
“Sabihin mo nga? Ilang buwan mo na ‘to ginagawa? O baka may boyfriend ka na, pinagmumukha mo lang akong tanga? Siguro pinagtatawanan nyo na kong dalawa kasi baliw na baliw ako sa’yo?? TAMA BA?”
“Wala! Hindi kita pinagtatawanan..”
“Totoo nga lahat nung sinabi mo nang umuwi ako.. Ang sakit nga.. Sa sobrang sakit, tagos sa puso..”
“…”
“A Heartless Bitch will always be a Heartless Bitch.”
“…”
“Just don’t expect me to call you again.”
He just hung up.
I was so stunned..
It was so fast na wala na kong nagawa..
BINABASA MO ANG
Heartless B*tch
RomanceHappyness. Sacrifice. Longing. Contentment. Guilt. Regret. Realization.
