Κάρμα

Επόμενη μέρα

Οδηγούσε ώρες μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Ακολουθούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του με συνεπιβάτες τη μητέρα και την αδερφή του. Ποτέ δεν την ένιωσε κάτι λιγότερο τη Νιόβη. Το ίδιο πρωί είχε πάει στον τάφο του Φιλίππου για να τον αποχαιρετήσει. Να του πει να μην ανησυχεί και ότι τώρα η αδερφή του θα ήταν πολύ καλύτερα. Του φάνηκε πως ο φίλος του του χαμογέλασε μέσα από τη φωτογραφία πάνω στο μνήμα. Γύρισε το βλέμμα του αλλού. Έφυγε με ελαφρύτερη καρδιά. Πέρασε από το μαγαζί να αποχαιρετήσει το προσωπικό. Περίμενε να την δει εκεί. Να της πει κάτι. Δεν ήταν όμως. Ήταν νωρίς. Το αφεντικό του είχε ήρεμο βλέμμα.

-<<Αγόρι μου δεν το περίμενα αυτό από εσένα.>> του είπε γεμάτος έκπληξη.

-<<Είναι διαφορετική.>> του απάντησε μόνο ο Ιωσήφ και τον αποχαιρέτησε.

Συγκεντρώθηκε στο δρόμο. Κάποια στιγμή έκαναν μία στάση για να φάνε κάτι σε μια ΣΕΑ. Πάρκαρε το αυτοκίνητό του δίπλα σε αυτό των γονιών του και βγήκε έξω για να ξεμουδιάσει. Κοίταξε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου των γονιών του. Η Νιόβη δε μιλούσε. ΟΙ γονείς τους πήγαν να πάρουν σάντουιτς και άφησαν τα παιδιά μόνα τους λίγο.

-<<Χτες νομίζω ερωτεύτηκα.>> ξεκίνησε να της λέει. <<Όμορφη πολύ, με έξυπνο βλέμμα.>> της είπε.

Την κοίταξε. Καμία αλλαγή στο βλέμμα της. Το ίδιο άδειο. Ούτε πετάρισαν τα βλέφαρά της. Ανάσαινε μόνο. Μαζεύτηκε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και ξάπλωσε σε εμβρυική στάση. Ο Ιωσήφ της χάιδεψε τη πλάτη. Εκείνη έκλεισε τα μάτια της και αποκοιμήθηκε. Ο άντρας έκλεισε τη πόρτα απαλά. Εκείνη την στιγμή έφτασαν και οι γονείς του με σάντουιτς και καφέδες στα χέρια. Ο Ιωσήφ τους έκανε νόημα και απομακρύνθηκαν λίγο από το αυτοκίνητο.

-<<Κοντεύω να σκάσω. Τι θα κάνω με αυτό το παιδί;>> είπε λίγο απελπισμένα η κυρία Μαριάννα.

-<< Μάνα κάνε υπομονή. Θα συνέλθει. Της ήρθαν όλα μαζί.>>

-<< Μαριάννα ξέρω πως νιώθεις. Κάνε υπομονή. Μας περιμένει ο ψυχολόγος στη Θεσσαλονίκη και το άλλο μας το τρελό το παιδί.>>

-<<Το ήξερες πως πάντα ήθελα τρία παιδιά!>> του είπε με ζωηράδα στο βλέμμα.

-<<Είναι πολύ τυχερή η Νιόβη μάνα.>>

Οι γονείς του χαμογέλασαν. Πιάστηκαν χέρι-χέρι και κοιτάχτηκαν με λατρεία. Ο Ιωσήφ πάντα τους θαύμαζε και ήθελε να φτιάξει μια οικογένεια σαν τη δική τους. Να βρει μια γυναίκα να κάνει οικογένεια στο μέλλον. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του και «μπήκε» στις φωτογραφίες. Κοίταξε ξανά εκείνη που είχε τραβήξει την προηγούμενη νύχτα. Ήθελε να έβρισκε το τηλέφωνό της και μετά.... Και μετά τι; Αυτός στη Θεσσαλονίκη και εκείνη στην Αθήνα; Αποθαρρύνθηκε αμέσως.