Κάρμα

Φεύγω...

5 χρόνια πριν...

Η Χριστίνα αναδεύτηκε ανάμεσα από τα παχιά σκεπάσματα του κρεβατιού της καθώς άκουγε το κινητό της να δονείται. Το έπιασε γρήγορα και είδε ότι ήταν η Νάιρα.

-<<Έλα κορίτσι μου. Όλα καλά;>> τη ρώτησε ανήσυχα ενώ έβγαινε από το υπνοδωμάτιό της μιας και δεν ήθελε να ξυπνήσει τον Φώτη.

-<<Είμαι καλά. Θέλω να μου κάνεις μία χάρη. Θέλω να αναλάβεις την υπόλοιπη οργάνωση του γάμου του Ιωσήφ. Δεν μπορώ να μείνω άλλο στην Θεσσαλονίκη.>> της είπε κοφτά.

-<<Νάιρά μου θα κάνω ότι μου ζητήσεις. Όμως γιατί σε ακούω έτσι; Τι έχει γίνει;>>

-<<Χριστίνα δεν μπορώ να σου πω. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Θέλω όμως να μου ορκιστείς ότι ότι πληροφορία και να θέλει να μάθει ο Φώτης για εμένα από εσένα, εσύ δε θέλω να του πεις τίποτα. Ορκίσου το!>> της είπε επιτακτικά.

Η Χριστίνα ήρθε σε πολύ δύσκολη θέση. Όμως η φίλη της για κάποιον πολύ σοβαρό λόγο δεν ήταν καλά και έφευγε άρων άρων.

-<<Χριστίνα κάτι σε ρώτησα. Μπορώ να βασιστώ σε εσένα;>>

-<<Ναι... στο υπόσχομαι...>>

-<<Όχι δε θέλω να μου το υποσχεθείς απλώς, να μου το ορκιστείς θέλω.>>

-<<Εντάξει... στο ορκίζομαι... όμως...>>

-<<Καθόλου όμως. Θα επικοινωνήσω μαζί σου όταν μπορέσω. Σου χρωστάω, να ξέρεις. Μη πεις του Φώτη ότι μιλήσαμε. Φιλιά.>> της είπε και έκλεισε το τηλέφωνο απότομα.

Η Χριστίνα έμεινε να κοιτάζει την οθόνη του κινητού της. Κάτι πολύ σοβαρό είχε συμβεί για να είναι η φίλη της σε αυτή τη κατάσταση. Άφησε το τηλέφωνό της στον πάγκο της κουζίνας και γύρισε στα ζεστά παπλώματα του κρεβατιού της και στην αγκαλιά του Φώτη.

-<<Με ποιον μιλούσες;>> τη ρώτησε αγουροξυπνημένα.

-<<Με μία φίλη μου.>> του απάντησε και αναζήτησε το φιλί του.

Ο Φώτης χαμογέλασε και βούλιαξε περισσότερο στα αφράτα σκεπάσματα έχοντας στην αγκαλιά του τη Χριστίνα.

Όταν κατάφερε να ξυπνήσει το μεσημέρι είδε ότι είχε πολλές κλήσεις από τον αδερφό του στο κινητό του. Τον πήρε τηλέφωνο αμέσως.

-<<Τι θες ρε γαμπρέ;>> τον ρώτησε εύθυμα.

-<<Φώτη, ζήτα από την Χριστίνα να σου δώσει τη διεύθυνση του μαγαζιού ή του σπιτιού της Νάιρας στην Αθήνα. Και σύντομα.>>