Κάρμα

Σε θυμάμαι...

Οι δύο κοπέλες γύρισαν σχετικά αργά στο σπίτι χαρούμενες και ξέγνοιαστες. Η Νιόβη ένιωθε ότι με την Νάιρα την έδεναν πολύ περισσότερα πράγματα από ότι νόμιζε. Ένιωθε ότι επιτέλους κάποιος μπορούσε να την καταλάβει, ειδικά εκείνες τις μεμονωμένες στιγμές που το μυαλό της κυριεύονταν από άσχημες σκέψεις. Όχι ότι ο Θοδωρής και η Μαριάννα δεν μπορούσαν, αλλά δεν είχαν βρεθεί ποτέ στη θέση της.
Η Νιόβη ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκαν και οι δύο χαμογελαστές μέσα. Ήταν όλοι στο σαλόνι μπροστά από το αναμμένο τζάκι και έτρωγαν πίτσες. Ο Ιωσήφ σηκώθηκε και έπεσε στην αγκαλιά της αδερφής του όλο λαχτάρα.
-《 Μού 'λειψες!》 του είπε και τον έσφιξε. Τα μάτια του καρφώθηκαν σε αυτά της Νάιρας και εκείνη ένοιωσε ένα έντονο κάψιμο στα μάγουλά της.
-《Χαίρω πολύ. Είμαι ο Ιωσήφ.》 Της είπε και της έτεινε το χέρι του.
-《 Χαίρω πολύ. Είμαι η διοργανώτρια του γάμου σας. Με λένε Νάιρα.》 του είπε και το χέρι της χάθηκε μέσα στο δικό του.
Εκείνος το έσφιξε ελαφρώς και τα μάτια του στένεψαν στο άκουσμα της λέξης "γάμος"
-《Νάιρα; Ωραίο όνομα. Από που βγαίνει;》
-《Από το Μαρία-Ουρανία.》
Ο Ιωσήφ της έκανε χώρο να περάσει και να καθίσει μαζί τους. Ο Φώτη τής έδωσε ένα πιάτο με δύο κομμάτια πίτσα και ένα ποτήρι με αναψυκτικό. Όλη αυτήν την ώρα ο Ιωσήφ της έριχνε κλεφτές ματιές. Ένιωθε μούδιασμα στη παλάμη του, στα σημεία που είχε αγγίξει το χέρι της. Η Νάιρα από την άλλη πλευρά ένιωσε ανακούφιση που δεν την θυμόταν, όμως μπερδεμένη που κοιμήθηκε στο ίδιο κρεβάτι μαζί της το προηγούμενο βράδυ. Ευτυχώς μες στην αναμπουμπούλα κανείς δεν είχε ασχοληθεί για το που κοιμήθηκε ο Ιωσήφ.
-《Κοίτα Ιωσήφ τι έφερε η Νάιρα!》 του είπε η Νιόβη δείχνοντάς του το τσουρέκι. Ο Ιωσήφ γούρλωσε τα μάτια του.
-《Δώσε μου λίγο!》 της είπε όμως η Νιόβη σηκώθηκε κρατώντας τον κουτί και άρχισε να απομακρύνεται από το τραπέζι περιπαικτικά.
-《Δε σου δίνω, δε σου δίνω!!!》του είπε και ο Ιωσήφ άρχισε να την κυνηγάει σε όλο το σαλόνι.
-《Αυτά τα παιδιά δε θα μεγαλώσουν ποτε!》 είπε ο κύριος Θοδωρής, ο οποίος κατά βάθος χαιρόταν με την παιδικότητα και το μίνι κυνηγητό τους.
Αφού μίλησαν λίγο ακόμα περί ανέμων και υδάτων και αφού το τραπέζι μαζεύτηκε και τα πιάτα μπήκαν στο πλυντήριο, η Νάιρα πήγε στην κρεβατοκάμαρα της με σκοπό να μιλήσει στην οικογένειά της Χαμογέλασε διάπλατα όταν είδε τον αδερφό και τη μητέρα της στην οθόνη του υπολογιστή της. Αφού μίλησαν λίγη ώρα η κλήση μέσω Skype τερματίστηκε. Η Νάιρα τεντώθηκε και έτριψε το σβέρκο της. Πονούσε πολύ. Τι να έκανε; Να έμπαινε να κάνει μπάνιο ή να έφτιαχνε τα φαναράκια; Προτίμησε να κάνει το δεύτερο. Φόρεσε τη φόρμα της , πήρε το κινητό της και κατέβηκε στο δωματιάκι που είχε όλα τα πράγματα για τον γάμο. Άναψε το φώς και έλεγξε ξανά όλα της τα υλικά. Αφού βεβαιώθηκε ότι δεν έλειπε κάτι μπήκε στη κουζίνα να φτιάξει ένα ζεστό τσάι.
-《Καλώς την.》 είπε ο Ιωσήφ που δούλευε στο λάπτοπ του.
-《Συγνώμη που μπήκα έτσι. Δεν ήξερα ότι ήσασταν εδώ.》 του είπε απολογητικά.
-《Όλοι εμεις;》 είπε αστειευόμενος. 《Μίλα μου στον ενικό.》 συμπλήρωσε.
Η Νάιρα χαμογέλασε.
-《Μπορείς να κοιμηθείς στο δωμάτιό μου. Εγώ θα πάω στο άλλο δωμάτιο.》 Η Νάιρα κοκκίνισε ολόκληρη.
-《Σε παρακαλώ. Δε θέλω να σε ξεβολέψω. Αρκετά έχετε κάνει για μένα.》
-《Μην ανησυχείς. Μετέφερα τα πράγματά μου στο άλλο δωμάτιο και θα έχεις τον χώρο σου.》συνέχισε κοιτάζοντάς την έντονα. 《Με συγχωρείς για χθες το βράδυ. Ήμουν πολύ κουρασμένος για να σκεφτώ που θα κοιμηθώ και που θα πάω.>>
Η Νάιρα χαμογέλασε αμήχανα.
-《Δεν πειράζει... Θα φτιάξω ένα τσάι. Θέλεις και εσύ ένα; 》
-《Μπα... θα πιω καφέ καλύτερα.》 της απάντησε δίχως να πάρει τα μάτια του από τον υπολογιστή.